Hoe de autobiografie van Springsteen al een bestseller werd vóór de release
Dinsdag komt de autobiografie van Bruce Springsteen Born to Run uit en het is nu al het best verkochte boek op Amazon in de Verenigde Staten. De 67-jarige Amerikaanse rockmuzikant schreef naar eigen zeggen al zeven jaar aan zijn autobiografie voor hij een uitgever benaderde. Volgens de critici mag het resultaat er wezen.
Dwight Garner schrijft in The New York Times: “His writing voice is much like his speaking voice; there’s a big, raspy laugh on at least every other page. Most important, ‘Born to Run’ is, like his finest songs, closely observed from end to end.” In the Wall Street Journal krijgt het boek een lovende kritiek van Jim Fusilli die schrijft: “He’s funny and solemn, tender and insightful.”
Neil Spencer noemt in The Guardian het boek met waardigheid geschreven zonder dat Springsteen zichzelf verheerlijkt. Deze recensent stelt dat Born to Run niet veel nieuws brengt, door de vele interviews die Springsteen gegeven heeft, maar dat de vertelwijze veel inzicht toont. In dezelfde krant werd gisteren een overzicht gegeven van de vijf dingen die het boek ons leert:
1. Springsteen is aware of his limitations.
Wie verwacht dat een succesvol artiest als Springsteen overtuigt is van zijn eigen muzikale talent heeft mis. De zanger is zich er wel degelijk van bewust dat zijn stem niet heel veel finesse heeft.
2. Whatever his relationship with his dad, he was always looking for father figures. De moeilijke relatie met zijn vader is een terugkerend thema in het boek. Springsteen geeft in het boek toe dat zijn zoektocht naar een vaderfiguur tot veel ‘surrogaat’ vaders heeft geleid.
3. When the facts become legend, Springsteen prints the legend. Een van de sleutelmomenten in Springsteens carrière heeft voor veel misverstanden gezorgd. In een recensie van een optreden in 1974 stond: “I saw rock and roll future and its name is Bruce Springsteen.” Wat de recensent bedoelde was dat op het moment dat het niet zo goed ging met zijn eigen rockcarrière hij daar weer een toekomst in zag toen hij de show van Springsteen zag. De uitspraak werd geïnterpreteerd als Springsteen die de toekomst van de rock-’n-roll was. In Born to Run schrijft hij dat dit een boost voor zijn carrière was. Wanneer hij de quote introduceert schrijft hij echter: “A man in Boston had ‘seen the future of rock’n’roll’, and it was … me.”
4. Springsteen often had problems with women. Terwijl Springsteen eerder verklaarde dat hij als artiest veel vrouwen ontmoette, geeft hij in zijn biografie toe dat hij er eigenlijk nauwelijks tijd voor had. Wanneer hij wel een relatie had was dat lang niet altijd succesvol.
5. The E Street Band could never be simply a band of brothers.
Saxofonist Clarence Clemons worstelde volgens Springsteen lang met zijn status binnen de band. Hoe hecht hun relatie ook was, Clemons bleef zich buitenstaander voelen in de omgeving vol blanke mensen. Springsteen schrijft dat hij pas tijdens een optreden tijdens de Human Rights Now tour waarbij het publiek geheel uit donkere mensen bestond begreep hoe Clemons zich voelde.
In Nederland verschijnt dinsdag de autobiografie bij uitgeverij Het Spectrum en Lannoo.
