Jan Mulder, leider van de apenrots

Mijn vriendin wilde weten of het soms weer ‘zo’n afzeikstuk’ zou gaan worden over Jan Mulder. Hoezo? Had ik dat soms aangekondigd dan? Nee, maar ze kende me wel en trouwens, wat was er nou helemaal mis met die Jan Mulder? Dat was toch gewoon een leuke, nou ja, ontwapenende man op de TV? Hier zitten we er meteen middenin. Jan Mulder en de vrouwen. Wat heeft die (die ik niet heb)? Aanvankelijk dacht ik dat alle vrouwen vielen op Jan Mulder. Vriendinnen gaven dat, na enig aandringen, ook wel een beetje beschaamd toe. Ja, nee, leuk ja, die Jan Mulder op TV, ook om zijn aandoenlijke lelijkheid, dat je dwars door hem heen keek, het is lief aan een man dat hij zich laat zien, emotioneel gesproken. En toch weer onverwacht, want niet zonder sexy agressiviteit. Van die dingen.

In de AKO stond ik voor een enorme stapel Jan Mulders. Overwinningen & nederlagen, het eerste deel van zijn verzameld sportwerk. Naast me een vrouw van de leeftijd van Johanna, de veelbesproken vrouw van Jan Mulder (over wie later meer). De vrouw had een boek ter hand genomen. Ze keek naar het omslag met daarop dat zo leuk ironisch lachende gezicht van Jan Mulder. Dat trok haar aan. Maar binnen in het boek ging het alleen maar over voetbal. Daar stond ze; inhoud-omslag-inhoud-omslag. Ze wist het niet. Ik stond al halverwege in de rij voor de kassa met mijn exemplaar, toen zij eindelijk besloot. Ze kocht het toch.

Maar niet alle vrouwen houden van Jan Mulder. Via via hoorde ik over jonge vrouwen die hem ‘te oud’ vonden. Ook hoorde ik gruwelverhalen uit het Amsterdamse caféleven. Kun je dat hier wel vertellen? Het zijn van die verhalen die maar in Amsterdam blijven rondcirkelen, net zoals al die verhalen over Ischa Meijer en de vrouwen. Dat ze met een groepje uitgingen, onder wie een inderdaad heel mooie vrouw, en dat Jan Mulder daar toen ook was en direct infocuste op die vrouw, nou ja, echt van dat zeer obligate versiergedoe. Die vrouw had daar geen zin in en toen werd Jan Mulder heel erg vervelend. Zogenaamd per ongeluk drankjes over die vrouw uitgooien, tegen haar aanlopen, ruzie maken, weglopen, weer terugkomen. Kortom, alles moest ineens om die beroemde Jan Mulder draaien, je had gewoon geen rust meer in dat café, wat een verschrikkelijke eikel met een veel te groot ego.

Zelf heb ik Jan Mulder wel eens bezig gezien met een vrouw. Moet ik dat opschrijven? Is het niet privé? Nou, het was helemaal niet privé. Het gebeurde op het Boekenbal. Er liepen daar cameraploegen rond, columnisten, dichters, noem maar op. Ook de columnistenvrienden van Jan Mulder waren aanwezig, maar die bemoeiden zich er even niet mee, want Jan Mulder was bezig met een vrouw. Dat is een typisch mechanisme: soms, in een hele club van mannen, dient zich ineens een mooie, jonge vrouw aan. De vrouw gaat staan in de buurt van de leider en iedereen weet wat er aan de hand is. Daar wordt verder geen woord aan verspild. Mannen vechten de hiërarchie nooit aan. Ik stel me voor dat het ook zo toegaat, na afloop bij Villa BvD, met Barend en Van Dorp. Maar daarover later meer.

Het gehele artikel staat in de HP/De Tijd van deze week.