“Het is een moeilijke start voor beginnende musici,” vertelt Jan Meulendijks. “Na het conservatorium komen jonge talenten direct in de keiharde werkelijkheid terecht. Vaak hebben zij geen geld en weinig kans op een baan. Om werk te krijgen is het belangrijk jezelf te presenteren. Daarvoor moet je internationaal actief zijn. Het reizen en de zanglessen – die na een studie gewoon doorgaan – kosten geld. Via het fonds kunnen de jonge talenten in aanmerking komen voor ondersteuning, bijvoorbeeld in de vorm van zanglessen of de financiering van een masterclass in het buitenland.”

Donatie
Het Staetshuys Fonds werkt nauw samen met de Nationale Opera en Ballet in Amsterdam. Momenteel werkt dit theater aan de oprichting van een studio voor jong talent. Voorzitter Oscar Hammerstein overhandigde zondag uit naam van het Staetshuys Fonds een cheque van € 100.000 aan ter ondersteuning van dit project. Volgens directeur en regisseur Pierre Audi is het bedrag de ‘grootste en belangrijkste donatie die de Nationale Opera ooit heeft ontvangen’.

Zangers Michael Wilmering, Aylin Sezer, Peter Gijsbertsen en Charlotte Houberg verkregen steun van het Staetshuys Fonds en zongen zondag, ter gelegenheid van het tienjarig bestaan, in de muziekkamer van het Staetshuys Fonds. Onder begeleiding van pianist Gilbert den Broeder en violist Enzo Kok (14) zongen zij onder andere stukken uit Porgy and Bess,  Le nozze di Figaro en La traviata.

Bariton Michael Wilmering: “Het is de mens die dit geluid voortbrengt”

Michael Wilmering behaalde zijn bachelor aan het Conservatorium van Utrecht en werd tweemaal financieel gesteund door het Staetshuys Fonds. Daarnaast woont hij sinds een aantal jaar in het statige stadspaleis van Jan en Bart. Volgens Wilmering een bijzondere omgeving. “Het is hier mogelijk een concert te repeteren en ik heb ruimte om te studeren. Dat is heel prettig.”

Wilmering speelde onder andere rollen in Le nozze di Figaro, Die Zauberflöte en Il matrimonio segreto en won de tweede prijs in de Nationale Ronde van de Stichting Jong Muziektalent en in 2011 de prijs voor de beste vertolking van een Nederlands lied. “Wat mij trekt in opera is het pure van de zang,” vertelt Wilmering. “Er komt geen enkele digitale bewerking aan te pas. Het is de mens die dit geluid voortbrengt en hiermee kan spelen. Het verdiepen in een rol en de vaak historische achtergrond vind ik interessant.”

“Volgend jaar vertrek ik naar Stuttgart en zal daar een jaar lang verbonden zijn aan de opera. Door de hulp van het Staetshuys Fonds ben ik zo ver gekomen. Jan en Bart hebben mijn carrière richting gegeven. Het is meer dan een opstapje of financiële steun. Het klikt goed tussen ons, het voelt als familie.”

Sopraan Aylin Sezer: “De bron van emoties is mijn enige toolbox”

De Turks-Nederlandse sopraan Aylin Sezer is geboren en getogen in Istanboel als dochter van een Turkse vader en een Nederlandse moeder. “Opera is misschien niet het eerste waar je aan denkt bij Turkije, maar er is wel degelijk een gemeenschap die van het genre geniet. Elke grote stad heeft overigens gewoon een operagezelschap.”

Sezer kwam voor haar studie naar Nederland en behaalde haar bachelor aan de conservatorium in Den Haag. Haar master zang met onderscheiding behaalde ze in 2010 bij de Dutch National Opera Academy.
“Ik ben erg gesteund door mijn ouders,” vertelt Sezer. “Zij hebben me de liefde voor klassiek en jazz meegegeven en zij steunden me tijdens mijn studie. Mijn ouders zeiden dat ik mijn hart moest volgen en vooral moest doen wat ik wilde.”

Sezer zong in 2014 en 2015 voor Opera Vlaanderen en speelde er onder andere de rollen van Zerlina in Don Giovanni en Barbarina in le Nozze di Figaro. In Nederland speelde ze onder andere de iconische rollen van Cleopatra, Dido, Pamina, Micaëla en Euridice. Overigens speelde ze niet alleen vrouwen. “Ik heb ook wel eens een man gespeeld. Heerlijk vond ik dat, even de tomboy in mezelf loslaten.”

“Ik hou van de gelaagdheid in elke rol,” vertelt Sezer. “Ik zoek naar wat ik herken van mijn eigen leven. Cleopatra was ook maar een gewone vrouw met pijn, vreugde en verlangens. Ik zie het als een onderzoek naar de diepere laag en emoties van een rol. Ik ben een verhalenverteller en de bron van emoties is mijn enige toolbox.”

9 september zingt Sezer La travia met Opera Spanga in openluchttheater Caprera in Bloemendaal.

Tenor Peter Gijsbertsen: “Ik kan een beetje verdwijnen”

“De ambiance is zeldzaam,” zegt Tenor Peter Gijsbertsen over de optredens in de muziekkamer van de het Staetshuys Fonds. “Je hebt niet vaak het voorrecht om op treden in een huis waar de tijd stil lijkt te staan. Vroeger gaf men muziekavonden in dergelijke salons en het Staetshuys houdt die traditie in stand.”

Gijsbertsen speelde onder andere in opera’s als Acis and Galatea, Die Zauberflöte, Don Giovanni en Così fan tutte. Daarnaast bracht hij enkele cd’s uit onder het Vlaamse label Phaedra. “Ik zong eens een opera in België en toevallig was daar iemand aanwezig van het cd-label. Ik mocht langskomen om te auditeren voor een cd-opname. Ik werd gevraagd om Vlaamse liederen op te nemen, als cadeautje mocht ik een tweede opname naar keuze maken. Ik koos voor Schubert. Waarom? Schubert is in mijn optiek de grootste componist aller tijden. Met een uiterst simpele manier van componeren weet hij het meest uit een tekst te halen. Het is eenvoudig, maar raakt precies de kern. ”

Een optreden is voor Gijsbertsen geslaagd als de muziek tot zijn recht komt. “Dat lijkt een open deur, maar er is veel afleiding. Is mijn stem wel goed? Hebben mensen het naar hun zin en ben ik wel goed te horen? Dit zijn dingen waar je mee bezig kan zijn tijdens het zingen. Meegaan met de tekst en de melodie is het belangrijkste. Ik zie mezelf tijdens een optreden als een schakeltje tussen de pianist, het lied en het publiek. Ik ben maar een klein onderdeel van het geheel. Iedereen kijkt naar mij als ik zing, maar als het goed is val ik weg als persoon. Ik kan een beetje verdwijnen. Dan is er alleen nog maar het lied.”

Sopraan Charlotte Houberg: “Ik hou van het melancholische, dat zit in me”

“Al van kinds af aan wist ik dat ik muzikaal was,” vertelt Charlotte Houberg over de eerste stappen in haar muzikale carrière. “Ik heb vanaf mijn zevende viool gespeeld en ik hield van klassieke muziek. Iemand wees me erop dat mijn stem eventueel interessant zou zijn voor opera. Toen klonk mijn stem nog niet zoals die nu klinkt. Daar zit jarenlange training achter. Het is een topsport. Dat betekent elke dag keihard studeren.”

Houberg studeerde cum laude af aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag en speelde sinds 2012 in talloze opera’s, zong tijdens kamerconcerten en was diverse malen te horen op radio en televisie. “Een zangstudie stopt niet wanneer je eenmaal bent afgestudeerd aan het conservatorium. Zanglessen moet je blijven nemen. In de muziekwereld valt niet veel te verdienen, terwijl zelfontwikkeling wel geld kost. Ook gezien bezuinigingen op kunst en cultuur wordt het steeds moeilijker om ons staande te houden.”

Houberg speelde begin dit jaar de rol van Fraquata in de opera Carmen tijdens het nieuwjaarsconcert van het Rotterdams Opera Koor en zong drie solo’s van Mahler in het concertgebouw in Amsterdam tijdens het Utrechts Studenten Concert. Volgens Houberg gaat het tijdens een optreden vooral om het overbrengen van een emotie aan het publiek. “Ik hou van het melancholische, dat zit in me en vind ik mooi, maar het is niet het enige waarmee ik op een podium wil staan. Soms wil je een diepgewortelde emotie aan het publiek meegeven, maar soms wil je de mensen ook gewoon lekker vermaken. En vanmiddag? Vanmiddag wordt pure feestvreugde.”