Beroepsdoorzetter Wout Poels en de winst in Luik
Luik-Bastenaken-Luik of, in het Frans, Liège-Bastogne-Liège werd zondag geteisterd door de sneeuw. Voer voor creatievelingen, de liefhebbers van woordgrapjes, want laat het Franse woord voor sneeuw nou net neige zijn: beroepsdoorzetter Wout Poels won zondag Neige-Bastogne-Neige.
Op de vroege zondagochtend publiceerde de NOS al een stuk op haar website over de editie van Luik-Bastenaken-Luik in 1980. Een uitgave gewonnen door Bernard Hinault, die het hardst door het sneeuwlandschap in de Ardennen had geploegd. Naar verluidt heeft de Fransman sindsdien geen gevoel meer in enkele van zijn vingers, zoveel had hij gevergd van zijn lichaam. Zo bar en boos zou het tijdens de 102e van La Doyenne toch niet worden, vroeg de publieke omroep zich af.
Zo bar en boos misschien niet, maar slecht weer was het wel degelijk. Enkele uren later maakte de organisatie van de koers bekend dat het parcours, wegens de extreme weersomstandigheden, toch echt moest worden aangepast.
Severe weather in @LiegeBastogneL pic.twitter.com/B1HfLp55vD
— LottoNLJumbo Cycling (@LottoJumbo_road) April 24, 2016
De wielerverslaggevers, of ze nu uit Nederland of uit België kwamen, liepen voor de start vervolgens nog met een vraag rond: hoe zouden de renners zich geen weren tegen de kou? Kou waar ze vorige week tijdens de Amstel Gold Race al door waren overvallen. Bauke Mollema had zich mentaal goed voorbereid en had er wel zin in, voor Tom-Jelte Slagter – met groene muts onder de helm – was warm blijven ‘de grootste boodschap’, Robert Gesink had nog nooit zoveel kleren aangetrokken. Het zou een andere Nederlander zijn die de omstandigheden het beste verteerde.
Ondanks dat de thermometer slechts vijf graden Celsius aangaf en de neerslag bij vlagen met bakken uit de hemel kwam, waren het lange tijd de Zuid-Europeanen en -Amerikanen van Movistar die de wedstrijd domineerden en controleerden. Allemaal in dienst van hun kopman Alejandro Valverde, de ‘onverslaanbare’ die vier dagen eerder nog voor de derde keer op rij de Waalse Pijl aan zijn toch al indrukwekkende palmares had toegevoegd.
Poels had op de Muur van Hoei ook al laten zien over goede benen te beschikken. De renner van Sky reed naar de vierde plaats. Ondanks dat was hij zondag niet de kopman van zijn Britse ploeg, die eer viel ten deel aan Michael Kwiatkowski. Poels had samen met Chris Froome, de man die hij vorig jaar met sterk knechten nog aan de zege in de Tour de France hielp, wel een beschermde status. Een status die hij in de finale uitspeelde.
Op het moment van zwakte bij de Movistars sprong Poels samen met Samuel Sanchez en Rui Costa mee met de demarrerende Michael Albasini. Het viertal bleek het sterkste in koers en bleef het jagende groepje met overgebleven favorieten – waaronder Valverde – voor. Op 200 meter van de streep ging Poels de sprint aan, en was niet meer te achterhalen. Hij was daarmee de eerste Nederlander sinds Adrie van der Poel in 1988 die als eerste over de streep kwam in Luik.
Dat het juist in een van de zwaarste edities van La Doyenne was, is misschien wel tekenend voor het ongekende doorzettingsvermogen van Poels, die tijdens de Tour de France van 2012 een half uur doorfietste met een gescheurde milt en nier, een gekneusde long en drie gebroken ribben.
Zelf besefte Poels amper wat hij had gepresteerd. “Het was een zware dag met slecht weer, zelfs sneeuw af en toe. Ik was niet super meer, maar iedereen was moe. (-) Ik kan het bijna niet geloven. Dit is de mooiste dag uit mijn wielerleven.”
