Spring naar de content

Feyenoord in je oren

De wedstrijd tegen AZ klonk veel beter dan-ie eruit zag. Via het intieme foam van mijn koptelefoon kwam de Kuip in volle glorie binnen: de warmte en de opwinding, het ratelend verlangen van Rotterdam-Zuid. Ik stond er middenin. Voor het eerst leek ik werkelijk te kunnen invoelen hoe intimiderend het moet zijn om in dat geluid te voetballen. De Feyenoordsupporters maken niet zomaar wat herrie: werkelijk alles wat er gebeurt op het veld wordt radiofonisch vertaald.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Auke Kok

Het Feyenoordpubliek is een leeuw die oplet. Doodeng.

Nu was Feyenoord-AZ geen doorsneewedstrijd; zelfs geen normale halve finale. Door zich te plaatsen voor de bekerfinale kon Feyenoord dit seizoen nog een beetje glans geven. Dat maakte alles nog intenser dan gewoonlijk, maar dan nog: luisterend naar Feyenoord zag ik de Premier League. Serieus — in termen van geluidstrillingen produceert de Kuip topvoetbal. Camp Nou is een zondagmiddagmatinée vergeleken bij de aanzwellende orkaan in Rotterdam als een voorzet goed lijkt aan te komen. Afgezet tegen wat de Feyenoordsupporters te weeg brachten tegen AZ is het Bernabeu, laten we zeggen, een boswandeling.

Vincent Bijlo is een Feyenoordfan en dat kan natuurlijk niet anders. Als de blinde cabaretier Ajaxfan was geweest, hadden ze hem na anderhalf uur moeten wekken. In de ArenA hoor je eindeloos tromgeroffel van het sfeervak, bij voor- en tegenspoed. In Eindhoven missen je oren het diepere besef van wat voetbal is. Hoe anders is dat in Rotterdam. De Kuip is één groot sfeervak, en die voorziet iedere handeling van precies de juiste ‘oh!’ en ‘ah!’, woedend en blij, hoopvol en teleurgesteld, en dat alles in een nauwelijks bij te houden tempo van stemmingswisselingen.

Vincent Bijlo moet donderdagavond laat doodop zijn geweest, kapot, leeggeluisterd. En blij uiteraard, want Feyenoord won met 3-1.

Ik was ook blij. Ik had radiovoetbal van de bovenste plank gehoord. De met mijn ogen koel geregistreerde blunders en misverstanden stegen via mijn oorschelpen op tot een haast artistiek niveau. Zelfs voor halfgeslaagde acties heeft de Kuip een klank; een verwijtende aaah! na een mislukte voorzet kan, als bediend door een mengpaneel, vloeiend overgaan in een blije eeeh! omdat de voorzet toch nog een corner oplevert. En dat massaal uit 47.500 kelen tegelijk. Want niemand dut hier in, iedereen doet mee aan de muur van geluid, die tegenstander het angstaanjagende geeft dat de muren op hem afkomen.

Het diep murmelende, woeste verlangen van Rotterdam-Zuid is het beste wat ons matige voetbal nog te bieden heeft. Het geluid van de Kuip moeten we koesteren. Het is rijp voor opname op de lijst van cultureel erfgoed.

Onderwerpen