Het is weer leuk om supporter van Feyenoord te zijn
Zeven wedstrijden achter elkaar liepen de spelers van Feyenoord zonder punten van het veld, Giovanni van Bronckhorst was te licht voor het trainersvak en de selectie op z’n best middelmatig. Twee maanden later staan de Rotterdammers derde in de eredivisie en wint het ten koste van FC Utrecht de KNVB Beker.
De finale van het bekertoernooi was als zo vaak een wedstrijd tussen een team dat met een zege het seizoen kon redden (Feyenoord) en een ploeg die een prima seizoen kon bekronen (FC Utrecht). Dan verwacht je de druk bij Rotterdammers, maar het was Utrecht dat bevangen leek door de spanning.
Het moet dan ook indruk hebben gemaakt, de volle Kuip met aan beide kanten bloedfanatieke supporters. Gewapend met vlaggen, vuurwerk, spandoeken en een goed humeur maakten ze van het stadion een voetbaltempel die een nationale eindstrijd verdient, met een sfeer die maar zelden in Nederland te zien is.
Terwijl het vanaf de tribune afgewisseld van ‘ÚÚÚÚÚ’ naar ‘hand in hand’ naar ‘come on Utreg’ en ‘het team van Fei-je-noord’ ging, ging de bal op het veld met grote regelmaat de verkeerde kant op. De ene foute pass was nog niet gegeven, of de ander was alweer in de maak. Mark van der Maarel spande de kroon. De rechtsback schoof zonder al te veel druk de bal in de voeten bij Michiel Kramer, die op zijn beurt oog in oog met Filip Bednarek faalde.
Toen nog wel, want het was de lange spits die de score vlak voor rust opende. Na een voorzet van Kuijt kopte Kramer de op dat moment terechte 1-0 binnen.
Erik ten Hag zal blij zijn geweest dat hij zijn spelers drie minuten later mee mocht nemen naar de kleedkamer. Nog een keer duidelijk maken wat de bedoeling was, tactische aanwijzingen geven die in een kolkende Kuip niet over te brengen waren. Wat de trainer ook gezegd had, het werkte. FC Utrecht kwam als herboren uit de kleedkamer. Binnen zes minuten tekende Ramon Leeuwin met een droge knal voor de gelijkmaker.
Even, heel even, was het momentum bij de Utrechters, maar geen moment haalde het team het niveau dat ze een week eerder haalden in de Arena of in de kwartfinale tegen PSV. Het bleek te flets. Te matig om Feyenoord van de eerste prijs in 2008 af te houden. Eljero Elia zorgde met hulp van de ongelukkige Bednarek voor de 2-1 en bracht het feest naar Rotterdam.
Op de tribune pakte Eric Gudde collega Martin van Geel stevig beet, Giovanni van Bronckhorst knuffelde Dirk Kuijt, niemand die nog dacht aan die ene reeks aan het begin van het jaar. Het was weer leuk om een Feyenoordhart te hebben.
