Spring naar de content
bron: Screenshot Pauw

JBC vs. Van Dam: dit is geen moddergevecht meer maar een mud slide

Vandaag is de kwestie Jelle Brandt Corstius/Gijs van Dam volledig ontspoord en ontaard in een moddergevecht tussen hun twee advocaten: Bénédicte Louise Marie Ficq en Peter Plasman. Misschien is moddergevecht iets te ironisch. Hier is eerder sprake van een mud slide van gruwelijke Colombiaanse proporties.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Peter Plasman maakte eens in een televisieprogramma het volgende grapje: hoe kan je zien wanneer ik lieg? Als ik mijn mond open. Ficq (ik vond haar altijd zo op burgemeester Van der Laan lijken met dat kapsel) vindt Badr Hari de liefste, betrouwbaarste, vredelievendste en eerlijkste cliënt die ze ooit had, dus dan weet je het wel.

Bon, Plasman en Ficq zijn nu reeds de enige winnaars. Er vloog gisteravond en vandaag nog meer poep door de ventilator: het optreden van Plasman en Van Dam bij Pauw zorgde voor een enorm schisma in het kippenhok van de Joop en bij de hoenders en gecastreerde haantjes en andere Social Justice Warriors die graag meescharrelen in de omgeving van de VARA-ren, vooral vanwege de staatsmaiskorreltjes die Francisco van Jole daar strooit.

Bij de reaguurders van de Joop is er nu een kamp-JBC en een kamp-Van Dam. Lastig kiezen natuurlijk, want allebei blanke mannen. Een spagaat. Het doet me qua hypocrisie een beetje denken aan de oorverdovende stilte bij Anja Meulenbelt rond haar beste vriend Tariq Ramadan die zich lijkt te ontpoppen als een serieverkrachter van gesluierde en/of geboerkeerde mohammedaanse meisjes, en de stilte bij Sylvana die nooit iets heeft gezegd over de serieverkrachter Bill Cosby ‘want Afro-Afrikaanse mannen zijn slachtoffer dus die doen dat niet’.

Gijs van Dam is nogal homosueel (uitgevonden en verbeterd zeg je dan) en je zou verwachten dat er vanuit de Joop meer affiniteit is met een witte homomeneer dan met een witte heteromeneer. Goed, de laatste is naar zijn zeggen verkracht en dat is dan eigenlijk best weer makkelijk voor de Sociale Rechtvaardigheidsstrijders, qua oordeel. Het gekrijs en gekakel was hoe dan ook niet van de lucht, alsof er een roedel vossen in het kippenhok van Francisco was losgelaten.

Ik ken JBC en Van Dam niet, ze lijken me allebei niet onaardig en ik zou er zo een avondje mee kunnen stappen (no pun intended).

Op mijn 24ste ging ik ook wel eens naar een duur hotel met een meneer en dan was ik dolblij als ie ook nog de drugs betaalde, desnoods donderde ie het in mijn glas.

Maar goed, deze jongens waren bijna even oud tijdens die bewuste nacht en avond (volgens mij is Jelle 2 koppen groter en echt fors) en was er sprake van een amicale sfeer. Wein, Mann und Gesang en wellicht wat GHB, MDA, coke of scopolamine, daar wil ik van af zijn. Wat er verder gebeurde zal nooit echt duidelijk worden. De waarheid ligt op het kerkhof. Ik heb zoiets meegemaakt met een van de grootste cokedealers van Amsterdam die ook in de Mazzo bediende.

Er lag een gigantische, en dan heb ik echt over een epische hoeveelheid, coke op zijn tafel en je moet de kat niet op het spek binden, zeg ik dan altijd maar. Ik dus snuiven als een stofzuiger tot ie ineens met een Albert Heijntas vol dildo’s kwam aankakken en een soort Tupperware-achtige demonstratie voor me ging doen. De rest vertel ik niet, want de kinderen lezen mee. Ik was toen in mijn vroege twenties.

s ‘Anderendaags stuiterde ik om negen uur in de ochtend helemaal wappie naar huis en voelde ik me een beetje raar. Mistig. Enfin, story of my life. Die dealer is later overleden aan de aids en toen zat ik even flink in de piepzak. Ik had een boel uit te leggen aan mijn toenmalige vriendin maar na de aidstest die gunstig uitviel hebben we het vrolijk gevierd met een kopje koffie en een gebakje in de heerlijk-truttige Pompadour.

Wat ik niet snap, of eigenlijk wel, is dat JBC met zijn verhaal in de Trouw komt en daarna bij AT5. Het is natuurlijk meeliften op dat #Metoo-gedoe (mea maxima culpa, en we doen het allemaal) en misschien heeft hij een boekje of een nieuwe theatershow in de pijplijn. The rest is history. Gijs van Dam ging frontaal in de aanval, samen met de vileine Plasman, en team JBC voert nu een achterhoedegevecht dat het bovendien smadelijk gaat verliezen.

Frits Barend ging vandaag iemand spreken die wellicht ook verkracht was door Gijs van Dam, want wellicht is Van Dam volgens Barend een serieverkrachter.

Ik vind dat niet helemaal kies maar goed, ik ben nou niet de aangewezen persoon om morele oordelen over anderen te gaan vellen en te beleren: dat laat ik aan de kippetjes van de Joop over. Ik ben geen spindoctor maar het lijkt het beste en het verstandelijkste dat de aanhang van JBC en van Dam zich de komende tijd koest houdt.

Het beste stuk over de kwestie staat overigens vandaag in het Algemeen Dagblad.  Ik sluit mij geheel aan bij de schrijfster en bewonder haar genuanceerdheid (pun intended).