Ooit zal Frank de Boer een Europese toptrainer zijn. Hopen we
Lang geleden had ik een interview met Louis van Gaal. Na enkele kritische vragen bleef er onophoudelijk een wolk van wantrouwen boven ons gesprek hangen. Veel minder lang geleden sprak ik enkele malen langdurig met Frank de Boer. Hoeveel kritiek ik ook spuide, De Boer volhardde in de van hem bekende openheid en eerlijkheid.
Dat zegt niets over mij — al sinds hun actieve loopbaan lopen journalisten weg met Frank & Ronald omdat er altijd sprake was van respect. Tegelijk lokte Ajaxtrainer Frank de Boer de kritiek bijna uit: hij legde veel van zijn kaarten gewoon op tafel en als je daar later in een stuk ‘misbruik’ van maakte, keek hij je er nooit op aan. Of hij had het stuk — begrijpelijk — niet gelezen, maar dat kwam voor de omgang op hetzelfde neer. Ongekunsteldheid en toegankelijkheid bleven troef.
Redenen voor kritiek waren er trouwens voldoende. Er wilden sinds zijn aantreden in december 2010 maar geen eigengereide, creatieve aanvallers opstaan die het publiek structureel konden verwennen. Aansprekende persoonlijkheden idem dito. Dat leek zich vooral te wreken op de Europese velden: naast de vier prachtige landstitels in vijf en een half jaar slaagde Ajax er nauwelijks in om internationaal van zich te doen spreken.
Uitschieters
Met bleke smoeltjes lieten de teams van De Boer zich wegzetten door onaanzienlijke clubs als Steaua Boekarest en Rapid Wien. Afgelopen seizoen zelfs door het nietige — hoe was de naam ook weer? — Molde FK. Moedige overwinningen op Manchester City (2012) en FC Barcelona (2013) waren uitschieters in zes jaren met veel Europese tegenvallers. In feite heeft Phillip Cocu’s PSV dit seizoen feller van zich afgebeten dan De Boers Ajax in al die jaren daarvoor.
Zoals De Boer deze week zelf aangaf: vanwege zijn magere Europese prestaties zullen de topclubs niet voor hem in de rij staan nu hij beschikbaar is voor een buitenlands avontuur. Hij heeft te weinig aangetoond in staat te zijn om spelers in spannende wedstrijden boven zichzelf te doen uitstijgen. Ondanks de vaak zware poules waar Ajax in belandde, lijdt De Boers imago onder het statistisch gegeven van nul keer overwinteren in de Champions League. Dat hij er genoegen mee nam dat de — in feite door hem verdiende — tientallen miljoenen euro’s werden opgepot, in plaats van dat er goede ervaren spelers van werden aangetrokken, kan wijzen op een te volgzame houding. Ook niet sterk.
Een vakbekwame en hardwerkende coach die altijd het goede voorbeeld geeft: die zal zijn nieuwe werkgever in huis halen. Alle journalisten hopen dat De Boer daar zal slagen; dat hij zijn spelers er mentaal wél zal kunnen oppeppen tot reuzendoders; dat hij er wél goed zal kunnen omgaan met kleurrijke, maar onberekenbare en tactisch niet altijd slimme aanvallers. Dan zal Frank de Boer zich tot een Europese toptrainer ontwikkelen en dat is wat iedereen hem gunt.
