Het allerbeste van HP/De Tijd Expo
Na bijna tweehonderd edities komt er een einde aan HP/De Tijd Expo. Maar niet voordat de samensteller terugblikt op de vijftien meest in het oog springende kunstwerken die hij de afgelopen jaren heeft geplaatst.
Noortje Zijlstra
Beschuit met muisjes
2013
Noortje Zijlstra (1986) maakt kunst van dode dieren. Niet om te choqueren, maar om te confronteren: we eten kippenbouten waarvan we niet weten of willen weten waar het vandaan komt, dus waarom zou je zo’n zelfde bout niet mogen gebruiken voor een kunstwerk? Dat werd Drumstick – een donzige, geprepareerde kuikenbout op een sokkel. Het werk dat mij het meest is bijgebleven, is beschuit met muisjes.
De gehele Expo van Noortje Zijlstra vindt u hier.
Jacky Hijstek
Geen titel
2013
Jacky Hijstek (1987) weeft met papier. Ze maakt een portret – of vindt ergens een portret, dat kan ook – en gaat ermee aan de slag. Met een stanleymes bewerkt ze de afdrukken. Laag voor laag wordt het uiteindelijke portret uiteindelijk opgebouwd. En het mooie is: er komt geen fotobewerkingsprogramma aan te pas.
De gehele Expo van Jacky Hijstek vindt u hier.
Levi van Veluw
Implosion
2013
Je kunt zoveel over het werk van Levi van Veluw (1985) vertellen dat het misschien maar beter is om dat in zo’n korte tekst niet te doen. Wat ik alleen zou willen zeggen: Levi van Veluw, onthoud die naam. Vanaf 10 september exposeert hij nieuw werk in Galerie Ron Mandos in Amsterdam. Ik ga zeker kijken.
De gehele Expo van Levi van Veluw vindt u hier.
Liselotte Fleur
Geen titel
2014
Als ik een lijst moest maken van meest getalenteerde modefotografen van Nederland, zou Liselotte Fleur (1991) uit Rotterdam daarin zeker niet ontbreken. Liselotte Fleur heeft een heel scherpe blik voor esthetiek. Geen detail ontsnapt aan haar aandacht. Ze weet bij elke afzonderlijke foto weer hoe ze licht en ruimte optimaal kan benutten. Daarnaast zijn de modellen geen ‘objecten’ die kleding showen, zoals vaak gebeurt in de modefotografie, maar eerder een verlengstuk ván die kleren. Alles klopt tot in de puntjes.Leo Tolstoj schreef eens: ‘Perfectie is niet haalbaar. Daarom eisen we ze van anderen.’ Liselotte Fleur voorziet in die behoefte.
De gehele Expo van Liselotte Fleur vindt u hier.
Djojo & Versteeg
The ominous siren
2014
Danny Djojosoedarmo (1993) is make-up artist en stylist. Rik Versteeg (1990) is fotograaf. In de zomer van 2012 kregen ze een relatie, een jaar later gingen ze samenwerken onder de naam Djojo & Versteeg.
In 2014 exposeerden ze de serie The Appearance of the Subconcious Mind in HP/De Tijd Expo. Daarover zeiden ze de volgende wijze dingen: “In de oudheid werd er aanzienlijk veel aandacht besteed aan het begrijpen van de elementen, omdat deze werden beschouwd als de bouwstenen van het universum. Velen geloofden dat deze bouwstenen ook deel uitmaakten van hun eigen innerlijke zelf. Wijze mannen zagen zichzelf in die tijd dan ook als een weerspiegeling van het universum. Ze bestudeerden de sterren en de natuur, en gebruikten de verkregen informatie als een methode om hun schepper en zichzelf beter te begrijpen.
Ieder van ons leeft nu midden in de natuur, zelfs zij die in steden en dorpen wonen, en velen van ons vinden rust als zij wandelen door de natuur of langs de kust. Echter nemen maar weinig mensen de moeite om de natuur daadwerkelijk te bestuderen. Als wij de zorg nemen om eerdergenoemde oude overtuigingen te volgen, zouden wij kunnen zien dat de natuur zélf de sleutel zou kunnen zijn tot innerlijke kennis en onze eigen natuur, en de rol die wij (individuen) spelen in het grote Kosmische Plan.”
De gehele Expo van Djojo & Versteeg vindt u hier.
Joost Krijnen
There is a logic, but not your logic
2015
Vorig jaar hebben we in HP/De Tijd Expo aandacht besteed aan de genomineerden voor de Koninklijk Prijs van de Schilderkunst, die eens in het jaar wordt uitgereikt door ons staatshoofd. Een van de genomineerden was Joost Krijnen (1983) uit Amsterdam, die er uiteindelijk ook met een van de vier prijzen werd onderscheiden. Krijnen is in zijn werk op zoek naar de perfecte schets. Dagelijkse notities, krabbels en schetsen vormen daar de basis van. Uit het juryrapport: “Krijnen toont de kracht van het wit en de durf om verschillende stadia van het ontstaansproces fysiek aanwezig te laten zijn. Dat zoekende aspect maakt dit werk aangenaam. Het is alsof we de kunstenaar op zijn vingers kunnen kijken tijdens het maakproces.”
De gehele Expo van Joost Krijnen vindt u hier.
Anouk van Kalmthout
Geen titel
2015
“Als modefotograaf in een wereld waar alles gebaseerd is op rede en wetenschap, ben ik op zoek naar een andere invalshoek. Mijn foto’s zijn fantasierijk en bevatten vaak organische elementen: luchten, sterren, bomen, water en ga zo maar door.” Dixit Anouk van Kalmthout (1990) uit Breda. De reden dat haar werk mij is bijgebleven, is de verfrissende blik die ze werpt op een wereld waarin alles nep en namaak lijkt te zijn. Door mode te combineren met natuur creeërt ze beelden die iets onheilspellends hebben – iets buitenaards. De wetten van de natuur lapt ze aan haar laars. Ik zou niet graag in het universum van Anouk van Kalmthout willen wonen, maar er af en toe een kijkje in nemen zou ik niet willen missen.
De gehele Expo van Anouk van Kalmthout vindt u hier.
Tahné Klein
Het dronken paar
2015
Goede kunst staat altijd met een been in de traditie, en een been in de moderne tijd. Tahné Klein (1990) besloot voor haar eindexamenwerk Soo d’oude songe, soo pypen de jonge haar eigen familie te portretteren, in haar eigen woorden: ‘een multiprobleemgezin waarin geldproblemen en verslavingen lijnrecht staan tegenover trouw, trots en gezelligheid.’ Een modern huishouden van Jan Steen, dus.
De gehele Expo van Tahné Klein vindt u hier.
Anne Paternotte
Perception of the Weary Eye
2015
Anne Paternotte (1990) is de enige exposant die twee keer in HP/De Tijd Expo heeft geëxposeerd. De eerste keer was in januari 2015 met de serie Streets of Insomnia, de tweede keer in juli 2015 met de serie Perception of the Weary Eye.
Ik ben een groot liefhebber van het werk van Anne Paternotte. De reden dat ik haar twee keer heb geplaatst, is omdat laatstgenoemde serie een vervolg is op Streets of Insomnia. Op poëtische wijze doet ze verslag van haar slapeloosheid, haar nachtelijke wandelingen door het park en haar chronische vermoeidheid overdag.
De gehele Expo van Anne Paternotte vindt u hier.
Lizette Schaap
Feel – Deflated
2015
Een borst als een ballon waar de lucht uit is gelopen. Het is een van de beelden van Lizette Schaap (1987) die zo sterk zijn, dat ze op je netvlies staan gebrand.
En dat zien meer mensen. Een week na haar publicatie mailde ze: “Ik ga je nog één keer bedanken voor de publicatie. De fotoredacteur van de Volkskrant had hem gezien en vandaag staan er opeens twee beelden van mij in de Volkskrant. Bizar en heel tof! Dus bij deze nog één keer: Bedankt!”
Kijk, daar doen we het voor.
De gehele Expo van Lizette Schaap vindt u hier.
Justine Tjallinks
The Outsiders – Soldier’s March
2015
De foto’s van Justine Tjallinks (1984) gaan op de een of andere manier onder de huid zitten. Werken als About little Sue, Nude en The Siblings zijn onbedaarlijk mooi. Waarom? Misschien wel omdat Tjallinks altijd op zoek is naar de schoonheid van imperfectie. Over haar modellen zegt ze: “Ze hebben met elkaar gemeen dat ik een bepaalde fascinatie voor ze heb. Die fascinatie kan ontstaan door een bepaald uiterlijk kenmerk (albinisme, Syndroom van Down, flapoortjes), maar kan ook ontstaan omdat ik iemand een mooie uitstraling vind hebben.”
Soldier’s March uit de serie The Outsiders is wat mij betreft een moderne klassieker.
De gehele Expo van Justine Tjallinks vindt u hier.
Wiebke Zander
Mouthy
2015
Wiebke Zander (1981): “Met mijn project Diktatur der Schönheit onderzoek ik de regels die vrouwen vanaf jonge leeftijd opgelegd krijgen. Met mijn project kom ik in verzet tegen de reclamewereld en de kapitalistische schoonheidspropaganda. Ik wil mensen attent maken op de mechanismen die ons weerhouden onszelf lief te hebben, mechanismen van massaconsumptie en identificatie. Ik wijs de absurditeit van westerse schoonheidsideologieën aan en vorm van bestaand beeld nieuwe composities. Geen mens is lelijk, maar beelden van artificiële supermensen zijn dat wel, omdat zij ons zicht op schoonheid corrumperen.” Waarvan akte.
De gehele Expo van Wiebke Zander vindt u hier.
Saskia Boelsums
Geen titel
2016
De foto van de man op het paard van Saskia Boelsums (1960) deed me denken aan vroeger, toen ik met een stuk tussen mijn benen achter mijn oudere neef aanrende. We waanden ons cavaleristen. De man op het paard lijkt te willen ontsnappen, maar komt geen meter vooruit. Soms verlang ik naar een oude bezemsteel om daarop naar de horizon te verdwijnen, maar steeds vaker blijk ik die man op dat paard.
De gehele Expo van Saskia Boelsums vindt u hier.
Ursula van de Bunte
Voedsel
2016
Ursula van de Bunte (1969) zit in een besloten Facebookgroep van fotografen waarop iedere dag een woord werd geplaatst. Naar aanleiding van ‘het woord van de dag’ maakte iedereen elke dag een foto. Iedere foto is binnen een of enkele uren gemaakt. Van de Bunte: “Een hele klus, maar je leert snel beslissingen nemen, attributen te regelen en je studio op te bouwen – en dat alles met bestaand licht.”
Het resultaat is een serie van honderd foto’s van model Paul Rooyackers, telkens op een andere manier – met als uitgangspunt het woord van de dag – uitgedost. Heel erg tof.
De gehele Expo van Ursula van de Bunte vindt u hier.
Maartje Brok
Overfeeding
2016
Hoe vertaal je psychiatrische stoornissen naar beeld? Maartje Brok (1981) deed wat mij betreft een zeer geslaagde poging. Voordat ze begon met haar studie aan de Fotoacademie in Amsterdam, werkte ze in de psychiatrische zorg. Ze weet dus als geen ander hoe het is om met dergelijke stoornissen om te moeten gaan.
De gehele Expo van Maartje Brok vindt u hier.
