Spring naar de content

Scoren met een hoofdletter S over de hoofden van sterren

Jennifer Aniston en Paul Gascoigne hebben elkaar vermoedelijk nooit ontmoet, maar ze zijn wel verbonden in een probleem: riooljournalistiek.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jessy de Cooker

“Allereerst, ik ben niet zwanger,” schrijft Aniston op de website van Huffington Post. “Wel heb ik het helemaal gehad met de constante bestudering en body shaming die iedere dag voorkomt onder de mantel van ‘journalistiek’, het eerste amendement en celebritynieuws.” De Amerikaanse actrice is het zat dat iedere dag een leger paparazzi en journalisten voor haar deur bivakkeert op jacht naar die ene scoop en/of foto van een ‘zwangere’ Aniston.

Agony of sick Gazza
Aan de andere kant van de oceaan liet de gewezen stervoetballer Paul Gascoigne zich op straat zien na een heftige avond. Met enkel een badjas die volgens The Sun niets ‘aan het toeval overliet’ waggelde Gazza een taxi uit, inclusief hoofdwond en half afgebroken sigaret. Een fotograaf zette de 49-jarige op de foto en verkocht het kiekje aan de tabloidkrant, die het gretig paginagroot afdrukte met de kop ‘Agony of sick Gazza’.

Publiek bezit
Niemand is – wanneer hij of zij bekend is – meer veilig voor de camera’s. Dat maakt veel bekende mensen als Aniston voor het grote publiek een gemeenschappelijk goed op de verkeerde manier, beargumenteert Aniston. “De manier waarop ik door de media geportretteerd wordt, is een simpele reflectie van hoe we vrouwen over het algemeen zien maar dan gespiegeld aan een kromgetrokken standaard. Soms hebben culturele standaarden een andere perspectief nodig zodat we zien hoe ze echt zijn.” Alleen worden schoonheidsidealen, bekend en vrouw zijn volgens de actrice nu net op de verkeerde manier bekeken.

De verbaal sterke Aniston bijt in haar brief sterk van zich af. Dat de Britse media in Gascoigne een kop van Jut pakken, is schandelijk. Natuurlijk heeft de voormalig speler van onder meer Newcastle United, Tottenham Hotspur en Glasgow Rangers veel op zijn kerfstok, maar dat je als krant dit soort huiveringwekkende beelden durft te printen, zegt genoeg over je scoringsdrang. Maar waarom zou hij klagen, is het verweer van de tabloids. Hij is toch sinds het begin van de Gazza Mania na zijn stormachtige ontwikkeling bij Tottenham eind jaren tachtig publiek bezit.

Scoren
Het issue met beide zaken is dat het verweer in de vorige alinea altijd hoofdknikkend wordt geaccepteerd. Zeker in het geval van Gascoigne is dat nonsens. Dit is geen vorm van misbruik van een bekend figuur. Gascoigne is een decennialang verslaafde alcoholist, die net zolang dealt met depressies, angstaanvallen en zelfmoordneigingen. Toch wordt hij jarenlang afgeluisterd door journalisten. Mirror Group Newspapers moet hem in mei 2015 188.250 pond betalen als schadevergoeding. Zou The Sun hem net zo portretteren als hij in een rolstoel zou zitten met een handicap of er zo verward bijlopen wanneer hij chemotherapie zou krijgen? Waarschijnlijk niet. Dit is scoren met een hoofdletter ‘S’.

De Angelsaksische pers heeft er wel vaker een handje van. In zijn biografie Vechtlust spreekt oud-international Fernando Ricksen over zijn problemen met de Schotse pers en de rust die hij ondervond rond interlands en toen hij in Rusland bij Zenit Sint-Petersburg ging voetballen. De manier waarop de Britse tabloids de teloorgang van Gascoigne in beeld brengen, is keihard en rücksichtslos. Gascoigne heeft niet de moeite of de zin gevonden om te reageren, zoals Aniston. “Na jaren ervaring weet ik dat tabloids niet gaan veranderen,” schrijft ze in haar slotalinea. “Wat kan veranderen, is ons bewustzijn en reactie op dit soort berichten.” Dat klopt als een bus. Want als we besluiten deze informatie links te laten liggen, zullen de tabloids hun aanpak herzien.

We moeten opgroeien en in het geval van Gascoigne geen extra obstakels in zijn weg naar een hopelijk herstel neerleggen. Het scoort dan wel, maar het is immoreel as hell.