Met Amsterdamse flikkers valt niks meer te lachen
Ik vermoed dat er volgend jaar een sloep met zwangere kerels meevaart in de Amsterdamse botenparade. Van de week las ik namelijk dat er in Amerika een meneer was bevallen van een mensje genaamd Leo.
Amsterdam is er altijd als de kippen bij als er een onzinnige trend gekopieerd moet worden. Zo gaat Mokum nu rookvrij als een zuurstoftent worden en als het even meezit, schenkt men binnenkort geen alcohol meer op de ontelbare festivals in de stad.
De plaatselijke VVD – inmiddels minder tolerant dat de Duitse bezetter – zal de voorgestelde landelijke regel van twee biertjes ruimschoots willen overtroeven.
De Stopera zal binnenkort met een nieuwe oekaze komen: Amsterdamse ziekenhuizen mogen niet langer over zwangere moeders spreken en schrijven, want dat is ontzettend kwetsend en uitsluitend naar zwangere papa’s toe. Reken maar dat kereltje Mounir Samuel tegen die tijd zwanger is. Het mediafenomeen zal wel balen dat hij niet de eerste is in Nederland, want meneer Rosanna ging hem voor en die heeft bovendien een eigen reality soap.
In Engeland behoort het verbod op de term ‘zwangere vrouw’, nota bene voorgesteld door de deftige British Medical Association, inmiddels tot de gedragscode.
Ik sta te boek als zeer tolerant tegenover dat genderbendergedoe. Ik heb in Tel Aviv gezoend, gelachen en gehuild met Dana International en in Amsterdam was ik zeer dik met diverse Antilliaanse en Surinaamse bouwdozen, al dan niet verslaafd en actief als kommersjeel sekswerker/werkster. Die ontmoette ik in café Casa Maria aan de Warmoesstraat, uitkijkend op de Lange Niezel en praktisch naast het politiebureau.
Ik moet daar heel treurig aan toe voegen dat ze allemaal aan aids zijn overleden. Verder ging ik vaak naar Madame Arthur, pal achter de Bijenkorf, maar dat was omdat ik dol ben op Marlene Dietrich. Ik juichte het toe dat Arnold Schwarzenegger zich in de film Junior liet bevruchten door Danny DeVito. Dat was lachen hoor, en vooral die scene van de huwelijksnacht waarin Danny Arny bestijgt.
Het kan mij dus niet gek genoeg zijn. Daarom ging ik even op de website kijken van de gelukkige ouders van Leo: papa Trystan Reese en papa Biff Chaplow.
Ik was er mooi ingestonken, want Trystan is gewoon een juffrouw met een treurig zuurkoolveldje op de kin. Zo kan ik het ook! Ik waande me weer even op de kermis in Ede, midden jaren zestig. Daar was een vrouw met een baard, een slangenmens, een vrouw met vier borsten, de onvermijdelijke, strontvervelende lilliputters en natuurlijk het schaap met vijf poten, al dan niet op sterk water. En ik heb op de kermis eens een walvis gezien, daar kon je voor een kwartje naar binnenlopen. Dat beessie stonk als een oordeel en ik denk dat SGP met die levertraanklomp wilde bewijzen dat Jonah echt bestaan heeft.
Ik ben in Mokum, zoals ik reeds schreef, aan heel wat gewend geraakt en een fatsoenlijk mens wil niet weten wat er allemaal in en uit een mannenvagijn kan worden getoverd (denk aan Hans Klok, Hans Kazan, Fred Kaps en Siegfried und Roy in een dark room) maar een baby’tje?
Volgend jaar op de Gay Parade dus een zwangere ventensloep. Officieel heet het zelfs geen Gay Pride meer omdat een paar mafketels hadden geklaagd over uitsluiting, discriminatie en islamofobie maar als je even door de website van de Parade scrolt, kom je gelukkig nog overal de zo respectloze term gay tegen
Het verbaast mij steeds meer dat overheden en stichtingen menen dat ze burger kunnen veranderen en hervormen door gedwongen taalgebruik. De Amsterdammer bepaalt zijn eigen bargoens wel, met invloeden van het Jiddisch, het Sranangtongo, Papiaments en Marokkaans. Een poot blijft een poot en een pot blijft een pot. En een transgender is een bouwdoos. En een broodpoot is een broodpoot. Ik luister daarom altijd graag naar dit liedje van de Osdorp Posse.
De tekst gaat hieronder verder.
En wat de Amerikaanse en Canadese trends betreft die net zo makkelijk naar Amsterdam overwaaien als het ebolavirus: ik voorzie sombere tijden voor joodse homoseksuelen. In Chicago, tijdens de Chicago Dyke March, werden drie potten uit de demonstratie verwijderd omdat ze met regenboogvlaggen met een davidster zwaaiden. De pottenparade was namelijk antizionistisch en pro-Palestijns.
De gezellige, valse Amsterdamse nichten en hun eigen Gay Pride worden onder de voet gelopen door de humorloze Gideonsbende van marginale LGBTTQQIAAPplussers. En als een bus met Libelle-vrouwtjes uit Dronten volgend jaar lacht om de zwangere mannensloep, worden ze op de bon geslingerd door de gendergestapo. Ach, leefde Gerrit Komrij nog maar.
