Kuitenbrouwer over Laura Dekker

Het eigenaardigste aan de zaak Laura Dekker vind ik dat we nooit iets van haar ouders vernemen. Zij woont bij haar vader; haar vader is aanwezig bij persconferenties, maar zegt nooit iets. Wij moeten het doen met haar advocaat, een ‘zeilvriend’ (vorige week in Knevel & Van den Brink) en Laura zelf.
Haar ouders voelen zich blijkbaar niet verantwoordelijk voor haar, of in elk geval op een andere manier dan gebruikelijk. Ik kan me voorstellen dat je als ouder de indruk wilt vermijden dat jij de motor bent achter zo’n onderneming, maar dat hoeft je er toch niet van te weerhouden een verklaring af te leggen? Je zo angstvallig schuilhouden kan evengoed argwaan wekken. Is er iets te verbergen?
Laura’s vader heet Dick, zoveel weten we.
Ik googlede Dick Dekker.
Behalve recente nieuwsberichten waarin zijn naam valt, vond ik twee documenten. Het eerste was een oud exemplaar van de Wijkse Courant (8 maart 2006), over een actie bij het gemeentehuis van Wijk bij Duurstede. Schoolkinderen boden de burgemeester een petitie aan tegen de uitzetting van hun klasgenootje, Laura Dekker, die met haar vader op een boot in de jachthaven van Wijk bij Duurstede woonde. Dat is illegaal. De foto toont een klein blond meisje, bepakt een met bontgekleurde rugzak en omringd door leeftijdsgenoten, in gesprek met de burgervader.
Het tweede document dat ik vond, dateert van een jaar eerder, 2005, een pagina op de website van Proteus Producties, een communicatiebureau dat journalistieke producties verzorgt voor onder andere het maandblad Truckstar. Dit is een soort making-of van zo’n productie, het verhaal achter het verhaal, zogezegd.
Het begint zo:
“Echt bijzondere mensen kom je in het leven niet zo vaak tegen en als je ze tegenkomt dan blijken ze vaak in het transport of in de scheepvaart werkzaam te zijn. Dick Dekker is zo’n bijzonder mens en ik kwam hem kortgeleden tijdens een transport/hijsproject tegen op de Lunenburg jachthaven, annex scheepswerf in Wijk bij Duurstede. Een 20 meter lang en 7 (!) meter breed schip werd van het achterterrein op een dieplader van DDM naar de waterkant gereden en vervolgens met een 700 tons telescoopkraan van Michielsens in het water gezet.”
Dat uitroepteken achter die 7 staat er niet voor niets: twintig bij zeven is een bizarre maat voor een schip. Op de foto’s bij het stuk is dat ook goed te zien. Het is net alsof er een gestroomlijnd privézwembad in de takels hangt. Maar het is het schip waar Dick Dekker op dat moment al een jaar of vijf aan bouwt. Ooit was hij binnenschipper, maar dat beviel hem niet, en toen is hij boten gaan bouwen, zonder opleiding en uit het hoofd, zonder tekeningen. Na een aantal conventionele zeilboten begint hij hier aan zijn levenswerk, de boot waarmee hij de wereld rond wil zeilen. Nog een keer, want zoals we hebben kunnen lezen, vond Laura’s geboorte ook plaats tijdens een wereldreis.
Het ontwerp van zijn schip is geïnspireerd op een oud type Noorse viskotter, waarvan Dekker een moderne versie bouwt, met materialen en technieken van nu. Die Noorse kotters hadden een kiel gevuld met basaltblokken, bij Dekkers variant is dat een enorme klomp gewapend beton. Eigenlijk is het een kruising tussen een zeiljacht en een woonboot. Die biedt meer leefruimte dan een gemiddeld rijtjeshuis, ongeveer twee keer zoveel als een normaal jacht. Over vijf jaar moet hij klaar zijn, vertelt Dekker. Op dat moment was hij part-time werkzaam op de werf van watersportcentrum De Lunenburg maar, zoals NRC Handelsblad vorige week berichtte, onlangs kreeg hij onenigheid met de eigenaar, en sindsdien ligt zijn schip in de jachthaven van Maurik, aan de overkant van de Lek. Op Google Earth ligt het nog bij De Lunenburg, iets ten oosten van de laatste steiger, aan de wal. Langer, maar vooral aanzienlijk breder dan de andere jachten die er zijn afgemeerd. Geen opbouw, geen tuigage, wel een flink gat waar de mast moet komen.
Dick Dekker heeft zelf dus ook een Grote Droom. De wereld rond met zijn unieke Noorse Neokotter. En nu lanceert zijn dochter Laura het plan om solo rond de wereld te gaan zeilen, als jongste zeiler ooit. Als zoiets lukt en je pakt het zakelijk slim aan, valt er erg veel geld mee te verdienen. Een boekdeal, filmrechten, de documentaire, het internationale lezingen- en talkshowcircuit. Kassa. Dan schiet er vast wel wat over om eindelijk die kotter af te maken. Zodat ook de droom van Dick Dekker in vervulling kan gaan. Dat zou een prettige bijkomstigheid zijn.