Feyenoord-Ajax, onze heerlijke eigen k**klassieker
We noemen het allang geen topper meer, want de toppers hebben ons verlaten, we noemen het een klassieker. Daar is geen speld tussen de krijgen: zondag half drie Feyenoord-Ajax, dat is klassiek. Veel klassieker dan een barstensvolle grommende en jankende Kuip vind je ze niet in Europa. Hoe beroerd het mogelijk toegaat nadat Björn Kuipers voor het eerst op zijn fluitje heeft geblazen is bijzaak. Klassiek zal het zijn.
Haat zal als een windhoos langs de rijen gaan zodra een Jood de bal wil raken: dat is klassiek. Niet mooi of verheffend, wel klassiek. Daarom gaan we gaan allemaal kijken, de rancune, de afgunst voelen. We zien er allemaal ook naar uit, we zwelgen bij de voorbeschouwingen. Hoe houdt Ajax’ linksback Daley Sinkgraven het tegen de plotseling herrezen Bilal Basacikoglu? Gaan de voormalige Heerenveners elkaar beentje lichten? Dat Daley van 020 niet kan verdedigen en Bilal van 010 wisselvallig speelt, is iets voor zuurpruimen — niks voor ons.
De Marokkaans-Marokkaanse titanenstrijd op het middenveld: ook niet slecht. Hakim Ziyech van Ajax tegen Karim El Hamahdi van Feyenoord, artiest versus controleur, je kan er eindeloos over fantaseren. Dat helpt de ratio te bedwelmen die je vertellen wil dat er in de herfst op zondagmiddag tussen half drie en kwart wel eens beter is gevoetbald door Amsterdammers en Rot…
Nee, daar gaan we weer, dat bedwelmen we dus, want dat de twintig veldspelers elkaar zeker in de eerste helft het spelen onmogelijk zullen maken, dat weten we nu wel. Hun basistechniek zal tekortschieten als het speeltempo door al het emotioneel aangestuurde gejaag omhoog gaat… Stop! Het daarover hebben is oldskool. De nieuwe school zegt dat voetbal religie is en dat het ons voor eventjes van alle frustraties verlost. Uitkijken naar de klassieker — of ‘kraker’, ook goed — is wegdromen uit het hier & nu. Laat het stormen over de rechterkant van Feyenoord, waar ze met een beetje geluk achtereenvolgens Amin Younes, Ziyech en Sinkgraven tegenkomen: niet-verdedigers. Laat onze nieuwe nationale held Rick Karsdorp over rechts met dat malle witte pluimpje op zijn kruin naar voren hollen en de Kuip doen ontploffen. Rennen, Rickie!
We bespreken de kansen van Dirk Kuyt tegen Lasse Schöne als een battle of the giants. Dat mag natuurlijk best, het zijn onze reuzen in onze eigen muizencompetitie. Het zal misschien slecht zijn, bar slecht, de ballen zullen hoog over de doelen suizen, maar tot zondagmiddag gaan we genieten. Het verlangen maakt ons één, ons verdeelde, gepolariseerde landje zal de rijen hechter sluiten naarmate de klassieker dichterbij komt. Alle commentaren gaan we lezen. Alles horen we aan, we dromen en tellen de uren naar onze heerlijke eigen k**klassieker.
