Murray en Djokovic hebben een verschillende kijk op doping, maar dat kan
Een semi-rel in de tenniswereld: Novak Djokovic en Andy Murray staan bijna hoofd tegen hoofd in hun kijk op dopinggebruik in de tenniswereld. Maar is dat zo erg?
Elk sprookje van Walt Disney kent zijn helden, antihelden en schurken. Trek dit paradigma door naar de sportwereld en dopingzondaars zijn direct de bad guys die de ideale sprookjeswereld komen vergallen met hun listen en bedrog. Het overgrote deel van hun omgeving trekt de handen af van de valsspeler zoals dat ook vaak met de schurk in de verhalen gebeurt.
Meldoniumsporters
De Russische Meldoniumsporters Maria Sharapova en Pavel Koelizjnikov zijn de grootste sportschurken van dit moment – hoewel die laatste waarschijnlijk vrij wordt gesproken. Kjeld Nuis zei dat hij de Russische schaatser Koelizjnikov bij zijn terugkeer in het schaatsen geen hand zou geven. En ook Andy Murray was desgevraagd keihard voor Sjarapova. “Voor mij is het duidelijk dat als je een prestatiebevorderend middel gebruikt dat op de dopinglijst staat je geschorst moet worden,” liet hij vorige maand weten op een persconferentie in Indian Wells.
Je kunt Murray zien als activistische Batman die zichtbaar strijd levert tegen doping en vals spel. Maar hij heeft tegelijkertijd een opvallende en langlopend meningsverschil met zijn grootste concurrent en nummer een van de tenniswereld Novak Djokovic. De Schot en de Serviër houden er compleet verschillende meningen op doping over na. Waar Murray in verschillende interviews fel is tegen doping, houdt Djokovic er een relaxtere houding tegenover. ESPN kopte na de Laureus Awardceremonie waar Djokovic deze week werd gekozen als beste sporter van de wereld, niet voor niets ‘Djokovic relaxed about Murray doping outburst’. “Ik deel Andy’s zorgen rond doping niet,” zei de Serviër.
Fysieke impact
Murray, de nummer twee in de tennispikorde, was voor de Meldoniumzaak al uitgesproken in zijn angst voor doping in het tennis. Kort nadat het WADA-onderzoek het Russische antidopingagentschap schorste, uitte Murray tegen The Guardian zijn zorgen. “Je kunt niet met 100 procent zekerheid zeggen dat iemand schoon sport. Ik denk dat we die onzekerheid moeten uitsluiten door het antidopingproces te verbeteren en er meer geld in te steken.” Hij gaf ook aan dat doping in het tennis in zijn ogen vooral bij lange wedstrijden handig kan zijn. “Het valt me vaak op dat spelers een wedstrijd van zes uur spelen en amper tekenen van vermoeidheid tonen. Dat zet je dan wel aan het denken.”
Mahut-Isner
Bij elke sport komt uiteindelijk het uithoudingsvermogen kijken en als je na zes uur topsport nog geen teken van vermoeidheid toont, gaan de radartjes al snel draaien. Al valt het te betwijfelen hoeveel marathonpartijen Andy Murray heeft kunnen analyseren. Er zijn in de hele tennishistorie maar elf wedstrijden geweest die langer dan zes uur duurden. Met als uitschieter de elf uur durende strijd tussen Nicolas Mahut en John Isner op Wimbledon zes jaar geleden.
De tennistoppers verschillen als dag en nacht in hun kijk op doping in de tennissport. Dit wil niet impliceren dat Djokovic ooit gedopeerd, zoals de Vlamingen zo mooi zeggen, heeft getennist. Hij loopt als nummer een van de wereld ook heel veel risicio. En krijgt volgens Djokovic’ coach Boris Becker tijdens Grand Slams vaak als enige twee testen per toernooi.
De Serviër en de Schot zijn in alles tegenpolen en ook op met hun kijk op doping in de tennissport zijn ze het niet met elkaar eens. Maar misschien moeten ze hun verschillen accepteren en wij ook. Let’s all agree to disagree, zeggen de Engelsen dan.
