Spring naar de content

Vette worst, befgebak en knuffelhomo’s

‘Zestig jaar homo-emancipatie (het COC werd in 1946 opgericht) naar de kloten’, dacht ik toen ik vanochtend de advertentie van de HEMA zag. Vanwege de gay pride verkoopt de Hollandsche Eenheidsworst Maatschappij Amsterdam namelijk homovriendelijke t-shirts voor een joetje.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Ik nam nog een slok van mijn bacalhau-groenekool-smoothie en verslikte me vervolgens gruwelijk. De honden spoten de hut uit, zo politiek-correct hadden ze papa nog nooit meegemaakt. Op het flikkerhemd zag ik een jonge en nog slanke Rafael van der Vaart met zaadvragende ogen naar Jeroen van de Boom lonken. Tussen de twee olijkerds zweven twee glimmende vette worsten met daartussen een hartje. Het is een rebus, dacht ik nog even. Worst houdt van worst, of iets in die geest.

Mijn eerste reactie was: waarom nou weer zo kwestend en respectloos naar de gendertwijfelaars en de toch al zo kwetsbare Marokkaanse hangjongeren toe? Ik weet niet of de bedenker van deze stereotype campagne een valse pisnicht is. En als ie dat is, is ie van het het niveau Geer & Goor maar dan ordinair en zonder LEAO-diploma.

De GAYMA is weer terug bij Albert Mol. ‘Meneer 1, staat u eens op en draai eens rond. (Slaakt gilletje.) Engel, u zit wel erg lekker in de broek voor een bouwvakker. Jodelahietie!’

De LGBT-gemeenschap op Twitter vond de genderdiscriminatoire shirts echter enig, dolletjes en snoezepoezerig en begon meteen te te spinnen en te kirren. (Voor de verstokte hetero’s onder ons: LGBT betekent Lesbian (dames eerst uiteraard) Gay, Bisexual en Transgender).

Terwijl alle kappersnichten en potten in tuinbroeken over de vloer rolden van het lachen, dacht ik aan de briljante lezing van Gerrit Komrij (dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn) over de knuffelhomo.

En wat schrijft Komrij: “Stilletjes is een droom aan diggelen gegaan. Ik heb altijd met het idee geleefd dat homoseksualiteit ook te maken had met ironie, kritiek, satire, dubbele bodems en diepere zin. Gerard Reve schreef in zijn begintijd dat je maar naar de taartjes etende volksvrouwen op de gebakafdeling van de Hema op de Nieuwendijk hoefde te kijken om prompt homoseksueel te worden. Zoiets ongeveer. Iedereen kent dat verhaal. De omgekeerde toestand lijkt nu bereikt. Je hoeft maar naar de pijnlijke standaardnichten op het scherm te kijken of je weet dat je daar niet bij wilt horen. Je zou zo snel mogelijk heteroseksueel willen worden. Er valt geen eer meer te behalen door je homo te noemen.”

Tompouce
En daarmee kom ik op het t-shirt voor potten. Daarop zien wij twee zeer niet-lesbisch uitziende corpsmeisjes uit Leiden die verbonden worden door twee tompoucen. De nicht van dienst van de reclame-afdeling van de HEMA ging het kennelijk te ver om op Sugar Lee Hooper gelijkende juffrouwen (in tuinbroeken) in te zetten voor de verkoop van gebak.

Waarom de tompouce? Vanwege poes! En poes is een ander woord voor kut. Woehaa! Kijk, om die worst valt nog te lachen. Dat is toch een puddingbuks maar dan vol vloeibaar varken, en die moet ergens in een gaatje worden leeg gespoten.

Een tompouce eten zorgt voor andere hilarische toestanden: beffen dus. Nico Scheepmaker schreef ooit een schitterende Trijfel over hoe je een tompouce moet nuttigen. Ik kon de tekst zo snel niet vinden maar zag op youtube een of andere Tupperware-BBQ in de suburbias van Lelystad en daar wordt de tekst van Scheepmaker tranentrekkend en tenenkrullend verkracht terwijl een juffrouw een tompouce beft.

Het enige goeie nieuws op deze droevige en vooral kwetsende en respectloze dag is dat Tom Poes godzijdank gendervrij is. Maar ik zie het beestje nog niet beffen. Wat zou Heer Bommel daar wel niet van vinden! Die had vermoedelijk gebromd: ‘Alles hat ein Ende, junge Freund, nur die Wurst hat zwei.’

Zo, nu snel naar de HEMA in Albufeira om mijn gratis en welverdiende worsten en tompoucen te veroberen. Geil!