Spring naar de content

De praalhans is dood

Vorige week overleed voordrachtskunstenaar en woordmachine Johnny van Doorn. Als tribuut hierbij het laatste prozafragment dat hij schreef. Van Doorn ten voeten uit: laverend tussen de grote gebeurtenis en het kleine detail. 

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Johnny van Doorn

Een van mijn geneugten is ongestoord op een terras, gevrijwaard van de zon, liefst op een zoele zomeravond, te kijken naar de voorbijgaande stervelingen. Een geluk dat ik al op mijn vijftiende kende, vroeg oud als ik was. Als er dan vrienden aanschoven, sprak ik werktuiglijk in de negentiende-eeuwse taal van mijn grootvader. Ik zei niet 'mensen' doch 'menschen', en als ik 't had over een Photograaf, hoorde je duidelijk de archaïsche Peehaa doorklinken die in de moderne spelling alleen gebruikt mag worden bij oPHaalbrug. 

Gezeten onder een zonnescherm heb ik nog immer van die belegen oprispingen als 'Olala’ en zelfs vergeelde dichtregels schuw ik niet. „Ziet gij die torenspits, door 't woedend volk omringd. En de eed'le Van Schaffelaar die zich te bersten springt?" 

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap