Wat ING wel mag vinden, maar niet mag zeggen. (Omdat het zo is)
Ach, arme Belgen. Die dikke nekken van ING namen al eens – in 1997 – de chique Bank Brussel Lambert (BBL) over en frustreerden daarmee een fusie met de Belgische De Generale Bank. ING had een belang van 20 procent in BBL en eiste dat die 20 procent er ook weer in de fusiebank zou zijn. Dat was voor de Belgen onverteerbaar. Ook goed: geen fusie BBL en De Generale, wel een overname door ING van BBL, iets later.
Zo doen wij dat hier. En daar. En dat is precies waar de Belg niet goed tegen kan, dat die Nederlanders komen vertellen hoe het moet. En zal gebeuren.
Ik moet zeggen: toen ik gisterenochtend zoals gebruikelijk het Financieele Dagblad opensloeg, was het voor mij als lezer smullen. Maar ik wist ook dat de tering zou uitbreken over wat die ING-HR-manager Hein Knaapen, kennelijk blij dat hij ook eens een podium kreeg, er allemaal uitgooide. Knaapen doet me denken aan zijn collega Hans Hagenaars, Directeur particuliere klanten bij ING. Hagenaars kondigde in maart 2014 met evenveel bombarie in de pers aan dat ING data van klanten zou gaan verkopen. Het land was vervolgens te klein. ING doet het als bank best goed maar het hogere management kan wel wat advies op het gebied van communicatie gebruiken. Niet alles wat je denkt en wilt doen hoeft direct – als eerste kennisgeving – in de krant.
Deze Hans Hagenaars hebben ze bij ING al in november 2014 ‘laten gaan’, het zou me niks verbazen als ook het stuk Hein Knaapen binnen nu en een jaar wordt geofferd. Zo gaan die dingen.
Natuurlijk heeft HR-manager Hein Knaapen gelijk. België is in veel opzichten een Europees derdewereldland, zo bevestigden de Walen gisterenavond nog door tegen het Europees handelsverdrag met Canada te stemmen en daarmee heel Europa voor schut te zetten. En kijk eens naar al die zelfstandig opererende deelgemeenten in het Brusselse waartussen geen noemenswaardige afstemming plaatsvindt als het erop aankomt. Er zijn in België veel te veel bankfilialen. En dus veel te veel bankmedewerkers. Ze verdienen – net als hun Nederlandse collega’s – teveel. Het is terecht dat ze voor hun baan vrezen want iets anders kunnen ze niet en in dezelfde sector zit al helemaal niemand op ze te wachten. Bijna de helft is ouder dan 45 jaar en als nooit aan je alternatieven hebt gewerkt omdat je lekker droog en uit de wind zat bij ING, dan wordt het een ontluisterende ervaring. Ondanks dat zakje geld dat je bij vertrek ongetwijfeld nog mee zult krijgen. De eerste acties zijn er bij ING België al geweest en er zullen er nog veel volgen.
Ik ga ervan uit dat ze bij ING eerst het ergste hebben gecommuniceerd omdat ze weten dat er altijd een of twee tegemoetkomingen nodig zullen zijn. Die kunnen de vakbonden dan presenteren als een overwinning. Maar als de kruitdampen zijn opgetrokken is het beeld zoals we dat nu al kunnen verwachten: een sterk afgeslankt ING België.
