De grand tour van Campert en Mulder
Als handelsreizigers in kunst reizen ze naar alle uithoeken van het land en lezen ze er stukjes voor. Wat drijft hen? Op de achterbank bij Remco Campert en Jan Mulder. "Dan zie ik honderd man met stalen gezichten voor me en dan denk ik: jullie hebben volkomen gelijk, wat een absurde vertoning."
De gastheer werpt een bezorgde blik op zijn horloge. Over een klein half uur begint de voorstelling, maar de artiesten zijn nog niet gearriveerd. Hij loopt naar buiten en speurt de avond in. Geen spoor. Naaldwijk huivert maar wat in de tochtende herfst. Op een stille avond is menige kleine stad een beetje sneu, en die regel geldt ook in Naaldwijk. In de buitenwijken staan flats te somberen tussen het asfalt, zoals ze dat in alle buitenwijken doen, en in het centrum dwalen een paar mensen door wat eens Naaldwijk Bouwt Aan Zijn Toekomst zal hebben geheten: een pluk kantoren, een supermarkt, een parkeerplaats, een megalomane bushalte — zo'n ontwerp dat op de tekentafel voorzien was van vrolijk wirwarrende figuurtjes maar in de werkelijkheid van een doordeweekse avond vooral ruimte biedt aan de wind.
Het cultureel centrum van Naaldwijk heet 'De Naald'. De handen op de rug, ijsbeert de gastheer door de foyer. Kwart over acht. De 'literaire Chippendales', zoals het affiche de attractie van vanavond noemt, zijn er nog steeds niet. De bezoekers intussen drinken koffie en lezen in het programmafoldertje van Nieuwe Herinneringen dat de aankleding van de voorleesavond nog verzorgder dan anders zal zijn, compleet met 'lastig te vervoeren gevaartes (pindakaasmachine, strijkplank en het groot, wereldveroverende horloge niet maar één wijzer)'.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
