HP/De Tour: op zoek naar Froomehooligans op Alpe d’Huez
De Tour de France heeft Frankrijk jaarlijks drie weken volledig in haar greep. Tourkenner en journalist Jeroen Wielaert reist de renners drie weken lang achterna en vertelt u in zijn Tourkronieken het verhaal achter de Ronde.
In de permanente omwentelingen omhoog en omlaag was er geen betere betiteling dan het Franse bagarre. Ik houd van dat woord. Het is geen bagger, maar strijd. Het was ieders wens voor de tweede Alpenrit, maar daarvoor moest ik andermaal iets ongewenst beleven als volger.
De sticker van Voiture de Presse 1111 was al verplaatst op een Franse Cactus. Nu moest hij op het raam van een Skoda, volgens de overwegingen van de ANWB Alarmcentrale. Ik vervoegde me daarvoor bij een Garage Delta in Sassenage, even buiten Grenoble. De trouwe lezertjes weten dat ik inmiddels was aangeland in dag twee van de Auto Assistance.
Ik meende dat het wisselen van de voiture nu eens soepel zou verlopen. Helaas, achter de balie bleek een Madame Delta te heersen. Onder de ogen van bedeesd toekijkende, niet onbekoorlijke Franse jongedames beet ze me toe dat ik de Skoda niet mee kon krijgen als ik geen zorg had gedragen voor het verwijderen van de Cactus.
Luistert u liever de hele kroniek? Jeroen spreekt iedere aflevering in. De tekst loopt zelf hieronder door.
De Tour de France?
“Meneer, die komt vrijdag door Grenoble!”
Het was inmiddels 11 uur. De Touretappe zou beginnen om twee uur, in Albertville.
Kafka droeg het rugnummer 0.
Met mijn gast, Peter Nijssen van de Arbeiderspers belandde ik andermaal in een moeras van internationaal overleg over een vervangende auto. Het duurde een uur en twintig minuten voordat we weg konden. Het was geen bagarre, maar bordel – totale bullshit.
Eén minuut voor de start konden we nog net het parcours op in Albertville. Retour dans le Tour, met dank aan Madame Delta en haar gedoe met de ANWB-Alarmcentrale. Met dank voor hun opeenvolging aan excuses, maar dit was geen aanbeveling voor hun Assistance.
Enfin.
In de etappe gaat het omhoog, de Montée de Bisanne, Hors Catégorie. Staat daar Didi der Teufel. Hij was nog volkomen in ruste, met zijn vork.
Didi is al 25 jaar aan het duivelen langs de weg. Er zijn mensen thuis die hem haten. Ik ken hem beter, het is een lieve man uit de voormalige DDR. Trendsetter met navolgers genoeg voor de idioterie van de hellingen. Ik zag geen Froomehooligans, ondanks de voorspellingen.
De omstreden Brit haalde op weg naar La Rosière de enige man in die nog echt wat betekent met een Franse achternaam: Tom Dumoulin.
Wat zal die veelvuldig klinken in de beklimming van de Alpe d’Huez, waar de woeste Hollandse horden wachten.
Bagarre Dumoulin!
Lees en luister hier alle Tourkronieken van Jeroen Wielaert.
