Dat schoonheidsideaal van ons loopt uit de klauwen
class="p1">Dit weekend moest ik ineens denken aan Cecilia Giménez, de bejaarde Spaanse amateur-restaurateur die een paar jaar geleden in Borja, in het kerkje waar ze vroeger getrouwd was, de fresco Ecce Homo onder handen besloot te nemen.
De gehavende Jezus met doornenkroon werd door de vlijtige buurtbewoonster omgetoverd tot een puntgave geestelijk gehandicapte met een berenpak aan. Of zoals BBC-correspondent Christian Fraser het resultaat van haar inspanningen omschreef: ‘Een krijtschets van een zeer harige aap in een slechtzittende tuniek.’ Het loensende berenhoofd leverde het Noord-Spaanse dorpje een stroom van tienduizenden schuddebuikende toeristen op. Eind goed, al goed.
Mijn hersenen associeerden vrijelijk verder, en zo zat ik nog geen vijf minuten later naar versneld afgespeelde filmpjes van contouring te kijken. Dat is een redelijk nieuwe make-uptechniek, populair geworden door de familie Kardashian, die grofweg inhoudt dat je je gezicht beschildert met beige, bruine en roze strepen en stippen die je vervolgens vermengt. Zelfs het papperigste brintagezichtje lijkt na dit proces ineens een scherpe kaaklijn, geprononceerde jukbeenderen, een smalle neus en vooral geen poriën te hebben. En terwijl fotoretoucheerders digitaal gereedschap als de healing brush en de clone stamp nodig hebben, gebruiken deze vrouwen gewoon een ouderwetse kwast.
Eerst had je make-up — de oude Egyptenaren gebruikten het al, toen make-up en belichting, en daarna make-up, belichting en fotomanipulatie. Inmiddels zijn we zo gewend aan opgemaakte, voordelig beschenen en geretoucheerde vrouwengezichten, dat we dat beeld ook buiten de covers van glossy’s nastreven. Het doel is niet meer om je ogen te laten sprankelen of de aandacht op je lippen te vestigen, maar om eruit te zien alsof een team Photoshop-specialisten dagen werk aan je heeft gehad.
Het is natuurlijk een kwestie van smaak, en daarbij een stuk veiliger dan plastische ingrepen, maar wat is het volgende hoogst haalbare? Een gecontourd, professioneel belicht en vervolgens digitaal geretoucheerd gezicht? Dragen we over tien jaar siliconen maskers omdat onze monsterlijke ongekunstelde gezichten het daglicht niet meer kunnen verdragen? Het is een vicieuze cirkel.
In de Volkskrant stonden dit weekend interviews met vier twintigers die botox gebruiken. De 23-jarige Manon sprong het meest in het oog. Ze liet tot nu toe slechts haar wallen wegwerken met fillers, maar voor de toekomst heeft ze grootse plannen. Preventieve botox in haar voorhoofd en een neuscorrectie om te beginnen. “Tot slot wil ik mijn benen tien centimeter laten verlengen. Dat doen ze in Japan. Ze breken eerst je botten en winnen vervolgens lengte met een rekbank,” vertelde ze. “Ik heb begrepen dat je een jaar in bed moet blijven. Het is best heftig, maar ik ben maar 1.60 meter, dus ik heb het er graag voor over.”
Een van de contourende vrouwen zet onderwijl een speciale lip enhancer op haar mond, een soort rode clownsneus waarmee je je lippen vacuüm kunt zuigen zodat ze tijdelijk opzwellen. “Perfect voor een lange selfie-sessie!” Maar kijk uit voor bloeduitstortingen.
Voor wie me zoekt: ik heb begrepen dat ik een jaar in bed moet blijven. Het is best heftig, maar ik zie even geen andere oplossing meer.
