Spring naar de content

Giovanni, de man die bewijst dat voetbal geen oorlog hoeft te zijn

Hij in dat overhemd, wit als zijn blazoen: het zag er schitterend uit. Het verminkte stadion maakte hem als het ware nog knapper dan hij al is, een nette kerel tegen de achtergrond van afgeplakte tribunes en hoge netten om erger te voorkomen. Niemand in Nederland staat moreel verder af van de fonteinpissers die zich Feyenoordfans noemen dan Giovanni van Bronckhorst. De geboren Rotterdammer staat voor alles wat de club wil zijn maar soms helemaal niet is. Met dank aan het geteisem dat in staat is alles te verzieken.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Auke Kok

Daarom was het zo mooi, Van Bronckhorst die donderdag zijn eerste Europese wedstrijd als hoofdcoach won, en ook nog eens van Manchester United.

Enige dissonant bij de 1-0 was misschien dat ook Gio’s collega José Mourinho in het wit ging. Voor het contrast was het beter geweest als de Portugese orenbijter in het zwart was gekomen, maar goed.

Hoe hij huilde bij zijn afscheid in 2010. Het spandoek aan de tweede ring: ‘Giovanni, wereldgozer’. Zo is het.

Van de linkspoot Van Bronckhorst zijn geen smerige overtredingen bekend, van de trainer Van Bronckhorst geen tirades. Een coach die niet schreeuwt, die niet scheldt, die zelfs als hij roept lijkt te converseren: waar maak je dat nog mee? Dat hij soms wat zegt tegen de vierde official lijkt vooral bedoeld om de fans te laten zien dat hij wel degelijk meeleeft. Omdat het anders zo raar ouderwets staat om gewoon op zijn stoel te blijven zitten bij onrecht. Zoals Ernst Happel dat vroeger deed. Beetje mopperen en het betrekkelijke van alles kunnen inzien.

Ja, wat zou Van Bronckhorst trouwens roepen als hij scheidsrechterlijke dwalingen bespeurt? ‘Mijn beste, met alle respect, maar weet je dit wel zeker?’

Zal indruk maken. Intimideren is zijn métier niet. Meedoen aan het Theater van Aanstellers dat het voetbal zo vaak is ook niet. Laat ‘Feyenoorder voor het leven’ Van Bronckhorst inderdaad hier zijn leven blijven. Redelijk en correct en kordaat: een voorbeeld voor de club die smacht naar succes en fatsoen. Wat moet het geweldig zijn onder hem te spelen. Zijn elftal met de week vaster en zelfverzekerder, het publiek blijer en geleidelijk minder banaal: waarom niet?

Van Bronckhorst in dat witte overhemd, zijn manchetten omgeslagen, sportief en fanatiek binnen de grenzen die iedereen op Zuid nu met een beetje geluk in acht zal nemen. Steeds een beetje beter en dan straks op de Coolsingel met die schaal, het zou wat wezen. Wat zou je het die man gunnen, de man in het wit die bewijst dat voetbal geen oorlog hoeft te zijn.