Bloedverwanten: Linda en John de Mol
Linda de Mol (1964) is hét gezicht van de TROS, waarvoor ze nu het programma Love Letters presenteert. Volgend jaar gaat ze — in navolging van Rudi Carell — meewerken aan amusementsprogramma's voor de Duitse televisie. Haar vader John de Mol (1931) is directeur van de stichting Conamus. Dat maakt hem onder meer verantwoordelijk voor de promotie van de Nederlandse lichte muziek in binnen- en buitenland.
Linda de Mol: „Ik ben echt het nakomertje thuis. Mijn broer John is negen jaar ouder. Vooral toen ik klein was, kon je merken dat het een groot leeftijdsverschil was. Dat uitte zich voornamelijk in elkaar veel pesten. We hadden zeker geen hekel aan elkaar, maar de afstand was gewoon te groot: ik zat nog in de poppen en hij had al vriendinnen. Nu zijn we echt heel close. We zijn sowieso een kleine familie met een hechte band. Ik zie mijn ouders privé redelijk vaak. Ik hoor wel eens van mensen uit mijn omgeving dat ze hun ouders drie maanden niet gezien hebben. Dat kan ik me absoluut niet voorstellen. Mijn ouders zijn nu net verhuisd uit het huis waar ik twintig jaar gewoond heb. Eigenlijk vind ik dat jammer, omdat het precies tussen de studio en mijn huis in lag. Altijd als ik naar mijn werk ging, kon ik zo de hoek omwippen en even een kopje koffie halen. Daarbij komt nog dat mijn ouders, om de periode te overbruggen voor ze de nieuwe woning betrokken, een tijdje in een caravan in Loosdrecht hebben gezeten. In de snikhitte en tussen de muggen. Dat ging me te ver. Ik had het leuker gevonden als ze toen bij mij hadden gezeten.
„Ik ben geboren in Hilversum. Daar woonden we in een rijtjeshuis, helemaal niets bijzonders. Maar vrijwel alle kinderen uit mijn klas op de middelbare school kwamen uit Laren, en woonden in die enorme villa's. Die school — het Nieuw Lyceum — was een, op z'n zachtst gezegd, bekakte school. Het was daar allemaal een tikje snobby. Zo van: 'Wat doet jouw vader?' Zijn werk bij de televisie was echter interessant genoeg om volledig geaccepteerd te worden. Dat was heel oké. Wat mij trouwens vaak opviel, was dat kinderen van rijke ouders zèlf weinig ambitie vertoonden. Misschien komt dat wel voort uit het idee: daar kom ik toch niet overheen. Het waren kinderen die alles al gezien en alles al gedaan hadden. Ik was in ieder geval een uitzondering. Mijn vader stimuleerde mij onl naast mijn school baantjes te nemen. Door die — vaak gekke — bijbaantjes ben ik uiteindelijk in dit vak gerold. Als ik op zekere dag niet op een beurs had gestaan om een kwisje te presenteren, dan had niemand ooit de moeite genomen om mij maar eens auditie te laten doen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
