Spring naar de content

Hoe de ratjes van LAKS het complete journaille een loer draaiden

Ook de Vereniging ter bevordering van het Bermtoerisme is klaar voor de verkiezingen. Zo luidde de kopsuggestie boven het blog dat ik vanmorgen voor deze site in petto had. Aanleiding: het (nep)nieuws dat het Landelijk Aktie Komitee Scholieren (LAKS) mee wilde doen aan de verkiezingen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jan Smit

‘Het Landelijk Aktie Komitee Scholieren (LAKS) – let op die k’s! – gaat meedoen aan de verkiezingen,’ schreef ik. ‘Nee, niet die voor de leerlingen- of de medezeggenschapsraad, die voor de Tweede Kamer. LAKS-voorzitter Sven Annen – denk aan je Clearasil Svennie, een likje foundation, die huidkleurige crème van je moeder, doet ook wonderen – mocht het maandag zelfs voor de camera’s van het NOS Journaal komen vertellen.

‘De politiek luistert niet naar hen, vinden Sven en zijn matties. Dus gaan ze zelf naar Den Haag. Wie het heeft bedacht en wanneer, geen flauw idee. Vermoedelijk kregen de jongens en meisjes van LAKS tijdens de nieuwjaarsfuif na drie bier en een Red Bull vleugels (“Diskusjeren met Mark en Geert: vet, zeg maar gerust epic gast!”).’

Mijn welgemeende advies luidde kappen Sven. ‘Het is een hopeloze missie. Bovendien: je doet er niemand plezier mee. Nog nooit behaalde een partij die met een nummer aan de verkiezingen meedeed ook maar één zetel. Emile Ratelband, ‘een rare snuiter met ADHD die voortdurend op zijn blote voeten over brandende kolen liep’, probeerde het in 2003. Hij kreeg zegge en schrijve 9000 stemmen. Als zelfs de revelatie van Jezus het niet redt, wie ben jij dan…

‘Ratelband had nog een stemgerechtigde doelgroep: mensen met een beperking en andere derivaten,’ vervolgde ik. ‘Jij hebt ook een doelgroep. Een flinke zelfs – volgens het CBS zijn er in Nederland momenteel ongeveer een miljoen scholieren. Alleen jammer dat die merendeels jonger dan 18 zijn. Met andere woorden: ze mogen niet stemmen.

‘Persoonlijk zal mij dat allemaal de reet roesten. Sterker, ik snap je Sven. Voor wie (politieke) ambities koestert is het een meesterzet. Ik bedoel: Siewert van Lienden, een van je voorgangers, en Diederik Samsom, Maarten van Poelgeest, Mariette Hamer, Kysia Hekster, allemaal oud-bestuurders van de Landelijke Studentenvakbond, hebben het ver geschopt.
‘Maar’, doceerde ik, ‘al die one-issuepartijen: ik word er zo moe van. Het begon met de Boerenpartij van Hendrik Koekoek. In 1967 behaalde die club liefst 7 zetels. Mede door het besmette oorlogsverleden van sommige leden ging het vervolgens bergafwaarts. Na Den Uyl is in den olie, de carnavalskraker van Koekoek en Vader Abraham in 1974, goed voor een eerste plaats in de hitparade, was het met de partij gedaan.

‘Er volgden meer van deze eendagsvliegen: Friese Bond, Een computer voor iedereen, Loesje, Jezus Leeft, Partij tot Liquidatie van Nederland. Zeker, er zijn er ook met een langere adem: de Partij voor de Dieren, 50Plus. In zekere zin hoort de PVV daar ook bij. Maar een verrijking van de parlementaire democratie zijn deze politieke gelukszoekers bepaald niet. Alleen wanneer hun stokpaardje – dieren, ouderen, allochtonen (sorry, Nederlanders met een migratie-achtergrond) – aan de orde komt, rennen ze schuimbekkend naar de interruptiemicrofoon. Onder het motto: de maatschappij, dat zijn zij.’
Waarschuwend: ‘Met LAKS leggen we de lat steeds lager. Ik bedoel: de PVV is dan wel een partij zonder leden, zij heeft wel kiezers – heel veel kiezers. Zelfs die moet LAKS ontberen.

‘Bij de Kiesraad hebben zich inmiddels 81 partijen aangemeld voor 15 maart. Met LAKS erbij worden dat er 82. Volgens doorgaans betrouwbare bronnen (FaceBook) komen er nog meer bij, onder meer de Vereniging ter bevordering van het Bermtoerisme, de Landelijke organisatie van Gay Kappers met een Cabrio en, niet te vergeten Connie Palmen Vooruit (CPV), een stichting die het vak dramaturgie verplicht wil stellen in het voortgezet onderwijs – verkiezingsslogan: two bottles Chablis a day keeps the doctor away.
Svennie gabber: doe het niet. Wacht nog even. Ga eerst vakkenvullen, chillen, chickies scoren, blowen, breezers drinken – desnoods binge.
Later!’

Een tikkeltje vilein, vol ironie, maar wel met een heldere boodschap, vond ik zelf. Tot ik voor alle zekerheid nog even een blik wierp op de LAKS-site. Wat blijkt: het ‘nieuws’ over verkiezingsdeelname was een hoax. Nepnieuws. Louter bedoeld om exposure te generen voor de goede zaak: beter onderwijs. Die jongens en meisjes van LAKS waren slimmer dan ik dacht.

Woest reageren de meeste media – de NOShet AD en het ANP voorop. ‘Deze vorm van het verspreiden van nepnieuws is buitengewoon schadelijk. Dit schaadt het vertrouwen van het publiek in de journalistiek (en daarmee ook de positie van de NOS),’ schreef de hoofdredactie van de NOS. Het AD: ‘Zelfs op de vraag van onze verslaggever of het geen stunt was logen de scholieren en hielden zij voet bij stuk.’
Nepnieuws?
Tut tut! Een practical joke – kwajongensstreek in goed Nederland.
Goed getimed.
Ik kan er wel om lachen.
Sven Annen: onthoud die naam!