De goedbedoelde, maar totaal mislukte DWDD-ode aan Prince
Ze zouden het eigenlijk hebben over die andere prins, prins Charles. Door het nieuws dat gedurende de uitzending de studio binnen was gesijpeld ging het laatste item tijdens de donderdaguitzending van De Wereld Draait Door echter over de net overleden Prince. En dat hadden ze misschien beter kunnen laten.
Het was vooral Matthijs van Nieuwkerk die aangeslagen was door het nieuws. Aan zijn tafel vond hij drie zangers die eigenlijk een liedje hadden ingestudeerd over prins Charles en diens steeds ouder wordende moeder. De oudste van de drie, Niels Geusebroek, zei ‘in de war te zijn’. De in 1998 geboren Ruben Annink gaf (schuldbewust) toe dat hij ‘de muziek niet luisterde, omdat hij er niet mee is opgevoed’. Ook vroege twintiger Judy Blank had weinig herinneringen aan de zanger en stak een verhaal af over het wegvallen van iconen.
Gelukkig waren daar altijd nog tafeldame Halina Reijn (uiteraard) die de muziek van Prince zag als ‘de soundtrack van haar generatie’ en de eerder aangeschoven Mart Smeets (natuurlijk) die iets zei over de invloed van de zanger in het beloofde land Amerika. Kunstenaar Rob Scholte had Prince ook weleens gedraaid tijdens het werk.
Ondertussen wilde Van Nieuwkerk alleen maar Purple Rain zien en horen, hetgeen voor de redactie haast ondoenlijk was omdat de liedjes van de zanger niet of nauwelijks op YouTube te vinden zijn. Usual suspect Ali B., mee als supporter van Annink, besloot zich op te werpen als redder in nood en ‘een Nico Dijkshoorn-achtig rapje’ te maken.
“Ik vraag nu toch echt aan de regie om Prince gewoon te laten horen, jongens. We willen hem gewoon horen, klaar,” verzuchte Van Nieuwkerk nog maar eens, terwijl Ali B. een tekst op zijn iPhone intypte. Nog niets.
Dan maar door naar Ralph Keuning, directeur van Museum de Fundatie, die de presentator op het verkeerde been zette met een filosofische benadering van de zanger. “Ik denk heel hard na, maar als dit Prince is voor jou dan is dit Prince voor jou,” probeerde Van Nieuwkerk zich te redden.
De presentator zelf verklaarde nog maar eens waarom hij Purple Rain wilde horen, waarna er na lang zoeken een live-versie van het nummer kon worden ingestart.
Ali B. was zover. Althans, hij ‘ging het gewoon proberen’. Hoewel de poging sympathiek was, zullen de tenen in de schoenen van Van Nieuwkerk zijn gaan krommen bij parels als ‘het ging hem sowieso om het brengen van zijn passie, hij was een kampioen’ en ‘als ik hem zag spelen, was ik me nooit aan het vervelen’.
Daarna waren er eindelijk clipjes.
