Zo ontregel je Eva Jellinek
Ik zal maar met de deur in huis vallen, vrienden: ook ik zat eens met een gezellige slok op in een levende televisieshow! U begrijpt meteen dat ik het zo dadelijk ga hebben over Jules Deelder bij Eva Jellinek maar first things first. Mijn pageturnende bestseller Brussel Eurabia stond op het punt van uitkomen en uw nederige inkthoer en schrijvende aap was uitgenodigd bij het livenieuws van tvbrussel. Move the product, zou Martin Bril zeggen. (Zo, dat was wel een heleboel Engels in één alinea, en dat voor mij als notoire taalnazi. Eigen taal eerst!)
Dit schreef ik er over in mijn dagboek:
‘Ik had om de keel te smeren vast een klein rummetje gedronken op het zonovergoten terras van café Belga op het Flageyplein, om de hoek van de studio van tvbrussel. Een kwartier voor tijd wandelde ik in een goede luim die studio binnen; veel tijd voor een voorgesprek was er niet meer. Gelukkig heb ik een bloedhekel aan voorgesprekjes en bovendien had de redactie voldoende materiaal: het interview in Knack. De interviewer was qua uiterlijk een soort verwijfde uitvoering van Eddy Wally en duidelijk niet voorbereid op het mijns inziens geestige gesprekje dat volgde. Terwijl ik vrolijk doortetterde en de pratende pop zenuwachtig en duidelijk ontregeld naar zijn voorgekauwde vraagjes staarde, zag ik vanuit mijn ooghoek hoe er steeds meer consternatie ontstond in de studio gaandeweg het interview. Redactieleden keken elkaar stomverbaasd aan. Toen ik, nadat ik de anchorman een dikke zoen had gegeven, de studio verliet, werd ik verbijsterd nagestaard door de aanwezigen. Hier was iets gruwelijk misgegaan, in hun perceptie. Alsof iemand in het Noord-Koreaanse journaal president Kim Jong-un het dwingende advies had gegeven eens te gaan lijnen en een andere kapper te nemen.’
Dat kleine rummetje betrof een wit leugentje om bestwil want ik had een hele godverdommense fles Dominicaanse blanke rum naar binnen geklokt. Gewoon van de zenuwen want ik ben nu eenmaal een schuw ventje dat het liefst een teruggetrokken bestaan leidt in de rimboe, als een poezelig alfamannetje te midden van een roedel onaangepaste woeste teven.
Goed, niemand heeft ooit gemerkt dat ik ladderzat was bij tvbrussel. Ik ben namelijk een diplomaat van de oude stempel: ik mag van mijzelf zuipen zoveel als ik wil als ik maar op mijn benen blijf staan (al was het maar goed dat ik dat programma in een stoeltje zat). Oordeelt u zelf maar.
Tekst loop door onder de video.
Het leuke van livetelevisie is dat de boel zo makkelijk te ontregelen is. Alles is voorgestoofd. Het begint al bij de voorgesprekjes met onnozele bakvissen van de redactie die vragen wat je lievelingseten is, wat je lievelingskleur is, wat je sterrenbeeld is en of je Justin Bieber ook zo joepiedepoepie vindt.
Carine Crutzen, de laatste nog levende diva van Nederland, gaf daar laatst een mooi voorbeeld van op haar facebookwandje:
‘Hallo Carine, de eindredactie wil nog even weten hoe lang het duurde voordat je na het overlijden van je ouders en het vertrek van je zoons weer een beetje van de vrijheid kon genieten en aan de stilte gewend was.’
Ik reaguurde (getapt en gevat als ik ben): maakten je ouders zoveel lawaai dan, Caar?
Mijn kompels Rob Muntz en Paul Jan van de Wint zaten kort na de moord op Theo van Gogh in het afgrijselijke, tranentrekkende kutprogramma Rondom Tien, in de hoedanigheid van goeiste vrienden van Theo. Ze waren door de redactie urenlang doorgezaagd over Van Gogh. Eenmaal live ging het vreselijk mis toen grafkop Cees Grimbergen de eerste vraag stelde, met die goedkope grafstem van hem. Muntz en Van de Wint zeiden in koor dat Theo een lul was en het zelf had uitgelokt door altijd maar Allah, zijn profeet en de mohammedanen te schofferen. Die kop van Grimbergen! Goud! Helemaal ontregeld, programma naar de kloten. Het ging Muntz en Van de Wint om het onwaarachtige, huichelachtige gejammer in de media rond de dood van Theo. Een statement tegen de hypocrisie dus.
Jules was gewoon zichzelf bij Jinek: narrig en recalcitrant. Dat had de redactie kunnen weten. Ik vond het nogal meevallen met de openbare dronkenschap van de oude meester. Hij drinkt hoofdzakelijk gin-tonics en met dat homodrankje krijg je zelfs een muis niet zat, en gebruikt qua drugs hoofdzakelijk nog dikke toeters hasjiesj. Ik vond het een openbaring: een echt mens bij Jinek en geen pratende pop.
Het deed mij denken aan de legendarische talkshow Verhagencadabra van kunstenaar en dichter Hans Verhagen bij de VPRO. Daar bleef je voor thuis en dan was het stil op straat. Het programma werd opgenomen in de de beeldentuin van het Singer-museum in Laren. Regie: Wim T. Schippers. Redactie: Jan Mulder, Betty van Garrel en Hans Sleutelaar. De uitzending met Herman Brood was episch. Verhagen en Brood waren allebei starnakel en vergrepen zich aan het goed geoutilleerde drankorgel. Kijk hier en geniet (vanaf de 15e minuut).
Na vijf uitzendingen ging de stekker uit Verhagencadabra. Hans Verhagen was veel te lief voor zijn gasten, en met name voor de zwarte weduwe Florrie Rost van Tonningen (niet te verwarren met de zwarte weduwe Gretta Duisenberg die zoals iedereen weet als Greetje Nieuwenhuizen in een gereformeerd gezin in Heerenveen ter wereld kwam).
Van mij mag Jules veel vaker live op de televisie, vrij en ongedwongen. En laat hem dan gerust nog eens de Ziekte van Hedel doen, een schitterende schuimbekkende Tourette-aanval op Amsterdam door mister Rotjeknor himself.
Maar laten ze opschieten in Hilversum want vorig jaar zei Deelder tijdens de begrafenis van het veel te jong overleden Rotterdams fenomeen Ruut Ramseier (onder andere bandlid van de Dopegezinde Gemeente, met Pierre van Duijl en Rick Witlox): ‘Ruutje, maak je maar niet sappel, ik kom zo.’
