Fossiel Giel is debiel
De trouwe lezer mag mij afserveren als een dementerende, verzuurde, tot op het bot gefrustreerde ouwe lul maar zal schoorvoetend moeten toegeven dat ik in vergelijking met het gedrocht Giel Beelen een frisse, sympathieke en vooral sprankelende verschijning ben.
Ik vind het daarom dieptragisch dat ik mijn cursiefje moet verknoeien aan die vogelverschrikker die voor tonnen van het op sterven na dode 3FM naar het zo mogelijke nog dooiere Veronica verhuist, met al die ingeblikte muzakdiarree voor liften en luchthavens. En wat zegt de ordinaire schraper vergoeilijkend: “3FM is te veilig en te braaf, er veranderde steeds niets”. Links lullen, rechts vullen!
Hoewel een ochtendshow niet nieuw is voor Giel, al ‘gaat er wel het een en ander’ veranderen. “Ik ga natuurlijk niet de ouwe shit weer oppakken en dat is het dan. Er zijn ideeën genoeg om mee aan de slag te gaan.”
Enfin, daar horen we dus nooit meer iets van bij het voleindigde Veronica, dat olifantenkerkhof voor versleten diskjockeys. Het doet pijn, vrienden, want ooit stond ik op met Radio Veronica en ging ik er mee naar bed. Ik bezocht het legendarische schip zelfs toen het op het strand van Scheveningen was aangespoeld na een ware storm. Een ware bedevaart die honderdduizenden mensen trok!
De tekst gaat hieronder verder.
Ach, ik schiet helemaal vol als ik de namen zie van die kanjers van Veronica, van al die radiopioniers die ons ontvallen zijn: Rob Out, Tony Vos, Tineke de Nooij, Joost den Draaijer, Lex Harding, Tom Collins, Cowboy Gerard de Vries, Harmen Siezen (jawel), Stan Haag, Will Luikinga, Klaas Vaak, Jan van Veen, Eddy Becker en Krijn Torringa (dat hun herinnering tot een zegen mag zijn).
Het enige dat ik mij herinner van Giel, is dat hij zich live door een hoer met mondherpes & aids liet fellatiëren. Het ligt niet in mijn aard om te pochen en te blaten, maar in een radiodocumentaire voor de NPO heb ik eens – diep op het Poolse platteland daar waar de wisents en de przewalskipaarden grazen – met een rooms boerinnetje met appelwangetjes liggen wippen in de Herberg met Vijf Hoefijzers terwijl er een microfoon onder het kussen lag. Het programma ging over Rob Muntz (ik was zijn ambulante makelaar) die een boerderij in Polen wilde kopen maar dat bleek uiteindelijk niet te mogen omdat hij Duitse voorvaderen heeft en Duitsers mogen de komende honderd jaar geen onroerend goed in Polen kopen, een en ander vanwege De Oorlog.
Het boerinnetje bleek uiteindelijk een kommersjele sekswerkster te zijn want de grap kostte mij bij het scheiden van de markt 40 Poolse zloty, inclusief haar steppegraswodka met Redbull. Dat is een tientje in euri en op de declaratie voor de boekhouder van de NPO heb ik daar maar 40.000 zloty van gemaakt, anders stond het zo armoedig.
Enfin, als u het niet gelooft moet u maar kijken op het archief van de Inburgerking.
Overigens is de legendarische Inburgerking uit zijn graf herrezen, krotenkokers! We wonnen er in 2004 de Nipkowschijf radio mee en als dank trok de NPO de stekker uit het programma vanwege majesteitsschennis, vloeken, blasfemie, stuitend drank- en drugsmisbruik tijdens de uitzendingen en last but not least grappen over etnische minderheden. Check dit schandalige draadje dan!
Rob Muntz was helemaal klaar met de showbizz en werd in alle stilte en zonder het Hilversumse klatergoud succesvol entrepreneur met zijn Winkel van Sinkel. Ik verdween via kalifaat Molenbeek spoorloos in de jungle van Zuid-Amerika en spoelde jaren later weer aan in de Algarve. Willem ‘Wizard’ Davids droeg het Zwitserlevengevoel uit en ging tevens door als gevreesd jurylid bij internationale documentairefestivals. Twee jaar geleden maakten we de documentaire Lachen met Kanker (over onze dierbare vriend Albert de Lange van Het Parool) die op het nippertje de Prix Europa niet won.
Een 20-delige serie over Rotterdam (we hebben alle drie onze wortels in die wereldstad) werd van de tafel geveegd door de gristelijke zendercoördinatoren (de erfenis van Balkenende) omdat ze meer wilden doen rond het thema Lachen met invalide, lesbische, zwarte Muzelvrouwen, met professor Wekker als moderator. “Dan doen we die teringshow over Rotjeknor godverdomme toch zelf, zonder de censuur van de Inquisitie van dat verdammte Mediapark,” brulde Muntz en sloeg zijn bureau aan diggelen. Enfin, vanaf aanstaande maandag 4 september pleurt de Inburgerking iedere dag een uitzending in de ether.
Alles aangaande Rotterdam komt aan de orde: Jaap Valkhoff, Pierre van Duijl, de Dopegezinde gemeente, Gerard Cox, Joke Bruijs, Jules Deelder, Bep van Klaveren, Radio Rijnmond & Jack Kerklaan, de hoeren van Katendrecht die er niet meer zijn, Feyenoord, Sparta en Excelsior, Johnny Hoes en Lee Towers, Martin van Waardenburg, André van Duin, Tiny & Lau (luister enkele jingles), Paul de Leeuw, Loes Luca, de Sambalman, Pietje Bell en natuurlijk veel over etnische minderheden die immers de stad hebben verdedigd tegen de Duitse vijand en Rotterdam tot een economisch Wirtschaftswunder hebben gebombardeerd. En uiteraard veel aandacht voor het milieu want dankzij de islam krijgt Rotjeknor een geheel autovrije binnenstad en dat is zelfs de Duitsers niet gelukt.
Kort samenvat: Giel Beelen is dood, leve de Inburgerking. En als u dacht dat ik al die vreselijke puisterige kereltjes van de radio ging slopen, met hun flauwe grapjes, belletjes, quizjes en boodschappen van de sponsor: dat heb ik al gedaan.
De tekst gaat hieronder verder.
Maar eerlijk gezegd ken ik niemand die naar het audiobehang van 3FM en de Talpa-bagger luistert. Ja, automobilisten in de file en magazijnmedewerkers. Zoals Pritt Stift, chef GeenStijl, tweette: “Radio Veronica is een iPod met duizend 90’s liedjes op autoplay.”
