Waarom is het zo moeilijk om een standaardkledingmaat door te voeren?
Wekelijks neemt Alexandra Besuijen op deze website de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt de noodzaak voor een wereldwijde standaardkledingmaat en de dad sneaker.
Maatje gezocht
Nou leven we toch in een behoorlijk gereguleerde wereld. In een kilo suiker mag geen grammetje te weinig zitten, in een fles wijn zit geen antivries en je gordijnen kun je – bij wijze van spreken – in de brandende open haard gooien zonder dat ze in de fik vliegen. Prima geregeld.
Waarom is het dan zo ontzettend moeilijk om zoiets als een wereldwijde standaard kledingmaat door te voeren? Of desnoods alleen in Europa, waar ze toch zo gek zijn op regeltjes?
Waarom kunnen er twee Spaanse maatjes 36 in één Nederlandse 40? Of, gekker nog, waarom is bij de Zweedse klerenwinkel de maat 38 in het ene rek anderhalf keer zo groot als dezelfde maat verderop in de winkel? Of kun je je hoofd nauwelijks door die ene XL-trui wurmen en is die andere in maatje M groot genoeg voor een zwangere Siamese tweeling? En waarom verschilt mijn bh-maat per winkel? En zelfs mijn schoenmaat?
Het zou te verwarrend zijn om dat te veranderen, is mij wel eens verteld. Vooral vrouwen zouden gehecht zijn aan hun ‘eigen’ maat en zich doodongelukkig voelen als hun maat 40 opeens gestandaardiseerd werd tot 44. Grote onzin, als je het mij vraagt. Hoe fijn is het niet om altijd precies dát goedpassende kledingstuk uit het rek te halen – zeker nu vrijwel nergens meer goed opgeleid personeel rondloopt dat in één oogopslag je tailleomvang weet te schatten.
En kan je in de winkel nog passen, met online winkelen is het echt een ramp. Ik ken mensen die alles in drievoud bestellen: hun eigen maat, een maatje kleiner en eentje groter. Tja, dan is er altijd wel iets bij dat past, maar dan moet je de rest toch altijd weer inpakken en terugsturen. Gedoe.
Al helemaal als je je laat verleiden door de spotgoedkope Aziatische webshops als Aliexpress en Buykod. Hun matensysteem is ondoorgrondelijk. Er staan weliswaar uitgebreide matentabellen bij, maar in de praktijk kloppen die van geen kanten. En ze doen dan meestal wel aan gratis verzenden, maar gratis retourneren en je geld terugkrijgen is een ander verhaal.
Overigens: nog even afgezien van de maat, wat er uiteindelijk in je brievenbus eindigt is vaak iets héél anders dan wat je gedacht had te bestellen! De stof, de snit, de afwerking — het kan allemaal hilarisch misgaan. Kijk en huiver.
Enne… dames en heren etaleurs: willen jullie nu eindelijk eens ophouden met die wasknijpers op die etalagepoppen? Dat je denkt een leuk getailleerd jurkje te shoppen en dan een hobbezak in je handen hebt. Of krijgen we die wasknijper er soms bij?
Proost op Jezus
In Engeland was er onlangs veel ophef over een moslimcaissier bij de Aldi, die omwille van zijn geloof weigerde alcohol te verkopen, daarvoor moest je maar naar een andere kassa. Geen idee of het waar is, maar op Twitter tetterde men er verontwaardigd op los.
Hoe het ook zij, het weerhoudt de Engelse Aldi er niet van om op 14 november met een wijn-adventkalender op de markt te komen. Hoe fijn is dat! Vierentwintig flesjes rood, wit, rosé en bubbels, omgerekend zes hele flessen voor een kleine zestig piek. Echt een stukkie leuker dan die goedkope chocoladetroep die je doorgaans in die dingen vindt.
Alleen die arme caissier… én alcohol én een christelijk geboortefeest – het leven zuigt soms.
Gruwelijk. Nee maar écht
Ergens op zolder heb ik nog een paar gruwelijke gympen liggen waarvan ik dacht dat ik die nooit meer zou durven dragen: Sketchers uit het begin van deze eeuw, met van die ronde zolen om je beenspieren te trainen tijdens het lopen. En dan bedoel ik gruwelijk in de oorspronkelijke betekenis van het woord, niet als in mooi of geweldig. Maar zo lelijk als ze zijn, nog niet zo lelijk als de gympen die nu hot en happening zijn: de ugly dad sneaker.
Had je gedacht dat met de sok in de badslipper wel het fashionistische dieptepunt was bereikt, check dan bijvoorbeeld eens de Balenciaga Triple S, een verschrikking die je hooguit zou verwachten onder de hoog opgetrokken spijkerbroek van een pensionado in Florida. Maar die in de komende winter dé footwear is voor de overhippe medemens. Die je ongetwijfeld gaat vertellen dat je helemaal niks van mode begrijpt als je hem er hartelijk om uitsliept.
Wat ik trouwens ook ga zeggen als ik gepest wordt wanneer ik mijn Sketchers weer eens aanheb. Nu ik me er niet meer voor hoef te schamen, kan ik eindelijk toegeven dat ze wel heel erg lekker zitten…
