Geert Wilders, de mooie jongen met de lelijke woorden
Donald Trump werd deze week door Time uitgeroepen tot ‘Person of the Year’. Op de coverfoto zit de bijna-president in een versleten bruine fauteuil. Is het toeval dat ook Hitler op een dergelijke stoel zit op het omslag van een Time uit 1941? Drie jaar ervoor was hij verkozen tot ‘Man of the Year,’ zoals de titel nog tot 1999 luidde. Als je de twee foto’s met Photoshop zou samenvoegen, komen de mannen precies tegenover elkaar te zitten. Moest de kijker hier een akelig historisch onderonsje in zien? Een visuele Godwin? De beeldredacteur van dienst had de M van Time ook nog eens precies, als rode duivelshoorntjes, boven Trumps hoofd geplaatst.
Ach ja, nu complottheorieën zo bon ton zijn geworden dat in het rond schietende eigenrechters vermeende democratische pedonetwerken komen oprollen in gezinsrestaurants, kunnen wat speculaties over een al dan niet gewiekst weekblaadje er ook nog wel bij. En zegt een foto niet meer dan duizend woorden? De persoon van het jaar, ook de lulligste niet, had die stelling datzelfde jaar proberen te demonstreren aan de hand van twee kiekjes: een zwaar geretoucheerde van zijn vrouw Melania en een onvoordelige van Heidi Cruz, de eega van zijn voormalige rivaal Ted. Wat die foto’s dan precies zeiden wist overigens niemand.
In Mythologieën, een bundeling van essays die Roland Barthes tussen 1954 en 1956 schreef voor het literaire tijdschrift Les lettres nouvelles, zoomt de Franse filosoof in op het fenomeen verkiezingsfoto’s. ‘Wat erin geschreven staat zijn niet de plannen van de kandidaat maar zijn beweegredenen, familieomstandigheden, zijn mentale, zijn erotische karakter zelfs, een hele levensstijl waarvan hij tegelijkertijd het product, het voorbeeld en het lokaas is.’ Barthes beschrijft verschillende types politici, waaronder de intellectueel, de droevige dan wel de bijtende, en de mooie jongen, die zijn publiek moet aanspreken met zijn gezondheid en mannelijkheid. Misschien dat Trump daarom een hartig woordje had willen spreken met NBC News-directeur Deborah Turness over het tentoonspreiden van zijn onderkin. Want had die vrouw geen flatterender plaatje kunnen kiezen terwijl hij in de running was om president te worden?
Ik moest aan de mooie jongen denken toen ik deze week een blakende foto van Geert Wilders voorbij zag komen. Hij deelde hem op Twitter om zijn volgers een fijne pakjesavond te wensen. Zijn huid zongebruind, ogen feller blauw dan ooit tevoren, perfect zittende goudgele coupe. Levervlekjes, al te diepe rimpels en de pukkel naast zijn neus waren zorgvuldig weggepoetst. Zo kwiek zag hij er al jaren niet meer uit. Of misschien had hij er zelfs wel nooit zo uitgezien.
Tegenstrijdig genoeg poogt de gister veroordeelde politicus in woord en geschrift alles juist veel lelijker te maken dan het is. Zijn zinnen zijn als vlezige pukkels, de iets gavere huid eronder toont hij alleen als ze hem in de problemen dreigen te brengen. Toen hij beloofde om minder Marokkanen te regelen, bleek bij navraag dat hij minder criminéle Marokkanen bedoelde. Ach so. Maximaal effect en ook nog de ruimte om terug te krabbelen, al was het dit keer net niet genoeg. Tja, zoals Vulcano al in 1983 zong: “Als je haar maar goed zit, dan zit je haar wel oké.”
Voor iemand die zo vasthoudt aan tradities is Geert Wilders nogal wispelturig als het om die pukkel naast zijn neus gaat. pic.twitter.com/g661CYndTl
— Lisa Bouyeure (@lisabouyeure) 5 december 2016
