Blijf met je rotpoten van onze SGP-haatbaarden af
Steeds vaker vergelijken mohammedanen en hun roomblanke knuffelaars de brave, hardwerkende, keurig belastingbetalende mannenbroeders van de Staatskundige Gereformeerde Partij met de haatbaarden van IS en met de vrolijke studenten van Vindicat. Ze gillen nog net niet dat ook bij de godsvrezende vrouwkes van de SGP de clitoris is weggesneden (zonder verdoving) door een of andere hoefsmid in Staphorst of in de Alblasserwaard.
Ik kom van de Veluwse biblebelt en als ervaringsdeskundige kan ik u mededelen dat alles er nog aan zit bij de dames van de zwartekousenkerk al roken ze niet altijd even fris en moest ik me soms door de gerecycleerde maandverbanden heen worstelen. Sterker nog: de SGP’ers lusten er wel pap van en het liefst in de hooiberg.
Het grote verschil tussen de sekte der grefo’s en de sekte der muzelmannen is dat de grefo’s lekker een borreltje mogen nemen van de Heere God der Heirscharen, geen ruggemergkanker krijgen van onanie en ook niet gestenigd worden als zij betrapt zijn in de hooiberg. In het beste geval moeten ze, wanneer Grietje de keukenmeid is bezwangerd door Hendrik de knecht, voor gans de gemeente boete doen op een speciaal bankje voor in de kerk en mag het bruidje niet in het wit trouwen. Zo’n gedwongen huwelijk heet een moetje, dan weet u dat ook weer.
Bovendien kan ik mij niet herinneren dat de mannenbroeders van de SGP zich ooit opbliezen bij de ingang van joodse kleuterschooltjes. Daarnaast lezen de zwartekousendragers zich helemaal suf, in tegenstelling tot mohammedanen. Als je aan een moslim vraagt, ken je dat boek van Harry Mulisch of Bob Dylan, dan zeggen ze steevast: ik heb al een boek. Dat is de Koran natuurlijk maar die kunnen ze niet lezen dus die staat daar maar mooi te pronken in de huiskamer, zoals bij ons vroeger de televisie het centrale meubelstuk was.
Ik heb één keer een Turk betrapt op een grap. Ik vroeg hem in een radioprogramma dat ik maakte met Rob Muntz over mohammedaanse humor: wat is je favoriete Nederlandse roman? De Aanslag, riep-ie alleen wist-ie niet hoe de schrijver heette.
Een van de weinige overeenkomsten tussen de zwartekousenkerk en de mannenjurkenkerk is het heilig geloof in de hel. Je kan veel over jodenmensen zeggen, maar niet dat ze in de hel geloven. Het hele begrip hel komt niet voor in de Tenach (wat gristenmensen heel denigrerend het Oude Testament noemen). Mohammedanen en grefo’s hebben allebei een eigen hel en een eigen hemel. Van die apartheid in hemel, dat snap ik want de SGP’er willen gewoon hun borreltje Zeer Oude Genever blijven drinken terwijl ze in de moslimhemel het liefst voor eeuwig thee slobberen, zonder de vrouwkes er bij want die zitten op de vrouwenvleugel. In de SGP-hemel is de bar gewoon gemengd.
Gek genoeg hebben de twee sektes hun eigen hellen. Een verstandig mens denkt: waarom niet gewoon samen een hel, dat is economisch en praktisch en het scheelt stookkosten.
Wat ik ook fijn vind aan de zwartekousenkerk, is hun dagelijks bulletin: Het Reformatorisch Dagblad. Die schitterende courant is gevrijwaard van lullekoek over televisie en oeverloos geouwehoer over die andere afgod, die vreselijke Mammon: sport en de daarbij horende verdwazing. De mohammedanen hebben hun eigen gazette: het NRC Handelsblad. Daarvan komt binnenkort een nieuwe versie in het Berbers, Arabisch en Turks. Met veel plaatjes! Ik sluit mijn vrijdagpreek af met de moraal van het verhaal: blijf met je rotpoten van onze SGP-haatbaarden af.
Foto: Flickr | ben mendes
