Waarom we met deze temperaturen moeten blijven smeren
Wekelijks neemt Alexandra Besuijen op deze website de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep. Deze week komt ze met een zonnige editie.
Wurgende worst
Als er één ding is dat ik niet begrijp, dan is het corrigerend ondergoed. Of nou ja, ik begrijp natuurlijk wel waarvoor het díent, maar ik kan me niet voorstellen dat je er jezelf vrijwillig aan onderwerpt. Niet voor langere tijd tenminste. Wat is dat een ellende zeg! Natuurlijk heb ik het ook geprobeerd toen ik na zekere leeftijd wat begon aan te komen en ik niet bereid was afstand te doen van mijn geliefde drie P’s (pasta, pizza en patat), maar daar kwam ik snel op terug.
Zo’n afslankslip bijvoorbeeld, die je vanaf kniehoogte centimeter voor centimeter naar boven moet trekken en die dan weliswaar je buik indrukt, maar ook van je kont een platte pannenkoek maakt. En waar je vet aan de bovenkant gewoon overheen stulpt.
Een hemdje dan maar? Dat zit wat lekkerder en je kan makkelijker plassen, maar probeer het eens uit te trekken – het rolt zich op tot een wurgende elastieken worst waar je nauwelijks je armen doorheen krijgt. Claustro!
Een tailleband met baleinen? An sich wel te doen, maar dertig haakjes vast maken is best wel véél. Vooral voor iemand met een beperkt ruimtelijk inzicht – ik kwam altijd scheef uit ?. En zo’n ding gaat kruipen, zodat die baleinen na een paar uur in de onderkant van je boezem poken. Niet fijn.
Maar goed, als je alles aan hebt en je kleren er over, dan staat het best wel oké. Optisch ben je al gauw één, twee maatjes slanker. Ik had een collega die zich dagelijks van decolleté tot kruis in het spandex perste en dat zag er heel behoorlijk uit. Alleen: als je haar aanraakte, voelde ze aan als een te hard opgepompt luchtbed (wat in haar geval overigens wel toepasselijk was, maar dat is een ander verhaal).
Maar misschien moet ik toch nog eens de Slanke Taille en Billen Lift Slip (hoeveel taalfouten kun je maken in één woord) van Silkrays proberen. Deze Victoriaanse ogende gigaslip van Japanse makelij pretendeert én lekker te zitten én je buik te pletten én je bips te liften. En ongetwijfeld heel werkzaam als voorbehoedmiddel. We gaan het meemaken…
Veilig zonnen
Je hebt van die mensen die zich nooit insmeren in de zon ‘omdat ze nooit verbranden’! Owww! Hoe stom kun je zijn! Ze zijn grofweg in te delen in twee groepen: mannen met een buitenberoep (‘Smeren? Ik ben geen wijf!’) en jonge meiden die zich schamen voor hun bleekheid en letterlijk gaan liggen bakken. Die smeren misschien nog wel, maar dan met iets zonder beschermingsfactor, want ‘dan duurt het zo lang’. Huidkanker? Welnee.
Hun vader/moeder/tante/opa heeft ook nooit gesmeerd en heeft die soms huidkanker? Nou dan! En met een beetje pech gooien ze er ook nog een complottheorietje achteraan: het is de cosmetische dan wel medische industrie alleen maar om geld te doen en daarom maken ze ons bang.
Voorheen wilde ik dan nog weleens gruwelijke plaatjes voor ze googelen, maar tegen zoveel domheid is geen kruid gewassen. Zelfs niet door Big Pharma.
Overigens is goed smeren ook geen volledige garantie tegen huidkanker: zonnebrandcrèmes bevatten zinkoxide, dat via de huid het lichaam binnendringt waardoor zogenaamde vrije radicalen vrijkomen. Dat kan leiden tot celbeschadiging waarbij ook het DNA in die cellen wordt aangetast en het risico op huidkanker vergroot wordt.
Helemaal maar niet in de zon dan? Maar dat is ook niet goed — we hebben nu eenmaal zonlicht nodig om vitamine D aan te maken. En bovendien is het gewoon lekker, eventjes met je snuitje in de warmte. Inmiddels zijn wetenschappers in Amerika bezig met het ontwikkelen van een crème die de aanmaak van pigment in de huid stimuleert.
Momenteel kan zoiets alleen nog via pillen of injecties, maar plaatselijk op te brengen crème is uiteraard veel effectiever. Helaas moet er nog van alles worden getest en gedaan, maar hopelijk komt het snel op de markt en raken ook de niet-smeerders overtuigd doordat je er ook zónder zon bruiner van wordt. Tot die tijd: toch maar gewoon smeren, dat is ondanks dat kleine risico op huidkanker toch nog altijd stukken beter dan niet smeren. En té bruin ziet er trouwens niet uit.
Happy little Bob
Ik had jullie deze week lichtgevende donuts beloofd, maar die schuiven we nog even door. Want in de rubriek Moet Ik Hebben moet deze week onbetwist de Bob Ross Joy of Painting Funko Toy! De echte Bob is inmiddels gaan hemelen op een happy little cloud. Maar met dit fijne poppetje zal je de zachtaardige krullenbol nooit vergeten.
Overigens een mondwaterende site voor liefhebbers van poppetjes en actiefguurtjes. Zeg niet dat ik niet gewaarschuwd heb!
