André van Duin: ‘Er blijft altijd wel iemand die me leuk vindt’
1995 was een bewogen jaar: hij stopte met zijn revues, verhuisde van Aruba naar Amsterdam en enkele maanden later overleed zijn vriend. Maar nu is hij weer redelijk tevreden, dankzij zijn nieuwe relatie en zijn Ikea-meubels. De verlate puberteit van André van Duin.
“Vorig jaar heb ik de laatste revue gedaan. Er was publiek genoeg, de zalen zaten vol, maar ik had er gewoon geen zin meer in. Het was altijd leuk tot de vijftigste voorstelling. Dan was het af, zat alles er lekker in. Wist je precies wanneer de mensen gingen lachen. Maar dan moest je nog tweehonderd keer. Dat gaat vervelen, hoor.
"Nou, en dan het hele land door met een bus of privéchauffeur. Moest je helemaal naar Helmond, met slecht weer en al die files. Ik had ook nooit zin in dat gedoe eromheen. Als het om kwart over acht begon, kwam ik om kwart voor acht binnen, hing mijn jas op, deed de voorstelling en voor het publiek buiten stond, zat ik alweer in de auto naar huis. Dat publiek werd trouwens ook minder; je had vaak van die personeelsavonden, en die mensen komen nooit speciaal voor jou.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
