De olympische kater van Yuri van Gelder
‘Ik ben verdomme een topsporter,’ fulmineerde Van Gelder in 2010, nadat hij werd geschorst voor cocaïnegebruik. Aan zijn rentree kwam dit weekend een noodlottig maar voorlopig einde.
Of hij zich wilde revancheren, zodat hij niet meer als cocaïne-gebruikende topsporter werd gezien, vroeg HP/De Tijd-journalist Nathalie Huigsloot in april aan turner Yuri van Gelder. Zijn antwoord: “Ja, dat was wel een extra reden waarom ik graag naar de Olympische Spelen wilde. Want ik blijf dat stempel tot nu toe houden. Gelukkig kan mijn lijf nog wel vijf jaar mee, verwacht ik, en kan ik die smet hopelijk voor het einde van mijn carrière weg krijgen. Want ook al heb je je straf uitgezeten, zonder overwinning krijg je die smet niet weg.”
Zaterdagnacht, vermoedelijk om zijn geslaagde kwalificatie te vieren, verliet Van Gelder het olympisch dorp in Rio de Janeiro. Bij terugkomst bleek Van Gelder alcohol te hebben gedronken. Chef de mission van het NOC*NSF, Maurits Hendriks, kon naar eigen zeggen niet anders dan besluiten Van Gelder op het vliegtuig naar Nederland te zetten. “Ik vind het vreselijk voor Yuri, maar dit gedrag is ontoelaatbaar. Dat hoort niet bij deelname aan de Olympische Spelen of welk sportevenement dan ook. Sportief is dit een aderlating maar bij een dergelijke overtreding van de geldende waarden binnen TeamNL hebben we geen andere keuze. We staan voor samen excelleren, met respect voor alle afspraken en regels. Onze sporters hebben een voorbeeldrol en daar past dit gedrag absoluut niet bij.”
In de reglementen voor de sporters (hier in pdf) staat beschreven dat ‘de topsporter verblijft tot het moment van de terugreis naar Nederland in het Olympisch dorp, tenzij anders is overeengekomen met de chef de mission’. Met andere woorden: de basis verlaten is feitelijk verboden. De veiligheid in Rio de Janeiro is niet te waarborgen. Over alcoholconsumptie rept het NOC*NSF in de overeenkomst geen woord.
In 2009 bekende Van Gelder in een persconferentie cocaïne te hebben gebruikt. In de NOS-documentaire Hangen en opstaan, die gaat over zijn drie maanden in een Schotse afkickkliniek, spreekt Van Gelder emotioneel over zijn ‘verslaving’. “Ik wil niet weggezet worden als junkie, ik ben verdomme een topsporter. Het zijn misstappen. Geen verslaving.”
De olympische kater van Van Gelder is een vreselijke. Voor zijn comeback trainde hij maar en trainde hij maar. “Ze weten niet wat je voor die ene zwaai allemaal hebt moeten doen,” zei hij daarover in HP/De Tijd. De vijf jaar die Van Gelder zijn lichaam nog geeft, zouden betekenen dat hij in 2020, tijdens de Olympische Zomerspelen in Tokio, nog een kans heeft om het door hem zo felbegeerde olympische goud te behalen.
Het einde van Van Gelders carrière is nabij, maar nog altijd geen gepasseerd station.
Klik op onderstaande afbeelding om de documentaire ‘Hangen en opstaan’ terug te zien.
