Hail Trump, de bullebak die de VS er bovenop moet helpen
Het door velen onmogelijk geachte is mogelijk. The Donald Trump, de Republikeinse kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap, is gekozen tot president van de Verenigde Staten. Het door hem aangevallen politieke establishment is gevallen. Welkom in de wereld van Donald J. Trump.
269,270. Het is klaar. Normaal gesproken zou het publiek in de Amsterdamse Melkweg, waar ik de Election Night met vele honderden heb gevolgd, stilvallen en sprakeloos naar de grote schermen op het podium kijken. Ware het niet dat de popzaal zijn deuren al om zes uur vanochtend sloot. Op dat moment is er nog geen winnaar. Even na zessen moeten de overgebleven die-hards de zaal verlaten. Op weg naar een andere plek om de eindsprint te volgen of op naar huis om het spektakel daar verder te volgen. Een spektakel is het zeker geworden. Het optimisme van de op handen van Hillary Clinton zijnde Melkweg is naar mate de eerste resultaten binnendruppelen langzaamaan omgeslagen. Eerst nog wordt er gegrapt door verschillende deskundigen als Charles Groenhuijsen en Eelco Bosch van Rosenthal dat het misschien voor drieën wel gedaan is.
Het loopt anders. Pas nadat de zaal er om 08.33 allang leeg bijligt, is het beslist in de laatste staten: Donald J. Trump is president van de Verenigde Staten. De zakenmagnaat is de komende vier jaar de machtigste man ter wereld.
Een presidentschap van Trump zou volgens Amerika-kenner Maarten van Rossem een ‘hypothetische ramp’ zijn, schrijft hij begin september in een speciale uitgave van zijn blad Maarten. Op het moment dat Van Rossem in augustus zijn editorial schrijft, maakt Hillary Clinton volgens de graadmeter van FiveThirtyEight 77,1 procent kans op het presidentschap. Trump zou in dat geval niet eens op de spreekwoordelijke finishfoto staan. “Als Hillary geen kapitale fouten maakt, zou ze op 8 november moeten winnen,” schrijft Van Rossem.
Kapitale fouten heeft Clinton in de periode na publicatie van dit hoofdredactioneel amper gemaakt. Wel heeft ze veel klappen moeten incasseren van haar e-mailschandaal. Trump, daarentegen, krijgt uppercut na uppercut. Het grab’em by the pussy-filmpje, zijn miskleunen tijdens het eerste debat en de Republikeinse partijtop die hem afstoot, zijn slechts een kleine greep uit de Trump Freak Show.
Wat Trump met zijn radicale ideeën, politiek incorrecte uitspattingen en recht-toe-rechtaanuitspraken weet te creëren is een stroom aan forgotten souls die nooit stemmen, maar nu voor Trump kiezen. Daarnaast spreekt hij een groot deel van veel gewone Amerikanen aan. De zakenman/grappenmaker/vastgoedtycoon/politicus – in die volgorde – staat voor een ideaal. Hij staat voor rijkdom en succes, heeft veel vrouwen om zich heen en geldt als een aanpakker. Daarom is hij de enige die in de ogen van veel Amerikanen het minderwaardigheidscomplex van het land kan veranderen. Trump is de bullebak, die de VS er weer bovenop kan helpen.
Laten we daarnaast niet vergeten dat Trump er niet is voor alle Amerikanen. Mexicanen zijn verkrachters en criminelen, moslims mogen – als het aan Trump ligt – het land niet meer in en terroristen mogen gemarteld worden. Daarnaast moet het Amerika van Trump eerst zijn eigen boontjes doppen. Werk moet er zijn voor de eigen Amerikanen, daarna zal er desnoods over de grens worden gekeken.
Het blijft zo kort na de verkiezingen van Trump gissen hoe het land zich zal vormen naar de hand van de nieuwe president. Niet zo heel lang geleden introduceerde de belastingsite The Fiscal Times het Trump-onzekerheidsprincipe. Deze theorie, gebaseerd op het onzekerheidsprincipe van kwantumfysicaonderzoeker Werner Heisenberg, stelt het volgende: “Hoe nauwkeuriger een waarnemer een standpunt van Trump bestudeert, hoe groter de kans dat hij het verandert.” Het moet nog blijken of hij alle links-progressieve ideeën op economisch vlak als een wettelijke verhoging van het minimumloon echt gaat doorvoeren. Trump is hierbij heel goed ingesprongen op het bijna rechts-economische beleid van Hillary’s man Bill in de jaren negentig.
De uitverkiezing van Trump is ook bijzonder slecht nieuws voor terreurgroep Islamitische Staat. Trump maakte het zijn verkiezingsbelofte ‘to bomb the hell out of ISIS’. Dat gaat hij naar alle waarschijnlijkheid doen in coalitie met Assad en Poetin. Het zou tegelijkertijd meteen een breuk zijn met het beleid van zijn voorganger Barack Obama en andere Republikeinse presidenten. George W. Bush was namelijk een dissonant. Voor hem waren het juist de democratische presidenten die het oorlogspad kozen.
Het is afwachten welke pet Trump opheeft als president. Voor zichzelf zou het handig zijn dicht bij zijn grote verkiezingsstatements te blijven. Het geknok tegen de in zijn ogen liegende politici was het handelsmerk van zijn campagne. Het zou kiezersbedrog zijn om die principes los te laten.
De uitverkiezing van Trump bewijst dat in de politiek niks onmogelijk is. Maar wat zijn we er stil van. De stilte na de 270ste kiesman voor Trump in de Melkweg was niet uniek. Overal waar men de verkiezingsuitslag keek, moet men zijn stilgevallen. Trump als machtigste man ter wereld, het leek een mission impossible. Maar The Donald heeft het ‘m geflikt.
Fasten your seatbelts.
