België geldt op gasgebied als Neerlands voorbeeld
De Nederlandse gaswereld staat voor grote veranderingen. In 2030 draait Nederland de gaskraan in Groningen toe. Onze eigen Rijksoverheid houdt zich wat meer op de vlakte en kopt ‘minder gaswinning Groningen’. Toch zijn er ook veranderingen op de korte termijn. Feit is dat 1,6 miljoen Belgen binnenkort overstappen op aardgas uit onder meer Noorwegen. Waarom? En wat betekent dat voor Nederland?
De afhankelijkheid van gaswinning uit Groningen voor de levenszekerheid moet verminderen. Daarom neemt het Nederlandse kabinet de komende jaren maatregelen. Duitsland, België en Frankrijk gaan over op installaties die ‘ander’ gas aankunnen. Groningen exporteert uiterlijk in 2030 geen gas meer naar Duitsland, en België en Frankrijk passen hun apparaten aan zodat zij voor 2024 ander gas kunnen gebruiken.
De komende jaren stappen zodoende huishoudens en bedrijven in grote delen van de Belgische provincies Antwerpen, Limburg, Vlaams-en Waals-Brabant, Brussel en delen van Wallonie over op gas uit onder meer Noorwegen en Qatar. De rest van België is reeds overgestapt op deze ‘rijke’ gasvorm.
De tekst gaat hieronder verder.
Nederland is België niet
Het ene aardgas is immers het andere aardgas niet. In Nederland wordt zogenaamd laagcalorisch gas gewonnen, terwijl de internationale markt alleen hoogcalorisch gas aanbiedt. Het verschil? Ons laagcalorische gas — deze ‘arme’ variant dus Groningen, bevat stikstof, waardoor er bij verbranding meer volume van nodig is om dezelfde hoeveelheid energie te krijgen. Onze cv-ketels en fornuizen zijn hierop ingesteld. Zeven miljoen huishoudens zijn afhankelijk van het Groningse gas.
België gaat nu dus volledig over op hoogcalorisch gas, ‘rijk’ gas dat geen stikstof bevat. Handig, zou je kunnen stellen, want dit gas is internationaal verkrijgbaar. De Belgen liggen dus een streepje voor. Een streepje voor op de zeven miljoen Nederlandse huishoudens die afhankelijk zijn van Gronings gas.
De Belgen mogen dan het wereldrecord regeringformeren (541 dagen) in handen hebben actie ondernemen doen de Belgen wel degelijk. Grapjes over een kabinetsformatie zijn momenteel misschien ook niet erg gepast.
Kosten: 2 tot 5 miljard euro
Toch moeten er wel degelijk wat kanttekeningen worden geplaatst bij de Belgische overschakeling op hoogcalorische gassen. Zo kunnen de meeste toestellen prima worden aangepast op het nieuwe gasvarianten, maar ketels van voor 1978 hebben een probleem.
De Belgische overheid gaat er vanuit dat er niet meer veel van dergelijke apparaten zijn en dat recente toestellen makkelijk kunnen worden aangepast. Gasnetbeheerders laten echter in het midden wie de rekening betaalt. Bovendien wijzen de verschillende regio’s naar elkaar. De Belgische burger kan de borst natmaken.
Bovendien is Nederland België niet. Alleen al vanwege het feit dat in België ‘slechts’ 1,6 miljoen huishoudens afhankelijk zijn van Groningen, terwijl het in Nederland om 7 miljoen gaat. Volgens een gezamenlijk rapport van adviesbureau Arcadis, keuringsinstantie KEMA (nu DNV) en certificeringbureau Kiwa uit 2011, zouden de kosten in Nederland tussen de 2 miljard en 5 miljard euro liggen, afhankelijk van gedeeltelijke of volledige vervanging van apparaten. Zoals gezegd: de Belgische burger kan de borst natmaken. Aan de Belgische overheidsorganen om het tegendeel te bewijzen.
Dat ook Nederland deze kosten moet gaan maken is onvermijdelijk. De vraag is alleen op wat voor manier. Vorige week nog repte onderzoeksinstituut TNO dat Nederland al over vier tot zes jaar afhankelijk is van buitenlandse gasproducenten. Lucia van Geuns van TNO tegen de NOS: “Dat betekent dat we straks hoogcalorisch gas moeten gaan converteren tot laagcalorisch gas.” Het ombouwen van cv-ketels en gasfornuizen is volgens Van Geuns geen optie. Dat zou een gigantische operatie worden.
Nogmaals: de Belgische burger kan de borst natmaken.
