Turkije en Rusland worden beste vrienden, met dank aan Obama
De moordaanslag op de Russische ambassadeur in Turkije lijkt beide landen dichter bij elkaar te brengen en dat is deels te wijten aan het wispelturige buitenlandbeleid van Obama.
De dood van Andrei Karlov leek de verhoudingen tussen Turkije en Rusland op scherp te zetten. De Russische ambassadeur in Turkije werd maandagavond doodgeschoten tijdens de opening van een foto-expositie. Zo riep de Turkse president Recep Tayyip Erdogan dat Mevlut Mert Altintas, de dader, een aanhanger van Fethullah Gülen is. Daarmee botste Erdogan met de Russen, die eerst het onderzoek wilden afwachten. Volgens het Kremlin was ieder verwijt ‘voorbarig’.
Trilaterale vergadering
Naarmate deze week vorderde, leek de aanslag de Turken en Russen juist dichter tot elkaar te brengen. Dinsdag al zaten toppolitici van beide landen samen met Iran tijdens een trilaterale vergadering over Syrië in Moskou. De drie partijen wierpen zich op als de redders van Syrië.
Dat kunnen ze zonder de hulp van de Verenigde Staten. “Dit is de meest efficiënt mogelijke samenwerking,” zei de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov. “We willen hier niet onze andere partners mee in de schaduw zetten. Het zijn slechts de feiten. Onze staten zijn klaar om een echte oplossing te leveren met echte daden in plaats van woorden.”
Pijnlijk
Het moet een pijnlijke conclusie zijn voor Barack Obama. De vertrekkende Amerikaans president staat volledig buitenspel in de zoektocht naar een oplossing voor de zesjarige strijd in Syrië. Hij probeert sinds februari een succesvol bestand te onderhandelen, maar het wil maar niet vlotten. “Geen de oplossingen van Obama hebben gewerkt. De situatie is alleen maar verslechterd,” vindt Mevlut Cavusoglu, de Turkse collega van Lavrov.
De Turkse keuze voor de Russen is begrijpelijk en gebaseerd op het wispelturige buitenlandbeleid van Obama. Hij steunt de Syrian Democratic Forces, een verzameling Koerdische strijders, in Syrië. De Turken zien dat vooral als provocatie. Zeker na de recente reeks PKK-aanslagen in Ankara en Kayseri. Het lukte hem ook niet een no-fly zone in te stellen in Syrië. Dat was juist een eis van Erdogan voor een constructieve samenwerking met de Amerikanen. Obama gaf niet toe en liet de Turken naar de Russen lopen.
In oktober al besloten Poetin en Erdogan de handen ineen te slaan in de strijd om Aleppo. Een paar maanden later zijn ze de beste vrienden en zetten ze de Verenigde Staten in de wachtkamer. Er zijn plannen voor nieuwe vredesonderhandelingen in Kazachstan. De Amerikanen zijn weer niet uitgenodigd. Had Obama maar wat meer ballen getoond, dan had hij niet vanaf de zijkant moeten toekijken hoe zijn concurrenten de Syrische Oorlog voor zijn neus wegkapen.
