Uh, als Obama ermee wegkomt
Het taalgebruik in de politiek wordt breed uitgemeten, sommige politici zijn zelfs berucht om hun manier van spreken. Zo zou Trump taalkundig gezien in groep 7 zeven zitten en spreken we al van Wilderiaanse scheldscheldwoorden. Barack Obama, vaak geprezen om zijn charisma, maakt veelvuldig gebruik van stopwoordjes als ‘uh’, ‘um’, ‘you know’ en ‘like’. Hoewel deze woorden een slechte reputatie hebben, kunnen ze ook uiterst effectief zijn.
Tijdens een normaal gesprek zouden dit soort stopwoordjes elke vijf seconden gebruikt worden. De meest gangbare gedachte is desalniettemin dat het gebruik hiervan – zeker in professionele context waarin een tekst meestal voorbereid is – onzekerheid uitdrukt en de boodschap ondermijnt. Maar er zijn ook studies die tonen dat het een effectieve impact kan hebben. Dat zou maken dat Obama niet ondanks, maar misschien wel dankzij zijn gebruik van stopwoorden een bekwaam spreker genoemd wordt.
Door met zekere regelmatig deze twijfelachtige stopwoordjes te gebruiken zou de boodschap persoonlijker en doordachter overkomen. Ook zou het verhaal beter blijven hangen en voor een beter begrip zorgen bij de ontvanger. Het maakt echter wel uit welke woorden je gebruikt, wat het toch weer niet zo spontaan maakt. ‘Like’ en ‘I mean’ komen sterker over dan ‘um’ of ‘uh’.
Het helemaal afleren van stopwoorden hoeft niet meer, volgens de onderzoekers gaat het erom de juiste balans te vinden. Te veel stopwoorden kan de boodschap weer doen vervagen. Een gemiddeld gebruik van twee stopwoorden per 100 woorden zou ideaal zijn.
