Ook verzinsels over vluchtelingen verdienen rectificaties
Het begon allemaal met een volle zak. PowNed sprak, vermomd als studente die met een schoolproject bezig was, de Syrische vluchteling Ahmed. Die vertelde voor de camera over een driedaagse ziekenhuisopname in Griekenland, zijn testikels waren namelijk enorm gezwollen. Van zijn arts moest hij zich als remedie aftrekken of geslachtsgemeenschap hebben.
Boosaardig knip-en-plakwerk veranderde de patiënt in een op seks beluste maniak. Koren op de molen van de bezorgde burger natuurlijk. En rijmelarij van likmevestje of niet, een slogan voor op amateuristische spandoeken was geboren: ‘Een asielzoeker met een volle zak pakt uw dochter met groot gemak!’ Ahmed spande een rechtszaak aan tegen de omroep en won.
Maar wat als de zondebok, in plaats van een individu als Ahmed, het veelkoppige monster De Vluchteling is? Vastberaden peddelt hij over de Middellandse Zee, zijn duizenden ogen bloeddoorlopen. Direct nadat hij op handen en voeten aan wal is gekropen, begint zijn strooptocht naar onze banen, spijzen, waarden, en vooral naar ‘onze’ vrouwen. (Volgens mij zijn vrouwen in het vrije Westen nog altijd van zichzelf, maar wat weet ik nou?)
Zo deed De Vluchteling zich volgens de berichtgeving al tegoed aan onze oer-Hollandse koikarpers. ‘Het concept siervijver is nog niet tot alle uithoeken van de wereld doorgedrongen,’ werd schertsend opgetekend door hijgerige redacteuren die een berichtje op karpersite KoiQuestion zonder meer voor waar aan hadden genomen. En die arme eigenaar dan: ‘Hij vond alleen het kopje terug. De rest was op de barbecue gelegd.’ Ook zijn vrouw was het niet in de koude kleren gaan zitten: ‘Het echtpaar (…) is ontdaan door de dood van de vis.’
Bleek dus allemaal niet waar, werd hier en daar schoorvoetend toegegeven middels een kleine update in het oorspronkelijke nieuwsbericht. Logisch ook, want vluchtelingen die géén dure koikarpers verorberen zijn natuurlijk slaapverwekkend.
En laten we het, als we toch zo’n saai zijpad in zijn geslagen, eens hebben over de vluchtelingen die met nieuwjaar níét en masse vrouwen aanrandden in Keulen. Ik begrijp dat u nu even moet gapen, zeker na al die smakelijke krantenkoppen variërend van ‘Meeste daders Keulen waren asielzoekers uit Syrië’ tot ‘Groot deel ontuchtplegers was Syrische vluchteling.’
Als je tijdens het politieonderzoek niet voor de feiten uit wilde rennen om een mottige trui van speculaties te breien, was je een wegkijker. Met linkse feministen (een soort heksenkring van seksueel gefrustreerde vrouwen die liever vandaag dan morgen de sharia ingevoerd zien worden) natuurlijk voorop. De vermeende schuldigen werden intussen, onder toeziend oog van een joelende menigte, door de straten geparadeerd. Een monster hadden we binnengehaald. Maar we got him!
En nu blijkt het allemaal toch net wat anders te liggen, aldus de hoofdofficier van justitie Ulrich Bremer deze week tegen de Duitse krant Die Welt. Slechts 3 van de 58 verdachten zijn vluchtelingen. Maar onder het motto ‘Oké, het was dan misschien niet waar, maar het had waar kúnnen zijn, dus waar hebben we het over?’ kozen de belangrijkste ophefdistribuanten ervoor om nu hun lippen stijf op elkaar te houden. En dat is dom.
Onwaar gebleken geruchten zouden net zo hard weer ontkracht moeten worden als dat ze werden verspreid. Op onnodige ruis zit niemand te wachten. Er zijn namelijk genoeg ongemakkelijke waarheden die onze aandacht wél verdienen.
Update: over de precieze aantallen en de gebruikte terminologie is verwarring ontstaan. Het klopt dat maar 3 van de 58 verdachten uit oorlogsgebieden afkomstig zijn, 2 uit Syrië en 1 uit Irak. De Immigratie- en Naturalisatiedienst spreekt in zo’n geval van vluchtelingen. Wel was het merendeel van de Noord-Afrikaanse verdachten (25 Algerijnen en 21 Marokkanen) nog geen jaar in Duitsland.
