Spring naar de content

De brexit die dankzij Britse rechters geen exit wordt

De Britse rechter heeft regering van Theresa May de opdracht gegeven om de uitkomst van het brexitreferendum voor te leggen aan het parlement. De members of parliament moeten samen beslissen of uittredingsartikel 50 geactiveerd gaat worden. De macht ligt weer bij het door Nigel Farage gehate establishment.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jessy de Cooker

“Kiezersverraad,” fulmineert Nigel Farage meteen de rechterlijke beslissing van de Britse Hoge Raad tegen de BBC. Britse rechters hebben net besloten dat het Britse ‘nee’ tegen Europa een parlementsaangelegenheid wordt. “Op deze manier stevenen we af op een halve Brexit,” vond de politicus ook.

Vertraging
De Britse regering van Theresa May moet in ieder geval wachten tot het parlementaire besluit over Artikel 50 uit het Verdrag van Lissabon in werking kan stellen en zo de onderhandelingen over een Britse vertrek uit de Europese Unie kan starten. May wil de gesprekken mei volgend jaar starten. Dat doel lijkt nu een stuk moeilijker bereikbaar. Al is de parlementsleden opgeroepen ‘zonder onnodige vertraging’ een besluit te nemen.

51,9 procent van de Britten stond tijdens het referendum achter een vertrek uit de EU, maar de miljoenen zien hun uitslag vertraging oplopen. De regering gaat in beroep. Het wil het proces ‘zo snel mogelijk laten verlopen’, maar een besluit in het House of Commons is niet zo eenvoudig gemaakt. Het geeft de remainers in het huis om het besluit pas goed te keuren wanneer ze helemaal blij zijn met de deal. Ze hebben de mogelijkheid tot het traineren van de hele Brexit.

Oekraïnereferendum
Daarbij gaan de gedachten uit naar ons eigen Oekraïnereferendum. Al maanden roept de oppositie in de Tweede Kamer om een besluit. De partijen verwijten minister-president Rutte te lang te wachten met een oordeel, maar Rutte onderhandelt liever in Brussel.

Het is opvallend dat beide referenda niet voor een duidelijke beleidsverandering hebben gezorgd. Tijdens de campagnes wierpen Farage in het Verenigd Koninkrijk en Jan Roos en Geert Wilders in Nederland zich op als de strijders tegen de EU, het establishment en de geldende regels. In ons land is het nee tegen het Associatieverdrag uitgelopen op een gebed zonder einde en aan de andere kant van het Kanaal lijkt het net zo te worden.

Zo blijven de anti-establishmentstrijders op de muur van datzelfde politieke establishment stuiten. Als dat geen kiezersverraad is.