Spring naar de content

Waarom we niet meer ontkomen aan de liefdesbaby’s van Mark en de Ferrari van Emile

Wist u dat Mark Rutte: thuis bij voorkeur in een spijkerbroek of joggingpak loopt? Een hekel heeft aan reclames voor brillen? Zijn vrienden hem als premier een ‘enorme poehafiguur vinden’? Hij graag flirt? Althans, wanneer Marieke Elsinga, co-host bij RTL Late Night, hem vertelt dat de combinatie Mark en Marieke eigenlijk best lekker bekt, hij daar toch redelijk serieus op in gaat:

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jan Smit

Rutte: “Over negen maanden Mark junior krijgen?”

Elsinga: “Nou, dat is wel héél snel. Zullen we elkaar eerst even wat beter leren kennen?”

Nee? Het staat allemaal te lezen in de nieuwste LINDA. Maar liefst 17 pagina’s lang.

U wilt het niet weten? U wilt verschoond blijven van geneuzel over het privéleven van politici? Immers, het gaat om de inhoud. Wat en met wie politici het doen, zal u een zorg zijn. Helaas. Voor wie niet onder een steen leeft valt er, vrees ik, deze weken niet aan te ontkomen.

Kudde

De mens achter de politicus is hot. Rechts, links, rood, blauw, groen: in de loop naar 15 maart doet bijna iedereen eraan mee. In de hitte van het politieke spel mag de man of vrouw zich in de Kamer dan soms als een beest dan wel kenau gedragen of – nog erger – te boek staan een dulle dossiertijger; hij of zij heeft ook een ‘normale’ menselijke kant. Normaal doen is de maat. Ook in de Tweede Kamer. Rutte mag dan doen voorkomen alsof hij de uitdrukking recent heeft gemunt – wie met zijn kop boven het maaiveld uitsteekt is en was in Nederland altijd al de lul.

Vandaar dat iedere politicus die ergens op een kieslijst voor de Tweede Kamerverkiezingen staat deze weken de kans om zich ook eens van die ‘andere kant te laten zien’ met twee handen aangrijpt. Niet dat ze zelf bellen, nee, ze wórden gebeld. Iedere regel of seconde gratis media-exposure is meegenomen. Het onderwerp doet er niet toe. U vraagt, wij draaien.

De Klavertjes

Zo staat GroenLinks-lijsttrekker Jesse Klaver niet geheel toevallig deze week met zijn vrouw Jolein in de Vara-gids in de rubriek Buis & Haard. We leren dat Klaver graag met zijn kinderen naar Madagascar en Pieter Konijn kijkt. Lekker gewoon! Dat hij zelf overweegt zijn abonnement op Netflix op te zeggen omdat de betaalzender series niet meer in één keer beschikbaar stelt, maar elke week een aflevering. “Schandalig,” vindt Klaver. Dat hij gek is op Voetbal Inside en Studio Voetbal, waar Jolein weer van baalt (“Praten over voetbal vind ik toch wel het meest zinloze wat er bestaat.”) Bonuspunten Jesse!

Dat Vrijheid van Jonathan Franzen het favoriete boek is van Jesse en Een klein leven van Hanya Yanagihara dat van haar. (Oei, tikkeltje elitair). Maar dat Jolein dit weer ruimschoots compenseert met de LINDA als haar favoriete tijdschrift. Dat wordt smullen deze maand, Jolein!

De kinderen van Asscher

En wat te denken van het persoonlijke interview met Lodewijk Asscher in Volkskrant Magazine een aantal weken geleden. De PvdA-lijsttrekker brengt iedere ochtend braaf zijn kinderen – kindjes, excusez le mot – naar school, lezen we. “Als ik op kantoor kom, zit er wel altijd ergens spuug of tandpasta op mijn pak.”

En ja, ook híj is weleens ladderzat geweest. Heeft Asscher nog gekke tics? “Ik rijd een extra rondje door de wijk als op de radio de finish van een wielerwedstrijd te horen is.” Chapeaux Lodewijk! Zeker één, wat zeg ik, misschien we twee zeteltjes erbij!

De ‘slimste’ Dijkhoff

Om nog maar te zwijgen over Klaas Dijkhoff. Met het winnen van de razend populaire televisiequiz De slimste mens maakte de staatssecretaris van Veiligheid & Justitie, op een vijfde plaats op de kieslijst voor de VVD, onlangs een uitstekende beurt bij de kiezer. Nee, hij had zich er niet zelf voor aangemeld. De redactie had de partij gebeld. Een mooie gelegenheid om zijn imago van de bewindsman die meedogenloos asielzoekers en andere mensen deporteert wat bij te schaven, had hij geacht. “Zo’n langdurig tv-optreden maakt je sympathieker. In het programma zien mensen ook de andere kant.”

In die missie lijkt Dijkhoff glansrijk geslaagd. Met zijn droge humor palmde hij vriend en vijand in. Een voorbeeld: op de vraag van presentator Philip Freriks of hij weleens een triatlon had voltooid: “Nee, maar ik heb weleens met de fiets aan de hand en een lekke band in de stromende regen gelopen.” In de aanloop naar de verkiezingen steelt Dijkhoff liefst acht dagen achtereen op primetime de show. Hoe slim.

Era van zelfverheerlijking

Waarom politici zich zo graag ‘van de andere kant’ willen laten zien? Is het louter opportunisme? Wellicht. Misschien levert het extra stemmen op. Een conclusie lijkt wel gerechtvaardigd. Het hoort bij deze tijd, de era van zelfverheerlijking (selfies, Facebook, Twitter, Instagram).

Ik kan mij tenminste niet herinneren dat voormalige premiers als Den Uyl, Kok of Lubbers meededen aan televisiequizzen of zich zeventien pagina’s lang in een vrouwenglossy lieten fotograferen en daarbij openlijk flirten met de interviewster. (Oké, het libido van Lubbers was ook een dingetje, maar daar liep hij niet in de bladen mee te koop.)

Ik weet dat Van Agt graag fietste en dat Balkenende wel van een biertje hield. De beelden van de gereformeerde Zeeuwse premier die met een stevige pul in de hand tijdens een Oktoberfest in Berlijn breeduit lachend een schlager meezing, staan mij nog vers in het geheugen. Het maakte Balkenende ineens een stuk sympathieker.

Over het privéleven van Balkenende en zijn voorgangers wisten we echter nagenoeg niets. Het ging om de inhoud, om de ideeën. Wat politici in hun vrijetijd deden, was alleen van belang wanneer dit botste met hun politieke opvattingen. Zoals het hoort.

Maar ik vrees dat politici, spindoctors en campagneleiders zich van die boodschap weinig aantrekken.

Geert Wilders die tegenover De Telegraaf opbiecht dat hij en zijn Krisztina alles laten lopen wanneer ze samen op de bank naar Spoorloos kijken, Emile Roemer die zich in DWDD laat ontvallen dat hij droomt van een Ferrari, Sybrand Buma die zweert bij kinky seks: we ain’t seen nothing yet.

16 maart, the day after. Was het maar alvast zover.