Recensie: House of Cards 4, de ultieme strijd van de Underwoods
*Opgepast, deze recensie bevat (zo min mogelijk) spoilers*
Over Hillary Clinton doet het verhaal de ronde dat zij in haar studententijd al de ambitie had om president van Amerika te worden. Ze koos voor Bill en zijn carrière omdat ze besefte dat voor haar, als vrouw, de tijd nog niet rijp was. Inmiddels zijn de rollen omgedraaid: Bill is campaigner voor Hillary. Over de vraag of de twee (nog) van elkaar houden en een goed huwelijk hebben, of dat het hier gaat om een verstandshuwelijk van twee op macht beluste politici, verschillen de meningen.
De vergelijking met de Underwoods en de Clintons dringt zich nadrukkelijk op in het nieuwe seizoen van House of Cards.
‘Het is, naast een verhaal over macht en politieke intriges, een portret van een goed huwelijk. Geen rimpelloos huwelijk, gelukkig. Maar de loyaliteit, de openheid, het wederzijdse respect tussen Frank Underwood (Kevin Spacey) en zijn vrouw Claire (Robin Wright) heeft iets heel verfrissends. Dat ze hun goede huwelijk vooral gebruiken om kwaadaardige plannen te beramen: des te beter.’
Bovenstaande alinea van collega Dries Muus betrof het eerste seizoen van House of Cards. Nu, in seizoen vier, verandert het sprookjeshuwelijk in een nachtmerrie. Wie dacht dat het qua intriges niet heftiger kon, komt – en dit is positief bedoeld – bedrogen uit.
Deel vier staat in het teken van de in aantocht zijnde verkiezingen. Frank Underwood, op slinkse wijze president geworden zonder verkozen te worden door het volk, moet de strijd om de nominatie namens de Democratische partij aangaan – zoals die momenteel ook woedt tussen Hillary Clinton en Bernie Sanders.
De meekijkende vriendin die gisteravond voor het eerst Netflix’ hitserie ziet, stelt na een paar afleveringen de essentiële vraag die zich in de eerste set afleveringen opdringt: “Voor wie zijn jullie? Claire of Frank?”
Waar seizoen drie wat tam was barst het in deel vier ouderwets los. Van één hoofdrolspeler (Spacey als Underwood) is geen sprake meer, Claire eist een even prominente rol op. De eerste afleveringen laten zien dat de twee qua intrige niet voor elkaar onder doen, noem het ‘gelijkwaardige partners’. Van loyaliteit en wederzijds respect is echter geenszins sprake. Uiteraard wordt alles op alles gezet om dit voor de buitenwereld te verbloemen.
Naast de interne huwelijksproblematiek zijn er voldoende gezamenlijke vijanden, waardoor de serie geen moment verveelt. En zoals Spacey, zonder ogenschijnlijk een spier te verrekken, van stemming kan veranderen is en blijft een genot om naar te kijken.
De nietsontziende persoonlijke ambitie van Clair en Frank Underwood drijft hen in serie vier tot ultieme consequenties. Al laten de eerste afleveringen – schrijver dezes zag ze nog niet allemaal – zien dat daar altijd rek in zit. Rek genoeg zelfs voor een House of Cards 5, dat volgend jaar verschijnt. Dat belooft veel goeds.
