Spring naar de content
bron: Wiek van Gemert

Max & Natascha van Weezel: ‘We hebben dezelfde scoringsdrift’

Vader en dochter Max (65) en Natascha van Weezel (30) zijn allebei journalist. Max schrijft sinds 1976 voor Vrij Nederland, waar hij tegenwoordig politiek commentator is. Natascha heeft drie boeken op haar naam staan; in april verscheen Thuis bij de vijand. Sinds anderhalf jaar voeren vader en dochter een briefwisseling in Trouw.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Wiek van Gemert

“Het grote voordeel van zzp’er zijn: ik kan hele dagen op het terras zitten.” Aan het woord is journalist Max van Weezel (65) aan een tafeltje in de zon bij café Wildschut in Amsterdam. Sinds zijn dochter Natascha (30) uit huis is, belt hij haar regelmatig met de vraag of ze aanschuift voor een kopje koffie. De vrouw van Max, Anet Bleich, is ook journaliste. Ondanks Natascha’s vroegere afkeer van de chaos die dit journalistenhuishouden opleverde, volgde ze haar ouders in het vak. Nu hebben vader en dochter een gezamenlijke column in Trouw: een briefwisseling over wat hen bezighoudt.

Als Natascha arriveert, hakt Max nog snel de knoop door over de komende familievakantie: “Ik ga toch voor New York, dan betalen wij wel wat meer – ik heb nu toch AOW.”

“Natascha woont sinds twee jaar samen met haar vriend, maar woonde tot haar 28ste bij ons,” vertelt Max. “Boven jullie,” verbetert Natascha. Max: “Maar we aten wel gezamenlijk, keken gezamenlijk tv, er werd veel gediscussieerd. We hadden ook weleens aanvaringen, maar ik vind het wel jammer dat ze het huis uit is.”

Australië

Hun band is volgens Natascha nu beter dan ooit: “Ik vond dat je vroeger weinig thuis was, maar jij zegt weleens dat dat mijn interpretatie als kind was.” Max: “Het is een feit dat ik er doordeweeks weinig was. En thuis stonden tv en radio altijd aan. Daar stoorde jij je vroeger aan. Jij dacht: ‘Mijn ouders zijn alleen maar bezig met de wereld en niet met mij.’ Maar dat was volgens mij niet zo. Mama was voortdurend met jou bezig en ik, als ik er was, toch ook wel.” Natascha: “Doordat je er weinig was, trok ik meer naar mama toe dan naar jou. Pas toen wij op mijn negentiende drie maanden samen door Australië reisden, kwam ik erachter hoeveel wij op elkaar lijken.”

“Die reis kun je niet helemaal los van je anorexia zien,” zegt Max. Tot irritatie van Natascha: “Moet je daar nou weer over beginnen?”

Het hele artikel leest u op Blendle.
Bent u geïnteresseerd in meer artikelen van
HP/De Tijd? Lees ze hier op onze gloednieuwe app.

Onderwerpen