Spring naar de content

De dodelijke blik van San Marco vatte alle chaos samen

De vertwijfeling over de chaos bij de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond, en de uitwerkingen op het spel van het Nederlands Elftal (1-2 verlies tegen Griekenland), werd het best samengevat door die ene blik van assistent Marco van Basten naar zijn baas Danny Blind.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Jessy de Cooker

Kostas Mitroglou schiet. Jeroen Zoet pareert half en legt de bal op een presenteerblaadje voor Giannis Gianniotas, die de bal in het halflege doelt legt. 1-2, weer een thuisnederlaag. Je zou de jonkies van bondscoach Danny Blind een arm over de schouder willen leggen. Kevin Strootman – die afgelopen weekend voor het eerst in 952 dagen in de Serie A – is na de 32-jarige Wesley Sneijder de oudste op het veld. Wanneer het doelpunt van Gianniotas valt, is de adjudant van Sneijder al vervangen door de 21-jarige Jorrit Hendrix.

Dan springt het beeld naar de Oranjebank. Sneijder vloekt en tiert. De last man standing van de ‘grote vier’ ziet de laatste vijf verloren thuiswedstrijden zijn ploeggenoten keer op keer in dezelfde valkuilen trappen. Het shot daarna rondt de algehele chaos af. Waar Blind de mokerslag als versteend aanschouwt, kijkt zijn assistent hem aan. De blik van San Marco van Basten zegt meer dan de Nederlaag – zo maakte de NOS melding van het verlies van Oranje – op zichzelf. De afgunst en teleurstelling druipen ervan af. You had one job – een gevleugelde internetuitspraak – lijkt de voormalig topspits te denken.

Moeten we deze oranjeploeg nu al definitief afschrijven voordat we goed en wel zijn begonnen aan de WK-cyclus richting Rusland? De cijfermannetjes komen nu met het record uit 1933 dat Oranje kan ‘verbeteren’ als het de eerstvolgende thuiswedstrijd verliest. Dan staan Vincent Janssen, Joel Veltman, Georginio Wijnaldum en Quincy Promes ineens in een rijtje met Frans Wels, Jan van de Broek en Law Adam (de antihelden uit het vooroorlogse Oranje). Zes thuisinterlands op een rij verloren.

Hoop
Toch is er ook oranje hoop en de sleutel daarvan is te vinden bij de afgelopen transferratrace. Wijnaldum ging van Newcastle United naar Liverpool, waar hij onder de Duitse succestrainer Jurgen Klopp al vaste basisspeler is. Vincent Janssen stapte over van AZ naar Tottenham Hotspur, waar hij iedere week op het veld staat met toppers als Erik Lamela en Christian Eriksen en moet opboksen tegen de halve Belgische achterhoede (Vertonghen en Alderweireld). Tel daar voor het gemak maar Daley Blind bij op, die op de training bij Manchester United moet duelleren met de op Old Trafford gearriveerde Zlatan Ibrahimovic.

Dan vergeten we nog Wesley Hoedt en Stefan de Vrij, die ongemerkt voor het grote publiek, het hart van de defensie van Lazio Roma bemannen. Zij groeien ook allemaal door en kunnen zich alsmaar verbeteren. Kritisch zijn op de doelloosheid van Blinds aanpak mag, maar we moeten zijn jonge spelers niet direct afschrijven. De verdediging tegen Griekenland varieerde qua leeftijd tussen 22 en 26 jaar. In vergelijking: de Portugese verdedigers die het EK wonnen, waren tussen de 22 (Raphael Guerreiro) en 33 jaar (Pepe). Er is dus nog genoeg tijd om door te groeien voor de Nederlanders.

De beroemde Engelse voetbalanalist Alan Hansen zei in 1995 dat je in het voetbal niks kunt winnen met kinderen. Die uitspraak is meerdere keren bewezen. Het is te hopen dat dat ook met deze Oranjeploeg het geval gaat zijn. In ieder geval doet het potentieel van de ploeg de hoop op betere tijden leven.

Er is nog tijd zat voor Oranje.