Waarom we minder moeten moeten
“Ik wil mama appen, of ze goed heeft geslapen. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.” Iets te vlot muziekje, grootstedelijk type met barbierenbaard en mannenknotje. Met zijn flitsende vriendengroep – ze noemen zichzelf ongetwijfeld wolfpack of urban squad – maakt hij de godganse dag selfies, vines en snapchats. ‘Hier reden we op een hoverboard door Barcelona. En hier zaten we met twee zeehonden in bad.’ De reclame van Tele2 bevat alle elementen om je irritatiegrens te tarten. En toch heb ik wonderlijk genoeg steeds de neiging om met mijn vingers knippend van de bank op de staan en mijn beste uitvoering van ‘The Snake’ te doen. Omdat het moet? Alles behalve.
“Doe mee. Laat je niet afremmen. Trek het internet helemaal leeg. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.” Het is in potentie een ontzettend ergerlijke uitspraak, dat ‘omdat het kan’. Populair, nonchalant, ongeïnteresseerd, kinda young, kinda wow. High five! Maar ergens ook wel geruststellend. We moeten al zoveel. Er zijn de dingen waartoe we bij wet verplicht zijn, de dingen die we onder druk van onze sociale omgeving doen, en daarnaast transformeerden ook de media de afgelopen jaren tot dwingelandjes van het kaliber Kim Jong-un.
Eerst dan maar die hand in eigen boezen steken. ‘Waarom u vaker naar een Aziatische film moet kijken,’ kopte HP/De Tijd onlangs. En alsof het visuele aanbod nog niet overweldigend genoeg is: ‘Waarom u echt eens naar American football moet kijken.’ We moesten bovendien IS, ISIL en ISIS niet met elkaar verwarren, en Alan Shenu niet met Aylan Kurdi. Daarnaast moesten we vooral niet op Hotel California stemmen in de top 2000.
Van De Correspondent moéten we naar gruwelijke foto’s kijken, steeds opnieuw afscheid nemen van onze identiteit en onze kinderen leren zichzelf in anderen te verplaatsen. Van ELLE moeten we morgen écht niet uitslapen, geen warm water met citroen meer drinken, nooit reinigingsdoekjes voor ons gezicht gebruiken, zelfs niet na een flink potje feesten, en nú groene en oranje concealer inslaan. Van NRC moeten we dit jaar op Snapchat letten, niet van onze hobby ons werk maken en absoluut een reisverzekering afsluiten.
Van de Volkskrant moeten we als mens jaloers zijn op bacteriën, van Viva moeten we vanavond seks hebben en altijd naar onszelf luisteren, van De Groene Amsterdammer moeten we ‘nee’ stemmen bij het referendum en van de NPO moeten we eigenlijk heel blij zijn op Blue Monday. Maar ook Libelle voert de druk aardig op. We moeten altijd onze hond of kat mee naar bed nemen, citroenen in de magnetron stoppen, gympen dragen en geen elastiekje om onze pols doen. Daarnaast moeten we peper in de wasmachine gooien en een komkommer altijd pletten.
Het moet – ja u leest het goed: móét – eens een keer afgelopen zijn met die overdaad aan verplichtingen. Genoeg is genoeg. En als u er later vandaag dan toch ontzettend veel zin in krijgt, kunt u op geheel vrijwillige basis naar Aziatische films en gruwelijke foto’s kijken, een reisverzekering afsluiten, groene en oranje concealer inslaan en komkommers pletten.
Niet omdat het moet, maar omdat het kan.
