Zo gaf jij ons mannen een hoognodige aai over de bol. Want wij hebben er ook wel eens genoeg van om telkens te worden neergezet als mansplainende onderdrukkers en seksistische rukkers.

Had je het trouwens gehoord, Stella? Powerfeministe Heleen Mees verliet de bus van Rob Oudkerks radioprogramma Kwesties tijdens een debat over seksisme. Nogal een laffe actie, vond ik. Tegelijk zag ik er ook een mooie symboliek in: ik denk dat wij met elkaar, mannen en vrouwen, in een bus zitten – en als het even kan moeten proberen allemaal aan boord te blijven.

Verdrukking

Dat zal nog niet zo makkelijk gaan, want de man is hard op weg het nieuwe zwakke geslacht te worden. Ja, de vrouw is aan een onstuitbare opmars begonnen, de man raakt steeds verder in de verdrukking.

Zij staat met een stralende lach achter de balie van haar eigen apotheek, rijdt van haar yogales naar haar eigen advocatenkantoor; hij zit een potje te rukken op GeenStijl, trapt tegen een bierblikje op straat. In deze postindustriële samenleving hebben zijn fysieke kracht, balvaardigheid, testosteron en flauwe grappen geen functie. Vrouwen zorgen beter voor zichzelf en streven de man voorbij, die steeds gefrustreerder zal raken. Stella, wat denk jij: hoe kunnen we een oorlog tussen de seksen vermijden?

Misschien moeten we ermee beginnen elkaars seksualiteit te respecteren. Daarom was ik blij met je stuk over dickshamen. “Door alles seksistisch te noemen,” schreef je, “problematiseer je ook de gewone geilheid van mannen.”

Het stuk. gaat hieronder verder.

Vloeken in de feministische kerk

Goed zo, even vloeken in de feministische kerk. Ik heb als man met een zogenaamd ‘losbandig seksleven’ al vaak met dickshamen te maken gehad. Alsof je als man met veel seks alleen maar je lul achterna loopt en vrouwen niet met respect kunt behandelen – het is het aloude cliché van de Don Juan die vrouwen liefde belooft terwijl hij alleen seks wil.

Een achterhaald schema, want we leven in 2017 en zijn aan een tweede seksuele revolutie begonnen, waarbij vrouwen en mannen elkaar versieren, online en offline. Een nieuw tijdperk van vrije liefde, waarin de vrouw méér dan ooit seksueel bevrijd is. Het klassieke etiket van rokkenjager mag dus tegelijk met dat van slet de deur uit.

Mooi dat jij die de term sletvrees bedacht nu het paalschamen agendeert, al vrees ik dat het geen nieuwe hit gaat worden. Niemand heeft medelijden met mannen die veel neuken – en al helemaal niet met de gefrustreerde mannen van GeenStijl die juist weer te weinig te neuken hebben!

Daar komt bij dat de zaak van de man in een kwaad daglicht wordt gesteld door de dubieuze heren van de men’s rights movement, pick-up artists en types als Johan Derksen.

Dickshaming

Dickshaming, lach er maar om. Op Amerikaanse studentencampussen, hoorde ik laatst van een antropoloog die dat onderzocht heeft, wordt flink geroddeld over mannen met een kleine of die hem niet omhoog kregen.

Een twitteraar trekt het nog breder. Dickshamen gaat niet over een kleine penis, zegt hij, maar om het beschamen van een man voor mannelijk gedrag: ‘#DickShaming is the polar opposite of slut shaming, women want to condemn us for acting like men.’

De man zit in een spagaat. Nu eens wordt zijn seksualiteit bespot of ingeperkt, dan weer wordt grote viriliteit van hem verwacht – net hoe het de vrouw uitkomt.

Ondertussen worden de succesvolle supervrouwen van nu steeds kritischer. Ze willen alleen aandacht van leuke mannen. Maar als zij straks alleen nog met Ryan Gosling en zijn lookalikes naar bed willen, zitten we wel met een hele hoop fappende mannen opgescheept.

Opblaaspoppen

Las laatst een stuk over mannen met opblaaspoppen. “Mijn vrouw weet het niet,” zei een van die mannen, “maar als ze erachter komt is het misschien wel goed. Ziet ze dat het consequenties heeft dat ze al zes jaar geen seks meer met me wil.”

Laten we een feminisme ontwerpen dat de mannelijke seksualiteit in de bek durft te kijken.

Ach Stella, ik stel me soms voor: een toekomst (of een aflevering van Black Mirror) waarin de mensheid collectief besloten heeft om alle mannen hetzij door genetische modificatie hetzij medicatie te veranderen in wezens die alleen nog functioneel geil zijn. Als het op voortplanten of prettige, wederzijdse seks met een vrouw aankomt, dan mogen ze steigeren. Maar de rest van de tijd zijn ze zo mak als een lammetje.

Ze roepen niks naar voorbijfietsende meisjes in korte rokjes, dus eindelijk kunnen vrouwen in hotpants of op hoge hakken over straat zonder daarmee enig effect op mannen te bereiken. Hoera!

Lieve Stella, ik ga afronden. De samenleving feminiseert, de man zit in een crisis. Er worden boeken over vol geschreven. Tim Samuels, Waar is mijn speer. Het onbehagen van de man door Dylan van Rijsbergen. De karakterman van Stephan van Duin en Jop de Vrieze. The End of Men van Hanna Rosin.

Misschien wordt het tijd voor een feminisme dat zich ook hierover buigt: als mannen precies doen wat vrouwen willen, hoe moet het dan verder met de man? Als je daar niet over na wilt denken, ben je als een powerfeministe die de bus uitstapt.

Weet jij het antwoord misschien, Stella? Dan krijg je van mij vijf reten. Vijf mooie blote mannenreten.

Colin van Heezik (1977) is cultuurjournalist en schrijver.

Fotocredit: Stella Bergsma