De wonderlijke 11 van de Afrika Cup
De Afrika Cup staat voor de deur. Door de voetbaloverload op de televisie kennen we inmiddels alle Afrikaanse toppers als Pierre-Emerick Aubameyang, Andre Ayew en Emmanuel Adebayor. Al zitten er in de selecties van alle zestien deelnemers aan het voetbaltoernooi veel pareltjes die we u niet willen onthouden en waar u uw vrienden mee kunt verrassen.
Allereerst een stoomcursus Afrika Cup. De editie van dit jaar wordt gehouden in Gabon en is de 31ste maal dat de Afrikaanse topvoetballers met elkaar strijden om de titel. Zeventig jaar geleden wordt in Karthoum in Soedan de eerste bal getrapt. Het is meteen een toernooi dat symbolisch is voor zowat iedere editie. Er zouden twee halve finales gespeeld worden tussen gastland Soedan, Egypte, Ethiopië en Zuid-Afrika, maar de Zuid-Afrikanen worden door de apartheidswet gediskwalificeerd. Egypte pakt uiteindelijk de titel door Ethiopië in de finale met 4-0 te kloppen.
De decennia daarop staan bol van de incidenten – van beschoten teambussen tot gastlanden die van hun dictators moeten winnen – en hotseknotsbegoniavoetbal. Jarenlang wordt het toernooi in iedere twee jaar georganiseerd. Alleen zijn dat precies de jaren wanneer er meer aandacht uitgaat naar het EK- en WK-voetbal. Sinds 2013 wordt het toernooi in de oneven jaren gehouden. Ivoorkust is de regerend kampioen, maar het team is met het pensioen van spits Didier Drogba haar grootste ster verloren. Er lopen nog genoeg pareltjes rond. We stellen u voor aan het wonderlijke elftal van het toernooi. We spelen volgens de Afrikaanse leest: alles op de aanval.
Doelman: Nicaise Kudimbana (Antwerp, DR Congo)
Op de een of andere manier lukt het de mensen in Congo om excentrieke doelmannen voort te brengen. Een paar jaar geleden werden we verrast door de Robert Kiadiaba, die na een konthuppelde door zijn zestienmetergebied. Verwacht die fratsen niet van de nieuwe generatie Congolese doelmannen. Al hoeft dat niet te betekenen dat het niet smullen wordt van Nicaise Kudimbana. De doelman van Royal Antwerp FC in de Belgische eerste divisie is minstens zo excentriek als zijn voorganger en het prototype van een Afrikaanse doelman. ‘Kudi’ heeft de capaciteiten om zijn ploeg met wereldsaves op de been te houden, maar staat ook garant voor een ‘Grandelletje’ of twee per seizoen.
Verdediger: Manuel Da Costa (Olympiakos, Marokko)
Manuel Da Costa, die naam zegt PSV-fans genoeg. In 2006 wordt de Portugese Fransman vanuit Nancy naar Eindhoven gehaald als nieuw, talentvolle slot op de deur. Da Costa overtuigt niet en vertrekt na zestien duels naar het Italiaanse Fiorentina. Na omzwervingen via West Ham United, Sampdoria, Lokomotiv Moskou, Sivasspor en Nacional speelt hij nu bij Olympiakos. We kennen Da Costa als in Frankrijk geboren Portugees. Hoe komt hij dan ineens in de selectie Marokko voor deze Afrika Cup? Als zoon van een Portugese vader en Marokkaanse moeder mag hij voor beide landen uitkomen. Hij kiest eerst voor het Portugese team, maar wanneer zijn kansen op een selectie naar een nulpunt zijn gedaald besluit Da Costa om voor Marokko uit te komen. Hij komt tot 17 interlands en is in het team van Hervé Renard de derde captain.
Verdediger: Liassine Cadamuro-Bentaïba (Servette , Algerije)
Er gaan lijstjes rond op het internet waarin Liassine Cadamuro-Bentaïba genoemd wordt tot een van de knapste spelers van het laatste WK. Tot ontzetting van vele vrouwelijke voetbalfans speelt de dan voor Real Sociedad uitkomende Bentaïba slechts in het gelijkspel (1-1) tegen de Russen. Het lijkt zijn moment of fame te zijn. Na het WK zakt zijn carrière weg. Bentaïba komt inmiddels uit voor het Zwitserse Servette FC. Hij is geen vaste basisspeler in het Algerijnse elftal, dus het is te hopen dat de camera’s vaak op de bank van de Woestijnvossen inzoomen.
Verdediger: Teenage Hadebe (Chicken Inn, Zimbabwe)
Met zo’n naam en werkgever verdien je het om in dit elftal te komen. Dan hebben we het niet eens gehad over de bijnaam van Chicken Inn. De ploeg uit het Zimbabwaanse Bulawayo wordt in 2015 kampioen van de Premier Soccer League en staat bekend als de ‘Spicy Wings’. Allemaal dankzij de hoofdsponsor Chicken Inn, de grootste fastfoodketen van het Afrikaanse land. Hadebe is een vaste waarde in het kampioenselftal en valt in interlandverband vooral op door zijn goals. Hij maakt er vier in elf interlands. Let naast Hadebe ook op de andere prachtnamen als Marvelous Nakamba (Vitesse) en Knowledge Musona (Oostende) in het Zwimbabwaanse elftal.
Middenvelder: Merveille Bokadi Bope (Mazembe, DR Congo)
Het slot op de deur van Mazembe, dat vijf keer de Afrikaanse Champions League heeft gewonnen. Bokadi Bope wint in 2015 het toernooi met de Congolese club en komt 45 minuten uit op het WK voor clubteams in de verloren strijd voor de vijfde plaats tegen America uit Mexico. Met acht interlands nog niet heel gelauwerd, al staan twee landstitels, een Afrikaanse Champions League, een CAF Super Cup en een African Nations Championship (een Afrika Cup voor spelers op het Afrikaanse continent) geweldig op zijn palmares.
Middenvelder: Ramadan Sobhi (Stoke City, Egypte)
De negentienjarige Ramadan Sobhi heeft op jonge leeftijd al een half voetballeven achter de rug. De jongeling wordt in februari 2014 met zestien jaar voor de leeuwen gegooid bij het Egyptische Al Ahly, de belangrijkste club van het land. Hij maakt in dat seizoen één goal in drie wedstrijden, maar valt vooral op in de twee seizoenen daarna. De stijlvolle middenvelder scoort 14 goals en valt op door in competitieduel op de bal te gaan staan. Sobhi ruikt nu bij Stoke City aan het grote werk van de Premier League.
Middenvelder: Victorien Angban (Chelsea, Ivoorkust)
Angban is een favoriet van meesterscout Piet de Visser. Dat is niet zo gek. De verdedigende middenvelder staat op de salarislijst van Chelsea. Een wonderlijk elftal is tegenwoordig niet compleet zonder huurspeler van Chelsea. Angban komt nog geen duel uit voor de Londenaren, maar speelt wel voor het Belgische STVV (drie rode kaarten, nul doelpunten) en komt nu uit voor Granada. “Hij brengt veel power en inzet op het middenveld en hij beschikt over een behoorlijke techniek,” aldus De Visser tegen Nusport.
Aanvaller: Geoffrey Sserunkuma (Lweza FC, Oeganda)
Een ervaren spits, die goed is voor een clublijst waar namen als Police Jinja, Vasco Da Gama (uit Zuid-Afrika) en Bidvest Wits op pronken. Is op 33-jarige leeftijd nog steeds international, vrij uniek voor de Afrika Cup en scoorde 23 interlands zes keer.
Aanvaller: Aristide Bancé (ASEC Mimosas, Burkina Faso)
Over ervaren spitsen gesproken. Aristide Bancé, een 32-jarige international voor Burkina Faso, is het voorbeeld van een broodvoetballer. Hij heeft sinds zijn debuut in 2000 twintig clubs vertegenwoordigd. HJK Helsinki, Samsunspor, Fortuna Düsseldorf, Lokeren en FSV Mainz zijn de bekendste in zijn indrukwekkende werkgeversbestand. Hij scoort zelf 78 keer in 280 wedstrijden en komt voorlopig tot zestien goals in 58 interlands. Bancé komt uit voor het Ivoriaanse ASEC Mimosas. Misschien ooit iets voor onze Jupiler League?
Aanvaller: Razak Boukari (Châteauroux, Ivoorkust)
Verwar de Togolese aanvaller Razak Boukari niet met de Ghanees Brimah Razak. Laatstgenoemde wordt nog regelmatig met angstzweet wakker na zijn beslissende misser in de laatste eindstrijd tussen Ghana en Ivoorkust. De 29-jarige Boukari is vooral bekend en berucht om zijn elf doelpunten in 119 duels voor het Franse RC Lens en om zijn vier duels in vier jaar tijd voor Wolverhampton Wanderers. Hij hoopt dit toernooi caps toe te voegen aan zijn huidige totaal van vier.
Aanvaller: João Mário (Chaves, Guinnee-Bissau)
Nog een gevalletje naamsverwarring. Dit is niet de João Mário, die u zag schitteren op het voorgaande EK-Voetbal en nu voor Internazionale uitkomt. Dit is de variant uit Guinnee-Bissau; een aanvaller die in 2012/13 onder contract staat bij het roemruchte Benfica. Hij komt niet verder dan twee doelpunten in Benfica B, maar is een vaste waarde bij Chaves in de eerste divisie van Portugal.
Trainer: Claude Le Roy (assistent: Hugo Broos)
Zaterdagmiddag om 17u00 trappen Gabon en Guinnee-Bissau de Afrika Cup op gang. Op 5 februari wordt de finale gespeeld in Libreville. De wedstrijden zijn voor het eerst (na jaren Eurosport) te zien via Fox Sports.
