As years go by

Ze was de personificatie van de sixties: cool; slim, mooi en uiteindelijk totaal in de vernieling. Nu, op haar 47ste, verschijnen haar memoires. Maar hebben die Marianne Faithfull werkelijk bevrijd van het verleden? Een interview. ‘Niemand zou me gevraagd hebben dit boek te schrijven als ik geen relatie met Mick en Keith had gehad.' 

Gepubliceerd op: 09/09 | 1994 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Christa d’Souza

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Er is een reden voor dat Marianne Faithfull zich heeft teruggetrokken op dit prachtige, groene landgoed van vierhonderd hectare op een half uur afstand van Dublin. De massieve poorten van het Carton-domein zitten op slot en dus moeten bezoekers nog eens tien minuten omrijden, over een landweggetje vol blatende schapen, om binnen te kunnen komen. Ierland is per slot een toevluchtsoord geworden voor alle swingers uit de sixties die hun leven gebeterd hebben. 

Sinds 1989 huurt ze een excentriek, rood-bruin en crème gekleurd huis op het landgoed, Shell Cottage, dat van boven tot onder is ingelegd met parelmoer en kleine schelpen. Faithfull herinnert zich nog dat ze zo'n twintig jaar geleden, onder invloed van LSD, verwonderd door het raam naar binnen keek. "Samen met Mick Jagger en Marina Guinness kwam ik het huis plotseling tegen, maar we konden er niet in," haalt ze op. "Typisch voor de jaren zestig: voortdurend op zoek en nooit naar binnen kunnen. De deur zat op slot, dus we keken door het raam... en ik zei tegen mezelf: ‘Dit is echt een waanzinnige trip, te gek!' Verrukt over haar ontdekking wilde Marianne het hele landgoed hebben, met huis en al, en wel terstond. "Ik probeerde Mick over te halen om het te kopen, maar hij wilde niet — terwijl hij het voor een spotprijs had kunnen krijgen. Maar het maakt niet uit, want ik heb het nu toch." Vandaar dat Faithfull hier nu woont met haar huishoudster annex persoonlijk assistente, Barbara, een vriendelijk, onverstoorbaar meisje uit de buurt dat Marianne soms wel drie of vier keer per dag naar Dublin brengt omdat Marianne nooit heeft leren autorijden. Er huizen ook twee grommende katten, waarvan er een McGuinness heet, naar haar beste vriend Frank McGuinness die het voorwoord heeft geschreven bij haar zojuist verschenen memoires, Faithfull.