Ischa’s Rare Jaren
‘Als je hem op de redactie bezig zag, was het net een muzikant met een trommel op zijn rug, bekkens aan zijn ellebogen en een harmonica aan zijn mond. Hij vuurde uit alle lopen.' Herinneringen van Ischa Meijers eerste journalistieke familie.
"Van '68 tot '82 was hij coryfee, smaakmaker en gesel van de HP-redactie. Die veertien Rare Jaren zijn voor ons onuitwisbaar." Het was de laatste groet die Ischa Meijer meekreeg van zijn vrienden en collega's van de Haagse Post. Het geselen, het — om het in dikkemannetaal te zeggen — coryfeeëren en smaakmaken ging na 1982 op grote hoogte of misschien wel grotere hoogten — zeker als het om zijn latere interviews in Vrij Nederland gaat — door bij andere bladen en omroepen. Maar hij moet het toch aardig naar zijn zin hebben gehad bij ‘het blaadje', want veertien jaar, zo lang heeft hij het daarna nooit meer ergens volgehouden.
"Het was zijn eerste journalistieke familie, waar hij zich gedroeg als een ingewikkelde zoon, die zich niet bemoeide met zijn broers, maar meteen eerlijk toegaf op zoek te zijn naar een vader," zei vriend en ex-HP-hoofdredacteur Arend Jan Heerma van Voss afgelopen zaterdag op Ischa's begrafenis.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
