Hoe Jan Roos zijn laatste rake klappen uitdeelt
Woensdag, verkiezingsdag. Jan Roos, als woordvoerder van GeenPeil en het Burgercomité EU die het Oekraïne-referendum entameerden, en het visitekaartje voor de campagne van het nee-kamp, maakt een eindsprint. En hij zet daarbij menig politicus voor joker.
Gisteravond – een formeel televisiedebat over het referendum bleef uit – debatteerde Roos in Pauw met Alexander Pechtold, als voorman van D66 een voorstander van referenda en aanjager van het ja-kamp. ‘Over de zin en de onzin van het referendum’, werd in de aankondiging vermeld. Het gesprek liep echter uit op een herhaling van bekende beweringen en argumenten.
‘Die Moskou-plaat’, verzucht Roos als Pechtold hem verwijt Brussel en Den Haag minder te vertrouwen dan Moskou. En een bekend verwijt van Roos: meneer Pechtold onderhandelt met de corrupte president van Oekraïne, Petro Porosjenko. Porosjenko is, zo weten wij, een oligarch die zaken doet met een zeker Panamees juridisch advieskantoor.
Aan het eind van het debat betrapt Roos Pechtold op een tegenstrijdigheid. De D66 zou eerder hebben gezegd serieus te kijken naar de uitslag van het referendum, aan tafel meent Pechtold het referendum te zullen accepteren. ‘Het weegt zwaar’, de D66-leider probeert zich er nog uit te redden. Jan Roos ten voeten uit.
In de Telegraaf van woensdag (hier op Blendle), in gesprek met minister van Defensie Jeanine Hennis-Plasschaert, snijdt Roos dezelfde punten aan als in Pauw. ‘Afspraken met de meest corrupte man van Europa’, ‘Handel is fantastisch, alleen jammer dat de Oekraïners geen geld hebben om onze tulpen te kopen’ en de verdenkingen van sabotage vanuit de politiek: “Er zijn 1100 stemlokalen verdwenen. Burgemeesters stuurden gewoon een brief mee waarin werd opgeroepen om vóór te stemmen. Er zijn stembiljetten zó moeilijk gemaakt, dat ze niet te ontcijferen waren. Het is gewoon moedwillige sabotage van de democratie.”
Roos verwijt Hennis (eveneens van het ja-kamp) paternalisme. “Wat is dat nou voor paternalistisch idee dat u deze mensen op schoot moet nemen, op de rug moet aaien en te eten moet geven?” Waarop Hennis-Plasschaert uit haar slof schiet: “Wat nou paternalistisch! Dit is een vrije keuze van een soeverein land. Bij opeenvolgende verkiezingen heeft het land zich uitgesproken vóór aansluiting bij Europese waarden. Jan, sorry, maar je kletst gewoon uit je nek.”
Wat de uitkomst vandaag ook mag zijn; deze clown, zoals Volkskrant-columnist Bert Wagendorp hem en collega Thierry Baudet beschreef, heeft de politiek met succes uit de tent gelokt.
