Spring naar de content

Modern drogredeneren voor winnende lezers

Hallo, winnende lezer. Vanaf nu Trump ik alle zelfstandig naamwoorden door er een bijvoeglijke bepaling bij te zetten. Je weet wel: failing media, crooked Hillary, dishonest press. Winnende lezers dus, geweldige Stella, intelligente column, inzichtelijke cursus. De woorden blijven zo beter bij de winnende lezers in het briljante hoofd hangen, waardoor ze mijn intelligente columns en inzichtelijke cursussen nog meer zullen waarderen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Stella Bergsma

Win, win, winnende lezer. Vandaag gaan we verder met de inzichtelijke cursus modern drogredeneren. We zijn bij de gevorderden les aanbeland. We zouden ingaan op de ad heimelijk, het discussiegedrag van Kellyanne Conway onder de loep nemen en onze neus snuiten aan de meest sneue aller drogredenen: de Snotwin. Dus pak je pennetjes, winnende lezer, we gaan van start:

Ad heimelijk
Om te weten wat een ad heimelijk is, is het handig om eerst nog even terug te gaan naar de ad hominem, of in het geval van het (gênante) andere geslacht, de ad feminam. Ad hominem betekent letterlijk: op de man. En dat is dus hoe de drogreden werkt. Je probeert iemands argument te ontkrachten door iets te zeggen over degene die het argument gebruikt. Door die persoon in diskrediet te brengen, probeer je de inhoud van zijn statement te ontkrachten. En zoals dat gaat bij een drogreden, het lijkt redelijk, maar is het niet. Als persoon A zegt: ‘1+1=2’ en persoon B zegt dan: ‘Ja, maar jij bent een klootzak.’ Dan hebben die dingen geen enkel verband met elkaar. 1+1 blijft twee, ook als Adolf Hitler het zegt, maar op hem kom ik later nog terug.

De ad heimelijk is dus een andere drogreden dan de ad hominem die heimelijk tóch een spreker in diskrediet wil brengen. Let op: het is dus een drogreden die zich voordoet als een andere drogreden, maar stiekem toch gewoon op de man speelt. Ja, dat is wat ingewikkeld, winnende lezer, maar we komen er wel. Noteer: de ad heimelijk is dus een heimelijke ad hominem of kort gezegd: stiekem toch een ad hominem!

Bijna iedere drogreden is een ad heimelijk. Immers, ook al gaat het argument over de toon, de vorm of de plaats, dit zijn allemaal stiekeme manieren om de discussiepartner in diskrediet te brengen. ‘Jij gebruikt de goede toon en vorm niet. Jij windt je niet op over ergere dingen. DUS JIJ DEUGT NIET.’ Dus, winnende lezer, onthoud dit: probeert je discussiepartner jou aan te vallen in plaats van je inhoud, dan heb je te maken met een ad hominem. Probeert hij dit impliciet te doen door je aan te vallen op je toon of vorm of op het feit dat er ergere dingen zijn, dan heb je te maken met een ad heimelijk. Simpel toch? Mooi! Winnend. En door!

The Chewbacca Defense
Op een casual ad horrendummetje (zie les 1) na, gebruikt kampioen vraagmijden Kellyanne Conway eigenlijk helemaal geen drogredenen. Wat zij doet is velen malen vrrrreemder. Het is bijna abstracte kunst, modern surrealisme. Conartist beantwoordt een vraag door hem NIET te beantwoorden. Het lijkt alleen alsof ze antwoord gaf, doordat ze woorden uit de vraag herhaalt, of bevestigt dat ze de vraag gehoord heeft. Vervolgens begint ze ALTIJD, zonder uitzondering, over iets compleet anders! Ziehier wat voorbeelden:

Zoals wel vaker het geval is, haalt de werkelijkheid de fictie in. Deze manier van vragen ontduiken deed mij sterk denken aan iets wat in de absurdistische tekenfilmserie South Park ‘The Chewbacca Defense‘ wordt genoemd. Die verdediging komt op het volgende neer: verwar je tegenstander zo met je antwoord, dat zijn hoofd explodeert. Dit was uiteraard gewoon een cartoongrap, maar met Kellyanne komt het akelig in de buurt van de waarheid. Hier is hoe een personage in South Park het gebruikt:

De Snotwin
Dan tot snot de slotwin. De grootste druilreden aller tijden. Bij de zwartepietdiscussie werd dit aandoenlijke argumentje er al heel vaak in gezwitsald. De ideale manier om je tegenstander in de luren te leggen. Denk aan de kinderen! Ook hier is de argumentatie er weer op gericht om je tegenstander te diskwalificeren. Persoon A, die zich al niet druk maakt om de juiste dingen, die het al niet op de juiste toon doet, gaat nu ook nog eens zo ver dat hij niet denkt aan de kinderen! Snotwinnende persoon B weet precies over welke dingen gesproken dient te worden, op welke toon en op welke manier en geeft juist HEEL VEEL om de kinderen.

De Snotwin werkt net als de Godwin. (De wet van Godwin schrijft voor: de kans dat Hitler er wordt bijgehaald als de discussie maar lang genoeg doorgaat, nadert 1.) De kans dat iemand kinderen als emo-argument gebruikt, nadert tegenwoordig ook vaak 1 naarmate de discussie vordert. Het effect wat de Snotwinner wil sorteren is net als bij de Godwin een emotionele reactie: wat Hitler heeft gedaan is zó erg, dat men van schrik het spoor van de discussie vergeet. Zo ook met kinderen, je mag kinderen geen leed berokkenen, niets aandoen. Als de Snotwinner suggereert dat persoon A niet stilstaat bij het leed van KINDEREN, is de discussie succesvol op een zijspoor gebracht. Persoon A is verdacht gemaakt en iedereen heeft talkpoeder in de oogjes gestrooid gekregen. ‘Demonstreer jij met je kinderen? Je traumatiseert ze voorgoed en bent een slecht mens.’ Opeens is het onderwerp niet meer relevant. Waartegen gedemonstreerd wordt, doet er niet meer toe, want persoon A deugt niet. Hij houdt niet van kinderen, vindt het vast pocket-Hitlers.

Kijk naar het aapje!
Zo winnende lezers, dit was het tweede deel van cursus. Onthoud even goed de belangrijkste punten: de ad heimelijk is stiekem toch een ad hominem. Kellyanne Conway is een postmodern bevragingsontduiker en kinderen slaan iedere discussie dood. Net als Joden overigens. Als iemand Joden zegt, kan niemand meer nadenken. Kut, ik zei dus Joden, shit ik zei kut. Ai, ik maak het steeds erger, ik lijk Fidan wel, woensdag, in DWDD. Gezeik, oh nee. Iedereen pissig. Oh, help. Wat moet ik doen?

Kijk maar naar het aapje, winnende lezer! Kijk naar het gekke aapje!