Snuivert
Het selectieve geheugen dat Adriaan van Dis eerder parten speelde in het akkefietje rond z'n zogeheten ‘plagiaat' steekt weer de kop op.
In de ingezonden brief van zijn hand die verleden week in dit blad stond, beweert de schrijver dat ik hem verkeerd geciteerd zou hebben over geweldenaar Michaël Zeeman. Ik haal daar glimlachend m'n schouders over op en constateer een beetje giechelig hoe Van Dis liegt dat 't gedrukt staat. Zou Adriaan 't tactisch toch verstandiger hebben gevonden de Chef-Cultuur van de Volkskrant niet voor het hoofd te stoten? Mijn slechte karakter geeft me in dat de artiest vermoedelijk vooral zo bezeerd reageerde omwille van de toekomstige besprekingen van zijn meesterwerken op de pagina's van Zeeman. Gelukkig is Adriaan wat je noemt ‘een bijzonder integere kunstenaar' en zou ik dus beter moeten weten. Hij heeft trouwens gelijk als 'ie zegt dat 't niet zo netjes is om nietsvermoedende sprekers op een verjaardag te citeren; die spreken namelijk vrijuit, bijvoorbeeld over het onbeholpen schrijverschap van Michaël Zeeman.
Waar blijven de echte helden? Laatst gewerd mij van bevoegde zijde dat er in de selectie van Ajax een speler rondloopt die door z'n teamgenoten 'Snuivert’' wordt genoemd; ra ra, wie zou dat zijn?
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
